فعالیت های جنسی تا چه حد انرژی نیاز دارند؟
یادداشت اختصاصیِ دکتر سید علی آذین
متخصص پزشکی اجتماعی
عضو تیم تخصصی سلامت جنسی انجمن ازدواج و خانواده کشور
فلوشیپ پزشکی جنسی و سایکو- سکسولوژیست
یکی از درخواست های رایج در کلینیک از طرف زوج ها، تجویز دارو و یا مکمل های غذایی به منظور تقویت بنیه عمومی یا جنسی خود و یا شریک زندگی است. به نظر می رسد باورهای قبلی رایج در جامعه، در کنار تبلیغات وسیع در خصوص محصولاتی با این ویژگی، به تحکیم و فراگیر شدن این خواسته کمک کرده اند. به ویژه در مورد مردان، چون فعالیت جنسی به خروج فراورده ای از بدن منجر می شود که از دیرهنگام به مفاهیمی همچون انرژی حیاتی یا مایع حیات بخش و … منتسب می شد، این باور که فعالیت جنسی توانایی جسمی بالایی را می طلبد بسیار تقویت شده است. حتی در خصوص خاستگاه این مایع هنوز بسیاری از مردم به همان اعتقادات قدیمی باور دارند و بکار بردن عباراتی مثل مایع کمر تایید کننده این ادعا است.
چنین باورهایی صرف نظر از این که به لحاظ علمی نادرست هستند، آسیب شناسی خاص خود را دارند که اجمالاً به دو مورد آن اشاره می کنیم:
الف) برخلاف تصور رایج، فعالیت جنسی بطور معمول به لحاظ جسمی چندان فعالیت سنگینی محسوب نمی شود. اگرچه میزان مصرف انرژی در جریان یک رابطه جنسی به عواملی همچون نوع، مدت و شدت فعالیت های مختلف و جثه فرد بستگی دارد، ولی مطالعات مختلف نشان می دهند که با وجود تنوع روابط، دامنه مصرف انرژی در مراحل مختلف یک ارتباط به مدت ۳۰ دقیقه، بین ۵۰ تا ۱۵۰ کیلو کالری است (از یک رابطه ملایم تا رابطه ای بسیار فعال). وقتی این میزان را با انرژی لازم برای بسیاری از فعالیت های دیگر مقایسه کنید مشاهده می شود که این مقدار انرژی چندان قابل توجه نیست. مثلاً نیم ساعت کارهای معمول منزل مثل نظافت توسط یک زن یا مرد با جثه متوسط، حدود ۱۳۵ کیلوکالری انرژی مصرف می کند. مایع منی دفع شده که علاوه بر اسپرماتوزوئیدها حاوی مقادیری آب، قند فروکتوز، اسید اسکوربیک (ویتامین ث)، اسید سیتریک، برخی پروتئین ها، ترکیبات قلیایی و کمی عنصر روی است بطور میانگین تنها حاوی ۵ تا ۷ کیلو کالری است و حداقل تا امروز اثری از شیره جان و انرژی خاصی در آن کشف نشده است!
اعداد گفته شده وقتی بیشتر مفهوم پیدا می کنند که بدانید یک فنجان بستنی خامه ای بطور متوسط ۳۰۰ کیلوکالری انرژی دارد. یعنی انرژی لازم برای دو بار ارتباط جنسی کاملاً فعال!
بنابراین اگرچه در جای خود خواهیم گفت که خستگی، یکی از عوامل مهم کاهش میل جنسی و عدم رغبت برای رابطه جنسی است، ولی عدم توانایی جسمی به لحاظ بنیه، در فردی که بیماری خاصی ندارد و از یک سطح سلامت عمومی خوب برخوردار است اغلب عذری ناموجه برای پرهیز از فعالیت جنسی است.
احساس رخوت و خواب آلودگی متعاقب رابطه جنسی نیز بیشتر به واسطه رها شدن مقداری اندورفین (نوعی مورفین که در سیستم عصبی فرد ساخته می شود) است و نه الزاما خستگی ناشی از رابطه.
ب) حضور این باورهای نادرست در جامعه، فضا را برای سوءاستفاده عده ای فراهم می آورد. ارائه انواع محصولات تقویتی و مکمل ها و معجون ها که حداقل بنده هنوز نفهمیده ام که بنا است چه معجزه ای را به بار آورد، شاهدی بر این مدعا است. اغلب ارائه دهندگان این محصولات نمی توانند شواهد علمی و پژوهشی قابل قبولی برای مکانیسم اثر و اصولاً اثربخشی محصولات خود ارائه دهند؛ ولی البته ادعاهای برخی ازآنها سر به آسمان می ساید.
در انتها به زوج های محترم توصیه می کنم که نه بطور فردی چنین ذهنیتی را در خود داشته باشید و نه خدای ناکرده چنین ذهنیتی را مبنی بر عدم توانمندی جسمی در شریک زندگی خود ایجاد کنید. در عوض می توانید پول خود را خرج بستنی کنید!
