قسمت شانزدهم از سلسله مصاحبه های اختصاصی با فرهیختگان مددکاری اجتماعی استان اصفهان
در ادامه حرکت رسانه ای تحت عنوان “معرفی فرهیختگان مددکاری اجتماعی استان اصفهان” که در قالب سلسله مصاحبه های اختصاصی با فعالان و پیشکسوتان این حوزه در استان اصفهان در دستور کار این پایگاه تخصصی قرار گرفته و مرحله به مرحله، به شکل برنامه ریزی شده در دست اجرا می باشد، قسمت شانزدهم آن مصاحبه با خانم زهرا ارجمندی اصل می باشد که به شرح ذیل صورت پذیرفته است.
- ضمن سلام و عرض ادب، لطفاً در ابتدا به اختصار خودتان را معرفی بفرمایید. چطور با مددکاری اجتماعی آشنا شدید و چه مسیری را از گذشته تا به امروز در حوزه مددکاری اجتماعی طی نموده اید؟ در کدام سازمان فعالیت دارید؟
با سلام و احترام، زهرا ارجمندی اصل هستم، متولد ۵۳/۰۳/۰۱ مدرک تحصیلی کارشناسی مددکار اجتماعی از دانشگاه خمینی شهر اصفهان و متاهل هستم.
- از چه سالی با مددکاری اجتماعی آشنا شدید؟ و از چه سالی در این حرفه مشغول به فعالیت هستید؟ در کدام سازمان فعالیت دارید؟
از سال ۱۳۸۲ در حین کارورزی مددکاری فردی و شروع کارورزی در کلینیک تخصصی مددکاری اجتماعی امید واقع در خمینی شهر با مدیریت سرکار خانم الهام قهرمانی با حرفه مددکاری اجتماعی آشنایی پیدا کرده و دوره کارورزی فردی خود را در مرکز ایشان سپری نمودم. کارورزی گروهی خود را نیز در این مرکز بوده و ترم آخر کار ورزی گروهی را در سازمان بهزیستی اصفهان گذراندم در آنجا با فعالیت تمام حوزه های بهزیستی آشنا یی پیدا کردم. پس از اتمام دوره تحصیلی به عنوان مسئول فنی کلینیک امید شروع به فعالیت کرده و تجربیات بسیاری را در آن مرکز بدست آوردم و پس از آن طرح خود را در اور ژانس اجتماعی سازمان بهزیستی استان اصفهان گذراندم. پس از گذراندن طرح با آزمون ورودی و مصاحبه مددکاری، مددکار و مسوول واحد سیار انتخاب شدم. در حال حاضر مددکار و مسئول پایگاه خدمات اجتماعی در منطقه حاشیه شهر اصفهان (حصه) می باشم. سابقه ۱۴ سال فعالیت تخصصی مددکاری اجتماعی در اورژانس اجتماعی اصفهان را دارم.
- به نظر شما حوزه فعالیتی خدمات تخصصی اجتماعی از گذشته تا به حال چه تغییرات کمّی و کیفی داشته است؟ اوضاع فعلی ارائه خدمات مددکاری اجتماعی را چگونه ارزیابی می کنید؟
خوشبختانه مددکاری اجتماعی جایگاه بهتری را در حوزه های مختلف جامعه نسبت به گذشته پیدا کرده است و بسیار موفق بوده است، بسیاری مقالات ارزنده ای توسط اساتید و دانشجویان ارائه گردیده و شرایط فعلی مددکاری نسبت به دهه های گذشته مطلوب تر گردیده است ولی هنوز نسبت به کشورهای دیگر عقب هستیم. بار علمی ضعیفی داریم و نیاز به خدمات علمی بالایی جهت ارتقاء تحصیلی داریم.
نا آشنا بودن رشته مددکاری در جامعه و حتی در بین نوجوانان و جوانان مشکل بسیاری است. همچنین مهمترین ضعف مددکاری اجتماعی عدم شناخت و آگاهی مردم، جامعه، مسولین و بسیاری از سازمانهای دولتی و غیر دولتی با این حرفه می باشد.
- جهت ارتقاء کمی و کیفی خدمات مددکاری اجتماعی در سازمانهای مختلف چه پیشنهاداتی دارید؟
مددکار باید متخصص و حرفه ای همراه با دانش کافی و به روز باشد و لازم است جهت هماهنگی و در یک راستا بودن تمام مددکاران با داشتن هدف واحد خدمت رسانی نمایند که این خود نیاز به آگاهی لازم و کسب تجربه در این حرفه می باشد.
نبود انسجام و اتحاد و یکپارچگی لازم بین مددکاران اجتماعی باعث مشکلات برای آنان گردیده است.
عدم وجود دانشگاههای متعدد در مقاطع تحصیلات تکمیلی در ایران چه در دانشگاههای دولتی و چه در دانشگاهها ی آزاد سراسر کشور باعث سردرگمی دانشجویان و فارغ التحصیلان حرفه مددکاری اجتماعی شده است.
پیشنهاد می گردد: مشارکت و همکاری سایر سازمانها و ارگانهای دولتی و غیر دولتی و ایجاد شبکه منسجم جهت تبادل اطلاعات و پیگیری اهداف مشترک جهت حل معضلات و آسیبهای اجتماعی و غیره، حمایت مادی و معنوی مددکاران اجتماعی متخصص شاغل در دستگاههای دولتی و غیر دولتی مورد توجه قرار گیرد.
به نظر شما چقدر با استانداردهای ارائه خدمات تخصصی مددکاری اجتماعی به جامعه هدف فاصله داریم؟ برای جبران خلاء های موجود و برای رسیدن به حد و حدود قابل قبول در این خصوص چه تدابیری باید اتخاذ بشود؟
- به روز شدن مطالب و آموزه های دانشگاهی و مددکاران
- افزایش دانشگاهها در مقاطع کارشناسی ارشد و دکتری برای ادامه تحصیل مددکاران
- به نظر من در این دهه های اخیر مددکاری اجتماعی نسبت به دهه های قبل شناخت بهتری در حوزه های مختلفی داشته است و توانسته است خدمات گسترده ای را انجام دهداما هنوز نیاز به پیشرفتهای اساسی نسبت به کشورهای دیگر داریم .هنوز نیاز به استاندارهای آموزشی و ….دارد.
دورنمای حوزه مددکاری اجتماعی ایران چگونه ترسیم میکنید؟
در صورت تحقق پیشنهادات عرض شده دورنمای روشنی برای مددکاران اجتماعی نسل جدید میبینم در غیر اینصورت مددکاران اجتماعی دچار فرسودگی جسمی و روحی ناشی از حرفه خود و درگیرهای شغلی می شوند و روز به روز مددکاران اجتماعی ایران با استانداردهای جهانی فاصله میگیرند.
لازم است توجه به این حرفه و افراد شاغل متخصص در این رشته ها بیشتر مورد حمایت قرار گیرند.
صحبتهای پایانی:
با توجه به درگیر بودن مددکاران اجتماعی با مشکلات و معضلات اجتماعی مددجویان و تلاش و پیگیری جهت ساماندهی توانمندسازی و غیره لازم است این رشته جزو مشاغل سخت قرار گرقته و از حمایتهای مالی خوبی برخوردار گردد. حساس سازی مسولین نسبت به این حرفه مددکاری اجتماعی می تواند زودتر به این اهداف جامه عمل بپوشاند.
مصاحبه و گردآوری: هما صدری؛ مددکار اجتماعی
انتشاریافته در مجموعه رسانه های مددکاری اجتماعی ایرانیان
