یک جامعه‌شناس در واکنش به برخی اظهارات مبنی بر اینکه ایران دومین کشور غمگین در بین ۱۸۰ کشور است،گفت: آقایان نباید چنین اظهار نظرهای کلی را انجام دهند. سوال ما این است که این حرف‌ها بر اساس کدام سنجش تحقیق و معیار زده شده و در مقایسه با چه کشوری این صحبت‌ها را می‌کنند؟
به گزارش مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران، دکتر قرایی مقدم در گفت‌وگو با ایسنا، در خصوص ادعای رئیس انجمن مددکاری ایران مبنی بر آنکه بر اساس تحقیق بین‌المللی ایران پس از عراق دومین کشور غمگین جهان عنوان شده است، در واکنش به این اظهار نظر افزود: من معتقدم کشور ما از نظر مایحتاج زندگی در مقایسه با کشورهای دیگر وضعیت بهتری را دارد، اما از نظر فضایی که در جامعه ایجاد شده که از طریق برنامه‌های رادیو و تلویزیون، تضادها و جنجال‌های مختلف، جو ناراحت‌کننده‌ای را ایجاد کرده‌اند.
وی با بیان اینکه از نظر مایحتاج زندگی نمی‌توان گفت که ایران وضعیتش مانند برخی کشورهای همسایه مناسب نیست، افزود: برخی فضای کشور را از نظر روحی و روانی نامناسب می‌کنند که این اتفاق نه از جانب دولت بلکه از جانب کسانی می‌افتد که دائم یأس و ناامیدی را در جامعه ایجاد کرده و حاشیه سازی می‌کنند و این باعث می‌شود که جامعه آرامشش را از دست بدهد.
وی با بیان اینکه چنین حاشیه‌سازیهایی منجر به ناراحتی روحی و هراس ذهن جامعه می‌شود، ادامه داد: به قول آقای مطهری اسلام همراه با شادی است و ما نیز باید به این موضوع توجه کنیم و از جنجال آفرینی بپرهیزیم.
قرایی مقدم با بیان اینکه به نظر من این اظهار نظر که بگوییم ایران دومین کشور غمگین است نظری بدبینانه است اظهار کرد: آیا کسانی که این حرف را می‌زنند به کشورهایی مانند هند، سوریه و پاکستان رفته‌اند تا وضعیت آنها را ببینند آن کشورها در استرس و هراسند اما ما در ایران از نظر داشتن امنیت بی نظیریم و اینطور نیست که بگوییم دومین کشور غمگین جهان هستیم چرا که بسیاری از کشورها از ما بدترند.
این جامعه شناس با تاکید بر لزوم ایجاد زمینه‌های شادی و نشاط در کشور گفت: ما می‌توانیم با ایجاد نشاط در کشور فضا را بهتر کنیم اما این کارها را انجام نمی‌دهیم و همین موضوع باعث می‌شود که برخی سازمان‌های بین المللی از این فضا استفاده کرده و چنین موضوعاتی را علم کنند.
قرایی مقدم با بیان اینکه کسانی که این حرف‌ها را می‌زنند حرفشان بدون تحقیق است گفت: تحقیق درباره چنین مواردی باید به صورت کیفی انجام بگیرد چرا که پدیده‌هایی مانند شادی، غم، عدالت کیفی بوده و قابل اندازه گیری نیستند و برای مطالعه به انجام تست‌های مختلفی اعم از تست گوتمن و لیکرت نیازمندند.
این جامعه شناس با تاکید بر اینکه مفاهیم کیفی قابل اندازه گیری درست نیستند چرا که معیار کمی را نمی‌توان برای آنها در نظر گرفت گفت: به عنوان مثال زیبایی امری کیفی است و بسته به هر جامعه‌ای متفاوت است بنابراین شادی و غم هم موضوعاتی کیفی و روانشناسی هستند.
قرایی مقدم همچنین ادامه داد: آقایان نباید چنین اظهار نظرهای کلی را انجام دهند. سوال ما این است که این حرف‌ها بر اساس کدام سنجش تحقیق و معیار زده شده و در مقایسه با چه کشوری این صحبت‌ها را می‌کنند؟
وی توصیه کرد که باید در اظهار نظرها و کلی گویی‌ها محتاط باشید چرا که هیچگاه نمی‌توان مفاهیم کلی را مورد سنجش قرار داد.
