یادداشتی به بهانه روز جهانی مددکاری اجتماعی با عنوان «ارتقاء اهمیت روابط انسانی» | فرهنگ برخورد با افراد متکدی

فرهنگ برخورد با افراد متکدی
یادداشتی به بهانه روز جهانی مددکاری اجتماعی با عنوان «ارتقاء اهمیت روابط انسانی»

توی مترو، تو­ی خیابان، تو مکان­ها­ی عمومی از­ جمله افرادی که ممکن است با آن­ها روبرو شویم، زنان و مردان و کودکانی هستند که به اشکال مختلف تکدی­ گری می ­کنند و به ­صورت کلامی و ­غیر­کلامی تلاش می­کنند که تو را قانع کنند که نیازمند­ حمایت مادی هستند. در بین ­این گروه­ از افراد متکد­ی کسانی هستند که با دافعۀ بیشتری از سوی مردم روبرو هستند، به ­عنوا­ن نمونه زن و­ یا مرد جوانی که به ­ظاهر بدون هیچ مشکل جسمی­، روانشناختی و ذهنی شروع به تکدی­ گری می­ کند و بعضاً دیده ­شده است که در این بین مسافران­، رهگذاران و مانند آن شروع به پرخاش می­کنند­، یا استهزاء می ­کنند و یا فرد را شماتت می­کنند،

در این مطلب به دنبال واکاوی علمی تکدی­ گری و چرایی و چگونگی آن نیستیم، خیلی ساده ­تر در این فرایند ارتباطی به دنبال حلقه مفقودۀ روابط انسانی هستیم و تمرین­ یک رفتار انسانی مهم­: زمانی که یک فرد متکدی از ما درخواست کمک می­ نماید می ­توانیم کمک نکنیم، به هر دلیلی که در فرایند منطقی خود به آن رسیده ­ایم اما اینکه فرد را مورد شماتت و خشونت کلامی و غیر­کلامی قرا­ر دهیم، در منافات با حقوق اولیه انسانی است، در ­واقع فرهنگ برخورد با افراد متکدی نیز توأم با حفظ­ کرامت انسانی ­است، فارغ از اینکه او کیست؟ چرا این کار را می­کند؟ قصد فریب من را دارد یا ندارد؟ به من حس بدی انتقال می­کند یا نمی­کند؟

همه باهم برای تقویت روابطی غنی و انسانی و جهانی مملو از صلح بکوشیم و در پیرامون خود به دنبال حذف­ موارد نقض کنندۀ روابط انسانی باشیم.

نویسنده: فاطمه جعفری؛ دکتری مددکاری اجتماعی

رسانه تاب آوری ایران