قسمت هشتم از گفتگوی با کاندیداهای انتخابات انجمن مددکاران اجتماعی ایران | آشنایی با خانم الهام محمدی

با توجه به انتخاباتِ در پیش رویِ انجمن مددکاران اجتماعی ایران و اعلام حضورِ کاندیداهای مختلف جهت حضور در این عرصه انتخاباتی، مجموعه تخصصی مددکاری اجتماعی ایرانیان اقدام به مصاحبه با تعدادی از کاندیداها نموده است که صرفاً جهت آشنایی جامعه مددکاران اجتماعی ایران با نوع نگاهها، ایده ها و برنامه های این افراد صورت می پذیرد و به منزله تأیید و تبلیغِ آنان از سوی این مجموعه رسانه ای تلقی نمی گردد. لازم به ذکر است مجموعه تخصصی مددکاری اجتماعی ایرانیان یک رسانه مستقل و آزاد است و وابسته به هیچ نهاد دولتی و غیردولتی نمی باشد.

ضمن سلام و عرض ادب و احترام؛
*لطفا به اختصار خودتان را معرفی بفرمایید.

با سلام و احترام، الهام محمدی هستم. فارغ التحصیل دکتری مددکاری اجتماعی، مدرس و پژوهشگر حوزه سالمندی.

*** از چه سالی وارد حوزه مددکاری اجتماعی شده اید و چه فعالیتهای حرفه ای در این سالها داشته اید؟

از سال ۱۳۸۳ که به عنوان دانشجو وارد حرفه مددکاری اجتماعی شدم، تلاش کردم در خلال همان تجربه های اولیه آشنایی با گروههای هدف، به صورت کار داوطلبانه، ارتباط و درکی از مسائل آنها در میدان به دست آوردم. اما همین تجربه اولیه میدانی من را به این باور رساند که یک بُعد مهم حرفه مددکاری اجتماعی که ضرورت دارد به طور جدی دنبال کنم، بُعد علمی است. زیرا نقش آفرینیِ تخصصی به عنوان مددکار اجتماعی را مستلزم تجهیز به دانش روز دانستم تا بلکه از دور باطل عامیانه گرایی بیرون بیاییم. به همین منظور بعد از اینکه کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی به اتمام رساندم، در آزمون دکتری مددکاری اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی در سال ۹۰ شرکت کردم و پذیرفته شدم.
در این سالها تلاش نمودم در حد وسع و توان علمی ام، در حوزه تألیف و ترجمه ادبیات حرفه و پژوهش در مورد گروههای هدف مددکاری اجتماعی اقدام کنم و با توجه به باور شخصی ام به لزوم تخصص گرایی در حرفه، بر حوزه سالمندی و کودکان کار و خیابان برای فعالیتهای علمی، پژوهشی و عملیاتی تمرکز نمودم. نتیجه این تمرکز ترجمه و تألیف چند کتاب و مقاله و همچنین اجرا یا همکاری در طرحهای پژوهشی در موسسه کهریزک کرج، موسسه مراقبتی هستی و بنیاد شهید استان البرز، دفتر آسیبهای اجتماعی معاونت اجتماعی سازمان بهزیستی کشور، توسعه مدل نظری و ابزار سنجش سالمندی فعال و … بود که منجر به مبتنی ساختن برخی از برنامه ها و مداخلات تخصصی مددکاران اجتماعی درآن سازمانها بر شواهد علمی متقن شد.
در عرصه آموزش نیز از سال ۱۳۹۰ در دانشگاه های علمی کاربردی تهران و قزوین … و در حال حاضر در دانشگاه علامه طباطبایی مشغول تدریس میباشم. ارتباط با جامعه مدنی از طریق همکاری تخصصی با موسسه فعال در حوزه کودکان کار و خیابان (کیانا) و انجمن حامیان جامعه مدنی نیز بخشی از تلاشهای حرفه ای ام برای پررنگتر کردن نقش مددکاران اجتماعی در این بخش بوده است. (از ابتدای سال ۹۶ تا کنون)

*** در صورت تمایل از علل و انگیزه تان جهت کاندیداتوری انتخابات انجمن مددکاران اجتماعی ایران بفرمایید که با چه اهدافی بوده است و چه برنامه هایی را در دستور کار خود دارید؟

پس از تبادل نظر در مورد دغدغه های حرفه ای با دوستانی که در ائتلاف هستیم، متقاعد شدم در حال حاضر به عنوان بخشی از مسئولیت حرفه ایم، وارد عرصه انتخابات انجمن شوم. انگیزه اصلی ام فراهم کردن بستر چندصدایی در انجمن است. زیرا با تنوع دیدگاهها و چندصدایی در هیأت مدیره انجمن به عنوان نمایندگان حرفه است که می توان پویایی در جهت گیری و حرکت انجمن به سوی تحقق عدالت در درون جامعه مددکاری اجتماعی، رشد کیفی حرفه و نقش آفرینی تخصصی و قدرتمند در عرصه جامعه را فراهم کرد. لازم به ذکر است که برنامه های من همان برنامه های ائتلاف است که محصول خرد جمعی است و در بیانیه به آنها اشاره شده است.

*** اوضاع فعلی مددکاری اجتماعی ایران را چگونه ارزیابی می کنید و چه دورنمایی را برای این حرفه میتوانید بصورت کوتاه ترسیم نمایید

در حال حاضر وضعیت حرفه علیرغم رشد کمی جامعه مددکاری اجتماعی و پیشرفتهای نسبی آن، دچار نواقصی است. اگر از رفع نواقص غافل بمانیم، به ویژه در دوره زمانی کنونی که گستردگی مسائل و مشکلات اجتماعی، تأثیرگذاریِ بیشتر جامعه مددکاری اجتماعی را برای کمک به تحقق رفاه اجتماعی و عدالت اجتماعی می طلبد، در بهترین حالت شاهد تثبیت وضعیت فعلی خواهیم بود که زیبنده حرفه مان نیست.

با تشکر از سرکار خانم الهام محمدی، به جهت وقتی که برای شکل گیریِ این گفتگو به ما اختصاص دادند.

مصاحبه و گردآوری: جواد طلسچی یکتا؛ مددکار اجتماعی
انتشاریافته در مجموعه تخصصی مددکاری اجتماعی ایرانیان