چگونه سریلانکا بطور موفقیت آمیزی توانست پاندمی کرونا را محدود سازد
گردآوری و ترجمه: پونه امام شوشتری
نرخ بالای تست در جزیره سریلانکا به همراه سیستم درمانی و نظارتی کارآمد نرخ مرگ ومیر ناشی از کرونا را بسیار پایین نگاه داشت. اگرچه که به نظر میرسد که مسلمانان کشور امکانات مشابه با سایر شهروندان را بدست نیاورده اند.
بعد از اتمام تعطیلی سراسری دوماهه، مجددا سریلانکا محدودیت هایی را در تعطیلات اخر هفته برقرار ساخت بطوریکه شهروندان در روزهای پایانی هفته نمی توانستند از خانه خارج شوند وشهرها باحکومت نظامی مواجه بودند.
در یک صبح روز دوشنبه مقامات سلامت اعلام داشتند که نواحی جزیره ای منتهی به اقیانوس هند وارد در فاز کنترل و مهار ویروس شده اند و حکومت نظامی در این مناطق به پایان رسیده است و بدین ترتیب کسب و کارهای خصوصی و واردات دولتی مجددا بازگشایی شدند.
با جمعیتی بالغ بر بیست و یک میلیون و پانصد هزار نفر، تعداد مبتلایان قطعی در سریلانکا تنها ۹۶۰ نفر و این کشور تنها ۹ مرگ را گزارش کرده است. موفقیت سریلانکا تابع مستقیمی است از نرخ بالای تست ویروس جدید. تا قبل از ۳۰ آپریل سریلانکا روزانه ۹۳۰ تست (در مقیاس یک میلیون نفر) را انجام میداد؛ در مقایسه با سایر کشور های اسیایی جنوب شرقی؛ (کشورهایی نظیر بنگلادش ۳۹۳ تست، هند ۶۰۲ تست و پاکستان ۷۰۳ تست) یکی از بیشترین مقیاس ها را دارا بود. بنابر گزارشات سازمان بهداشت جهانی؛ به دلیل قرنطینه سراسری زود هنگام موارد ابتلا نیز در سریلانکا، موارد بیماری ملایم تری بودند. بیش از پنجاه درصد مبتلایان در سریلانکا در سنین بین ۲۰تا۶۰ سالگی قرار داشتند گروه جوانی که در برابر مشکل ابتلای شدید بیماری مقاوم تر بودند.
درس آموخته هایی از سریلانکا:
از سال ۱۹۸۰ به بعد، سیستم درمانی سریلانکا توسط متخصصان حوزه سلامت سرتاسر دنیا بعنوان یک مطالعه موردی، تحت بررسی بوده است.
در سال ۱۹۸۵ بنیاد راک فلر (میلیونر مشهور جهان) از سریلانکا بعنوان کشوری که خدمات درمانی مطلوب و تخت بیمارستانی ارزان به تمامی شهروندان خود ارائه می دهد، نام برد. این کشور میراث دار سرمایه گذاری زودهنگام و بهینه و قابل دسترسی در سیستم درمان عمومی است که برای دهه ها از این سیاست پیروی کرده است و بنابراین سطح عمومی درمان در این کشور بالا میباشد. اکثریت شهروندان سریلانکا در فاصله ای کمتر از ۳کیلومتر با امکانات درمانی عمومی فاصله دارند و از سال ۲۰۰۰ به بعد، بطور متوسط به ازای هر هزار نفر سه تخت بیمارستانی وجود دارد (مقایسه شود با میانگین دو تخت به ازای هر هزار نفر در اکثریت کشورهای با درآمد متوسط)
براساس گزارشات، دسترسی محلی مطلوب به همراه عدم وجود محدودیت های مالی در استفاده از امکانات دولتی ارتباط مستقیمی با سیستم سلامت برابر و عادلانه در سریلاکا داشته است.
تأسیس یک سیستم نظارتی:
سریلانکا با تکیه بر درس آموخته های خود در مواجه با بیماری های مسری و غیر مسری بر روی سیستم نظارتی سلامت عمومی سرمایه گذاری گسترده ای را انجام داد؛ سیستمی که در طول دوره پاندمی کرونا ویروس به این کشور کمک فراوانی کرد.
بلافاصله پس از گزارش اولین مورد ابتلای قطعی؛ سریلانکا به طور دقیقی حرکت پاندمی را زیر نظر داشت و تمامی موارد مشکوک به ابتلا را رصد کرد. اولین مورد ابتلا در هفته آخر ماه ژانویه دیده شد بعد از آن تا حدود اواسط ماه مارچ هیچ موردی از ابتلا گزارش نشد. در طول این مدت، دولت اطمینان حاصل کرد که سیستم نظارتی سلامت عمومی فعالانه هر موردی با علایم بیماری تنفسی را مورد بررسی قرار داده است.
سریلانکا سیستم نظارت سلامت عمومی را بر اساس DHIS2 (مفادی که در ایتدای سال ۲۰۲۰ عنوان شده بوند) ارتقا بخشید (DHIS2 نرم افزاری است که بیش از ۶۰ کشور برای تحلیل داده های سلامت برنامه های سلامتی و نظارت و کنترل خود از آن استفاده می کنند.) این نرم افزار بعنوان پاسخی در جهت غلبه بر شیوع کروناویروس در سراسر جهان می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
هم چنین سریلانکا اپلیکیشنی بنام کوئید شیلد را راه اندازی کرد که به شهروندان در حفظ سلامتی جسمی شان کمک می کرد و هم چنین حمایت های روانی لازم در طول دوران قرنطینه را برای آنها فراهم می آورد. این اپلیکیشن هم اکنون در بسیاری از کشورها مانند مالدیو مورد استفاده قرار میگیرد. سریلانکا درمانگاه های دولتی را تعطیل کرد و بجای آن که بیماران مستقیماً به درمانگاه ها مراجعه کنند برنامه های سلامتی و پزشکان را به خانه بیماران مزمن اعزام می کرد. هم چنین بیماران مزمن می توانستند مستقیم از طریق تماس مجازی با سایر پزشکانی که در خدمت کرونا نبودند ارتباط برقرار سازند و شکل خود را عنوان و نسخه خود را دریافت دارند.
مطالعه ی داده های اجتماعی _ اقتصادی:
مدیر بخش سلامت در موسسه تحقیقاتی نظارتی CORE عزیز کدربای؛ به موسسه INDION THINK TANK (موسسه تحقیقات و سیاست گذاری اجتماعی، اقتصادی هند) گزارش میدهد که جامعه سریلاکا با همسایه پرجمعیت و بزرگ خود هند قابل مقایسه نیست. او ادامه می دهد: مقایسه سیستم بین هند و سریلانکا امکان ناپذیر است، سریلانکا کشور کوچکی است و برنامه ریزی و مدیریت افراد در آن راحتتر است. سریلانکا این شانس را داشته است که مبتلایان آن گروهی خوشه ای بودند. حدود ۴۰% از موارد ابتلا در سریلانکا مربوط به کارکنان تأسیسات ارتش دریایی بوده اند. بنابراین این کشور توانست یک گروه هدف را تعریف کند و از طریق این گروه هدف شیوع ویروس را کنترل کند، همانطور که ایالت جنوبی هند کوالانیز؛ مانند سریلانکا توانست گروه هدفی را در مقابله با کرونا ویروس تعریف کند. قرنطینه در کوالا خیلی قبل تر از سایر قسمت های هند برقرار شد. این ایالت در هنگام شیوع کرونا با شیوع بیماری دیگری نیز در حال مقابله بود این بیماری نیز علائم تنفسی همچون کوئید ۱۹ ایجاد می کرد و بنابراین مسئولین ایالتی به طور موثری می توانستند موارد ابتلا را شناسایی و قرنطینه سازند.
