دیرگاهی است که با یک تعارض گسترده و عمیقی در سطوح فردی، خانوادگی و اجتماعی روبرو هستیم. تعارضی که ریشه در عدم تعادل رشد تکنولوژی با رشد مهارت های زندگی آدمیان دارد. صنعت و فرا صنعت در کشور با سرعت نسبتاً سریعی در حال رشد بوده و زندگی را با فن آفرینی نوین به جلو می برد. که اتفاق و تغییر خوبی است چرا که زیستن را برای انسان ها راحت تر کرده و حل مشکلات زندگی را سهل تر.
تغییرات در حوزه، صنعت، اقتصاد، کشاورزی، پزشکی، نظامی گری، هنر و ادبیات، دنیای دیجیتال و اینترنت همه و همه شکل جامعه را در همین چند دهه اخیر زیر و رو کرده است.
اما تعارض آنجایی است که حوزه اخلاق، فرهنگ، تربیت و مهارت های زیستن در افراد و خانواده ها همگام با تکنولوژی نوین همراه نشده و این امر یک خلاء و شکافی را پدید آورده است که آسیب های اجتماعی، اختلالات روانی، بی هویتی فردی و اجتماعی و کوتاه سخن کاهش شدید بهداشت روانی (به تأیید آمارهای رسمی) محصول این شکاف و عدم تعادل است.
مواجهه با افراد و والدین تحصیلکرده، افراد اهل مطالعه، طبقات بالای اجتماعی و آدم هایی که در پایگاه ها و مناصب اداری متوسط و رو به بالایی هم هستند، بیانگر حداقل سواد زیستن از نظر توانمندیهای زندگی و خقوق فردی و شهروندی است.
شاید علت در تخصصی شدن امور زندگی است که آدم ها را برای یادگیری مهارتهای زندگی تنبل و بی انگیزه کرده‌است. شاید هم در اولویت زندگی نیست و شاید هم …
به هر حال هر چه که هست با این تعارض خطرناک رویرو هستیم.
پس چه باید کرد؟
در کنار دهها بایدی که متولیان امر می بایست انجام دهند، پرداختن به مشاوره های فردی و خانوادگی مددکاران از جمله وظایف و راهبردهای کنترل آسیب ها و کمک به شهروندان جامعه است.
مددکاران اجتماعی بعنوان کارشناسان فرا رشته ای در علوم یاورانه که مسلط به حوزه های مددکاری اجتماعی روانشناسی، مردم شناسی، جامعه شناسی، دین و اخلاق و فلسفه هستند نقش برجسته ای در پر کردن این شکاف و حل تعارض برای مراجعین شان در اتاق مشاوره دارند.
احمد علی جبارزاده
مددکار اجتماعی
