برای آموزش های تاب آوری بودجه تصویب نشود
نگاه کسب و کاری به آموزش های تاب‌آوری صلاح نیست
فهرست عناوین مطلب
برای آموزش‌های تاب آوری بودجه تصویب نشود
نگاه کسب و کاری به آموزش های تاب‌آوری صلاح نیست
در دنیای امروز، مفهوم تاب‌آوری به یکی از محورهای کلیدی در فرآیندهای اقتصادی و اجتماعی تبدیل شده است. تاب‌آوری به توانایی یک سازمان یا فرد در مواجهه با چالش‌ها و بحران‌ها اشاره دارد.
با این حال، نگاه کسب و کاری به آموزش‌های تاب‌آوری و نحوه مدیریت بودجه‌ها در این حوزه ممکن است نتایج مطلوبی را به همراه نداشته باشد.
در این نوشتار، به بررسی این موضوع می‌پردازیم و دلایل عدم ضرورت تصویب بودجه برای آموزش‌های تاب‌آوری را مورد بررسی قرار می‌دهیم.
مفهوم تاب‌آوری و اهمیت آن
تاب‌آوری به معنای توانایی فرد یا سازمان در مواجهه با بحران‌ها و چالش‌ها است. این مفهوم، نه تنها در حوزه‌های فردی، بلکه در زمینه‌های اجتماعی و اقتصادی نیز اهمیت دارد.
در طی بحران‌های جهانی مانند پاندمی کرونا، اهمیت تاب‌آوری به وضوح مشخص شد.
سازمان‌ها و جوامع توانستند با بهره‌گیری از مهارت‌های تاب‌آوری، سریع‌تر به شرایط عادی بازگشته و از آسیب‌های ناشی از بحران‌ها کاسته شوند.
نگاه کسب و کاری به تاب‌آوری
نگاه کسب و کاری به آموزش‌های تاب‌آوری عموماً به سمت تأمین سودهای کوتاه‌مدت سوق پیدا می‌کند. وقتی سازمان‌ها شروع به سرمایه‌گذاری در آموزش‌های تاب‌آوری می‌کنند، غالباً به دنبال بهبود کارایی و کاهش هزینه‌ها هستند.
این رویکرد ممکن است باعث شود که اهمیت واقعی تاب‌آوری در فرآیندهای تصمیم‌گیری به فراموشی سپرده شود.
تاب‌آوری ابزاری است که باید به‌عنوان یک سرمایه‌گذاری بلندمدت در نظر گرفته شود، نه به‌عنوان هزینه‌ای که می‌تواند به سرعت محاسبه و کاهش یابد.
دلایل عدم صلاحیت تصویب بودجه برای آموزش‌های تاب‌آوری
عدم صلاحیت تصویب بودجه برای آموزش‌های تاب‌آوری به چندین عامل بستگی دارد:
- توجه به نتایج کوتاه‌مدت: سازمان‌ها معمولاً تحت فشار برای دستیابی به نتایج فوری قرار دارند و به همین دلیل ممکن است بودجه‌گذاری برای آموزش‌های بلندمدت را کنار بگذارند.
- عدم شناخت صحیح: برخی از مدیران به‌درستی نمی‌دانند که تاب‌آوری تنها یک مهارت فردی نیست، بلکه یک جزء کلیدی از سلامت سازمانی است. این عدم شناخت می‌تواند منجر به کاهش توجه به این حوزه شود.
- افزایش هزینه‌ها: با توجه به شرایط اقتصادی ناپایدار، سازمان‌ها ممکن است ترجیح دهند درآمد خود را بر روی پروژه‌های دیگر سرمایه‌گذاری کنند که به‌طور مستقیم بر روی سودآوری آنها تأثیر بگذارد.
پیشنهادات برای تغییر رویکرد
برای تغییر رویکرد سازمان‌ها نسبت به آموزش‌های تاب‌آوری و افزایش سرمایه‌گذاری در این حوزه، چندین پیشنهاد مطرح می‌شود:
- آگاهی‌بخشی: ارائه ورکشاپ‌ها و سمینارهای آموزشی برای مدیران و کارکنان به منظور افزایش آگاهی نسبت به اهمیت تاب‌آوری.
- ایجاد برنامه‌های پیوسته: طراحی برنامه‌های آموزش تاب‌آوری به‌عنوان بخشی از فرآیندهای آموزشی مستمر سازمان‌ها می‌تواند به تقویت مهارت‌ها و توانایی‌های کارکنان کمک کند.
- تأکید بر منافع بلندمدت: رهبران سازمان‌ها باید بر اهمیت افزایش تاب‌آوری به‌عنوان یک ابزار برای رویارویی با بحران‌ها و چالش‌ها تأکید کنند و منافع بلندمدت آن را به سایر اعضای سازمان منتقل نمایند.
نتیجه‌گیری
در نهایت، باید به این نکته توجه داشت که آموزش‌های تاب‌آوری باید به عنوان یک ضرورت استراتژیک در نظر گرفته شوند و نه صرفاً یک هزینه اضافی.
تصویب بودجه برای این آموزش‌ها می‌تواند به تقویت تاب‌آوری سازمان و افراد کمک کند و در نتیجه، تأثیر مثبتی بر روی نتایج کاری و رضایت شغلی آنها داشته باشد.
اگرچه در کوتاه‌مدت ممکن است فشار به سمت کاهش هزینه‌ها باشد، اما سرمایه‌گذاری در آموزش‌های تاب‌آوری به‌عنوان یک استراتژی بلندمدت می‌تواند سازمان‌ها را در مسیر موفقیت پایدار قرار دهد.
