مددکارهای اجتماعی چه کاری انجام می دهند؟ همه ما روزی به کمک نیاز داریم. ممکن است شغل خود را از دست دهیم، حکم تخلیه آپارتمان را دریافت کنیم، به بیماری شدیدی مبتلا شویم، بدهی بالا بیاوریم حتی مشکلاتی با مصرف مواد مخدر یا الکل داشته باشیم. خوشبختانه زمانیکه ما با چنین مشکلاتی دست و پنجه نرم می کنیم، جایی برای رفتن وجود دارد. ما به مددکارهای اجتماعی رجوع می کنیم، به کسانیکه وقتی ما دیگر قادر به تحمل مشکلات زندگی به تنهایی نیستیم به عنوان یک پناه عمل می کنند.
مددکارهای اجتماعی برنامه ها و خدمات اجتماعی مناسب را که به ما کمک می کنند ارائه می دهند؛ برای مثال، شخصی با مشکلات روانی ممکن است از طریق یک برنامۀ درمانی روانی به یک مددکار اجتماعی رجوع داده شود. این مددکار با بیمار کار می کند تا به او کمک کند بعد از ترخیص از بیمارستان تحت درمان طولانی مدت باشد و بدنبال کمک مالی (مثل مصونیت اجتماعی) یا بیمۀ سلامتی (مثل تامین خدمات درمانی سالمندان یا مستمندان) و همچنین کارآموزی می رود، در صورتیکه این کار چیزی باشد که باعث شود بیمار روی پای خود بایستد. زمانی که بیمار دوباره به جامعه برگردد یا مشغول به کار شود و یا در یک برنامه پذیرفته شود، یک مددکار اجتماعی ممکن است دنباله های (Follow-Ups ) دورهای را برای بررسی پیشرفت بیمار هدایت کند. در صورتی که بیمار هنوز مشکل داشته باشد، مددکار سعی می کند برنامه های جدیدی را برای معرفی کردن به بیمار پیدا کند.
برخی از مددکاران اجتماعی هم این کار را بر روی یک بیمار انجام می دهند و برخی دیگر با گروهی از بیماران کار می کنند، در حالیکه این یک روش کار کردن مددکاران اجتماعی است، برنامۀ کاری واقعی روزمرۀ آنها به جایی که کار می کنند بستگی دارد. برخی از آنها در مدارس کار می کنند، برخی در زندانها، مراکز توانبخشی، بیمارستانها، کلینیک های سلامتی روحی، دفاتر نمایندگی دولتی، خانۀ شهروندان سالخورده، و برخی در وکالت شخصی کار می کنند بعضی کار میکنند. بعضی از مددکارها حتی برای دانشگاهها و دفاتر دولتی تحقیق می کنند. مددکاران اجتماعی برنامه هایی را برای مجرمین نوجوان، مادران نوجوان یا محصلین دبیرستانی ارائه می کنند. آنها با بچه های نیازمند خاص یا مهاجران تازه واردی که هنوز زبان یاد نگرفته اند کار می کنند. بعضی از آنها با سالخوردگان و بعضی با قربانیان اعتیاد کار می کنند، مددکارهای اجتماعی بدون در نظر گرفتن قشری از جامعه که به آن خدمت می کنند باید با دقت به حرف بیمارشان گوش دهند، مشاوره و توصیۀ مناسبی را برای آنها فراهم کنند و آنها را برای کمک اضافی به متخصصین دیگر ارجاع دهد.
کار اجتماعی حرفه ای بسیار سخت و دشوار است زیرا مددکارهای اجتماعی با مردم در طول بدترین لحظات زندگیشان کار میکنند. بسیاری از بیماران مشکلهای چند جانبهای در زندگی خود دارند. بسیاری از آنها در شرایطی زندگی میکنند که دلخراش و ناراحتکنندهاند. بیرون آوردن مردم از این مشکلات و قرار دادن آنها در برنامههای مفید، گاهی اوقات بسیار مشکل است. گاهی اوقات بعد از کار زیاد، یک مددکار اجتماعی متوجه می شود که بیماران حتی برای قرار ملاقاتها حاضر نمی شوند. بدتر اینکه بسیاری از خدمات دولتی و مرکزی، در حالیکه هم دولت های مرکزی و هم حکومتی در تلاش برای کاهش سالمندان بسیار زیادی بیشتر و بیشتر به خدمات اجتماعی نیاز دارند. به همین دلیل این شغل نیازمند دژی فولادین و ترحم و صبر بسیار زیادی است. این شغل ذاتاً ناامید کننده است و از نظر احساسی، شغلی تضعیف کننده است که نیازمند اطلاعات جامعی در مورد خدمات اجتماعی و همچنین تجربه و درک مستقیم است بعلاوه مددکارهای اجتماعی معمولاً حقوق زیادی دریافت نمی کنند. این موضوع ممکن است توضیح دهندۀ این باشد که چرا حدود ۱۵ درصد مددکارهای اجتماعی در سال اول کار، حرفۀ خود را رها می کنند. علی رغم نارضایتی های بسیار زیاد این شغل، اکثر مددکارهای اجتماعی شغل خود را بسیار خشنود کننده می پندارند.
کمک به بیمارانی که در حال تلاش برای بهبود زندگی خود هستند جهت تبدیل شدن به اعضای خوشحال و سودمند جامعه می تواند حس خشنودی و اتصالی را ایجاد کند که کمتر شغلی ایجاد می کند.
کارهای خاص مددکارها شامل موارد زیر است:
ملاقات و مشورت با بیمار- ارزیابی مشکلات بیمار- توسعۀ طرح های درمانی- نگهداری رکوردهای درمان برای هر بیمار- هدایت بیماران به منابع کمکی دیگر- مشاوره با پزشکان و درمانگرهای دیگر- کنترل برنامه های خدماتی – اجتماعی- زمینۀ تخصص- بسیاری از مددکارهای اجتماعی در یک رشتۀ مهارتی تخصص می گیرند. در حالیکه بعضی از آنها تحقیق می کنند یا در برنامه ریزی یا سیاست گذاری درگیر هستند، بسیاری از آنها موقعیتی را ترجیح می دهند که در آن با بیمار در ارتباط باشند. مددکارهای اجتماعی کلینیکی روان – درمانی، مشورت و خدمات مختلف تشخیص را در مراکز عمومی، درمانگاه ها و به شیوۀ خصوصی ارائه میدهند. مددکارهای اجتماعی خدمات خانواده یا سلامت کودک باکودکان و جوانانی که مشکلات روانی و اجتماعی دارند مشورت می کنند، آنها همچنین در موارد فرزند خواندگی، مراقبت فرزند در خانه یا خانههای شبانه روزی برای کودکان و نوجوانان کار می کنند.
مددکارهای اجتماعی خدمات حمایتی، گزارش های بدرفتاری و بیتوجهی را مورد بررسی قرار می دهند و در صورت لزوم مداخله می کنند. مددکارهای اجتماعی سلامت روانی، روان – درمانی،Outreach ، مداخله در بحران و خدمات دیگری را برای کسانی که مشکلات روحی و احساسی دارند، ارائه می دهند، مددکارهای اجتماعی مراقبت سلامتی به بیماران و خانوادههایشان کمک می کنند تا از عهدۀ بیماری های مزمن یا لاعلاج برآیند. آنها همچنین معلم ها را در زمینۀ مواجه شدن با مشکلات دانش آموزان راهنمایی می کنند. مددکارهای اجتماعی عدالت جنایی پیشنهادهایی را برای دادگاه ها دارند، سنجشهایی را قبل از حکم دارند و خدماتی را برای زندانی ها و خانوادههایشان فراهم می کنند. مددکارهای اجتماعی شغلی به کارفرماها در مورد فشار شغلی و مشکلات شخصی که عملکرد شغلی آنها را تحت تاثیر قرار می دهد کمک می کنند آنها همچنین برنامه های آموزشی بوجود می آورند و کارگرها را به برنامه های گروهی تخصصی می فرستند. مدیران کار اجتماعی امور کنترل کلی را در بیمارستان، درمانگاه ها یا مکان های دیگری که خدمات مددکاری اجتماعی را ارائه می دهند، به اجرا در می آورند. برنامه ریزها و سیاستگذاران اجتماعی برنامه هایی را برای مشکلات اجتماعی گسترده مثل اعتیاد، بیخانمانی، خشونت و فقر ایجاد می کنند. آنها تحقیق و سیاست های تحلیلی و قوانین مربوط به این مشکلات را بر عهده می گیرند آنها همچنین ممکن است قانونگذارها را در مورد چگونگی مقابله با چنین مشکلاتی نصیحت می کنند.
تحصیلات، گواهی و لیسانس لازم:
حداقل به لیسانس در کار اجتماعی (BSW ) برای اکثر موقعیت های کاری اجتماعی نیاز است اما گذراندن دوره هایی در رشته های مربوطه مثل روانشناسی یا توسعۀ انسانی برای برخی شغلها کافی می باشد، درجۀ فوق لیسانس در کار اجتماعی(MSW ) بطور روز افزونی مهم می شود، بویژه برای شغل هایی در نمایندگی های عمومی، محیط های سلامتی و روانی و موقعیت های نظارتی، موقعیت های شغلی اندکی مثل تدریس و تحصیل دانشگاهی نیازمند مدرک دکترا است. مهارت ها و دانش لازم – گوش دادن با دقت به چیزی که دیگری می گوید، کمک به مردم در مشکلات شخصی آنها، تصمیم گیری بر اساس استانداردهای شغلی و عقیدۀ شخصی، مسئول بودن برای آسایش شخص دیگر، رفتار اخلاقی، تهیۀ گزارش های دقیق و صحیح، توضیح دادن به مردم در مورد کاری که بهتر است انجام دهند، صبر و پایداری، کار کردن به خوبی با خوش خلقی با بیمارانی که ممکن است ترسیده یا افسرده باشند، برانگیختن اطمینان و اعتماد به نفس، کار کردن با حداقل نظارت، خوب کار کردن با پرسنل پزشکی و مدیران جایی که مددکارهای اجتماعی کار می کنند – حدود یک سوم آنها در سازمان های سلامتی و خدمات انسانی، سلامت روحی، خدمات اجتماعی، مراقبت کودک، سازمان های پناه دهنده، تعلیم و تربیت و سازمان های همبستگی مشغول به کار هستند.
شغل های بخش خصوصی شامل کار در نمایندگی های خدمات اجتماعی، بیمارستان ها آسایشگاه سالمندان، نمایندگی های خانه ی سلامت و درمانگاه ها می باشد، برخی از مددکارهای اجتماعی به روش خصوصی خود اشتغال هستند.
چشم انداز- دایرۀ آمارهای شغلی پیش بینی می کند که تعداد مشاغل مددکارهای اجتماعی تا سال ۲۰۱۲ بیشتر خواهد شد. جمعیت سالمند به سرعت در حال افزایش است و مددکارهای اجتماعی در حال پیدا کردن شغل در تعداد رو به رشد در گروههایی هستند که برای زنده ماندن نیاز به کمک دیگران دارند. آنها همچنین نیاز است برنامه های اجتماعی طولانی مدت ، مثل تبهکاری نوجوانان، بیماری روحی، ایدز، مهاجران و غیره را حمایت کنند. به هر حال بخاطر داشته باشید که اکثر مددکارهای اجتماعی برای دولت یا نمایندگی های خصوصی که توسط دولت تامین سرمایه می شوند، کار می کنند. در نتیجه کاهش در بودجۀ دولت تأثیر بزرگ و ناگهانی بر این شغل دارد، موقعیت هایی برای مددکارهای اجتماعی در بخش خصوصی احتمالاً توسعه پیدا خواهد کرد. شهرت روز افزون برنامه های کمکی به کارفرمایان هم انتظار می رود نیاز به وکلای خصوصی که خدمات کار اجتماعی را برای شرکت ها به صورت قراردادی فراهم می کنند را برانگیزد. اگرچه درخواست این خدمات در حال افزایش است شرکت های بیمه، محدودیت های زیادی را بر میزان خدماتی که بواسطۀ آن به آنها حقوق داده می شود اعمال می کنند در صورتیکه آنها محدودیت های بیشتری را بوجود بیآورند برای مددکارهای اجتماعی درمانگاه بدست آوردن پول در روش های خصوصی مشکل تر می شود.
رضا ببری
مددکار اجتماعی
