مشاوره مددکاری اجتماعی در جامعه ایرانی گاهاً دور از مسأله و خطر و مشکل نیست! چرا که در مشاوره های خانوادگی بویژه از نوع تنش زن و شوهری و یا حتی فرزند – والدینی تنش هایی را بوجود می آورد که دست آخر مددکار اجتماعی مقصر همه اختلافات قلمداد شده و مورد حملات مختلفی قرار می گیرد:
فرض بگیرید در حال مشاوره به خانمی هستید که مدام از شوهرش کتک می خورد و نمی تو اند از خود دفاع کند. یا کودکی که توسط والدینش مورد آزار و خشونت خانگی قرار می گیرد. یا حتی دانش آموزی که مورد بی عدالتی معلمش قرار گرفته و یا شهروندی که در مسیر قضایی مورد ستم قاضی یا پلیس قرار دارد!!
اکنون این مراجع جهت مشاوره نزد مددکار اجتماعی آمده است. با این سئوال که:
چه باید بکنم؟!
مددکار اجتماعی برای پاسخ گویی به این چه باید بکنم؟ دو رویکرد دارد. یا محافظه گری و یا قاطعیت و خردگرایی.
طبیعتاً یک روانشناس یا یک روانپزشک یا یک مشاور وارد چالش نمی گردد و مشاوره ای در حد یک تصمیم گیری درست می دهد و یا حتی فقط یک دارو!!
اما مددکار اجتماعی با توجه بر ماهیت حرفه اش، حیطه وسیع کاریش و اهمیت مسئولیت اجتماعی در کاری که انجام می دهد، طبیعتاً می بایست از لایه امن محافظه کاری بیرون آمده و مراجع را قدم به قدم از داخل اتاق مشاوره گرفته تا بیرون از اتاق همراهی کند و او را تا رسیدن به حقوق انسانی اش یاریگر باشد. و طبیعی است که در این همراهی مورد حمله شوهر، والدین، معلم، قاضی و پلیس قرار خواهد گرفت!!!
در واقع مشاوره در مددکاری اجتماعی می بایست با قاطعیت و جسارت توأم باشد، در غیر اینصورت مشاوره نیست و یا حداقل مشاوره مددکاری نیست!
در اینجا با یک خلاء و شکاف جدی روبرو هستیم و آن فقدان حمایت قانونی از مددکار اجتماعی در شرایط موجود است!
معتقدم این حمایت همه جانبه مددکار اجتماعی از مراجع می بایست با پوشش قانونی توأم باشد. درست مثل زمانی که یک قاضی حکم زندان با حتی اعدام می دهد و خانواده متهم اجازه کوچکترین تعدی به قاضی را ندارد. چرا این پوشش به مددکار اجتماعی داده نشود؟!!
احمد جبارزاده | مددکار اجتماعی
وبسایت تخصصی مددکاری اجتماعی ۲۰۱۵
