انتصاب یک مددکار اجتماعی در همدان: در حکمی از سوی معاون فرهنگی و دانشجویی دانشگاه علوم پزشکی همدان، دکتر زائری‌لطف (مددکار اجتماعی) به عنوان سرپرست مدیریت امور فرهنگی دانشگاه علوم پزشکی همدان منصوب شد.
انتصاب یک مددکار اجتماعی در همدان
به گزارش مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران؛ دکتر «سیماسادات لاری» در حکمی دکتر «حسن زائری‌لطف» را به سمت سرپرست مدیریت امور فرهنگی و فوق برنامه دانشگاه علوم پزشکی همدان منصوب کرد.
در متن این حکم آمده است:
با عنایت به تعهد و توانمندی جنابعالی به موجب این ابلاغ به عنوان سرپرست مدیریت امور فرهنگی و فوق برنامه دانشگاه منصوب می‌گردید تا با رعایت جوانب شرعی و قانونی و بهره‌گیری از سرمایه های انسانی ارزشمند و مستعد دانشگاه بالاخص دانشجویان توانمند، بستر مناسب جهت اجرای پویا و با نشاط فعایت های فرهنگی، علمی، سیاسی، مذهبی و هنری دانشگاهی را فراهم آورید. توفیق روزافزونتان را از خداوند متعال خواهانم.
منبع: مفدا همدان
مددکاری اجتماعی در ایران و جهان
علاقه به همنوعان و یاری رساندن به اقشار ضعیف جامعه همواره از ارزشهای والای انسانی به شمار می رفته است در کشور ما توجه به این ارزش والای انسانی از دیرباز وجود داشته است.
منابع تاریخی از وجود گروه هایی موسوم به «عیاران»در دوره اشکانی خبر می دهند که هم و غم خود را رسیدگی به محرومان جامعه قرار داده بودند.
با ظهور اسلام در ایران، توجه به محرومان جامعه و رسیدگی به این امور مورد توجه بیشتری قرار گرفت. احادیث و روایات بسیاری از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم و ائمه معصوم در رابطه با رسیدگی به محرومان و فقرا وجود دارد. حضرت علی علیه السلام بالاترین نمونه و الگویی مددکاری در عالم بشریت به شمار می‌رود. و در رفتار و سیره علوی توجه به این ارزش مشهود است. یکی از مصادیق توجه به مددکاری اجتماعی در اسلام وقف است که در وقف نامه های بسیاری تاکید بر رسیدگی به محرومان جامعه از عواید موقوفات شده است.
در قرن پنجم و ششم هجری تشکیلاتی موسوم به فتوحات «جوانمردان» به وجود آمد که وظیفه خود را رسیدگی به ضعیفان و مظلومان جامعه می شمردند و آنها حضرت علی علیه السلام را الگوی خود قرار داده بودند و به حدیث شریفه (لافتی الا علی) مستمسک بودن، لذا به آنها فتیان و به تشکیلات آنها فتوت می گفتند.
در مغرب زمین نخستین بار در سال ۱۵۹۸ میلادی در انگلستان قانون موسوم به قانون (فقرای الیزابت) تدوین شد تا به امور مستمندان رسیدگی شود. در سال ۱۸۹۹ در کشور آلمان قانون تأمین اجتماعی وضع شد و تا سال ۱۹۲۰ میلادی این قانون به تمام اروپا سرایت کرد. در سال ۱۸۹۹ میلادی اولین مدرسه آموزش مددکاری اجتماعی تحت عنوان (مدرسه خدمات اجتماعی) در هلند تأسیس شد. سپس در سال ۱۹۰۴ میلادی در کشور آلمان، سوئیس انگلیس و آمریکا چنین مدارسی شروع به کار کردند.
در ایران نخستین بار در سال ۱۳۳۷ شمسی خانم ستاره فرمانفرماییان کارشناس امور اجتماعی سازمان ملل در آموزشگاه عالی خدمات اجتماعی شروع به تدریس نمود. فارغ التحصیلان بعد از ۲ سال مدرک فوق دیپلم اجتماعی می‌شدند. در سال ۱۳۴۴ شمسی مدرک فوق دیپلم به کارشناسی ارتقا یافت و در سال ۱۳۴۹ شمسی مقطع کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی با عنوان مدیریت خدمات اجتماعی در دانشگاه علامه طباطبایی شکل گرفت.
نقش خانم ستاره فرمانفرمائیان در شکل گیری علم مددکاری اجتماعی بسیار چشم گیر است وی که مادر مددکاری اجتماعی ایران لقب دارد. او اولین دانشجوی ایرانی دانشگاه کالیفرنیای جنوبی بود که در آنجا لیسانس جامعه شناسی گرفت و برای گرفتن فوق لیسانس در مددکاری اجتماعی به دانشگاه شیکاگو رفت. او در سال ۱۳۳۷ مدرسه عالی مددکاری اجتماعی تهران را تأسیس کرد. از اقدامات خانم فرمانفرماییان که می توان اشاره کرد ایجاد “مراکز رفاه” را در محله های فقیر نشین تهران و همچنین سیستم مدرن آموزشی را در مهد کودک ها بر اساس اصول تربیتی پایه گذاری کردند.
دانشگاه هاروارد نام ستاره فرمانفرماییان را به عنوان یکی از زنان تأثیرگذار تاریخ آمریکا قرار داده است، کتابی که خانم فرمانفرماییان بر اساس خاطرات زندگی و کار حرفه‌ای خود منتشر کرده است، “دختری از ایران” می باشد.
ایشان در چهارشنبه سوم خرداد ۱۳۹۱هجری شمسی در آمریکا و در ۹۱سالگی درگذشت،
نزد مددکاران اجتماعی نام ایشان همیشه زنده خواهد ماند.
سید ناصر شهبازی؛ کارشناس مددکاری اجتماعی
