انجمن مددکاران اجتماعی ایران: چالش‌ها و ضرورت‌های تحول

انجمن مددکاران اجتماعی ایران: چالش‌ها و ضرورت‌های تحول

در دنیای امروز، نقش مددکاران اجتماعی به‌عنوان پل ارتباطی میان نیازها و خدمات اجتماعی، بی‌نهایت حائز اهمیت است. در ایران، انجمن مددکاران اجتماعی می‌تواند نقش کلیدی در راستای ارتقاء این حرفه و فراهم آوردن محیطی امن و مطلوب برای اعضای خود ایفا کند.

با این حال، آنچه که به‌نظر می‌رسد، فقدان امنیت روانی شغلی و احساس انزوا در میان این قشر از جامعه می‌باشد. با در نظر گرفتن این چالش‌ها، در این نوشتار به بررسی مشکلات و چالش‌هایی که مددکاران اجتماعی ایران با آن مواجهند، خواهیم پرداخت.

احساس انزوا و فقدان امنیت روانی شغلی

در فضای حرفه‌ای مددکاری اجتماعی، انزوا یکی از چالش‌های اساسی است که مددکاران با آن دست و پنجه نرم می‌کنند. این احساس معمولاً ناشی از عدم حمایت کافی و همچنین عدم فراهم آوردن بسترهای لازم برای خودمراقبتی توسط انجمن مددکاران اجتماعی است.

عدم برگزاری کارگاه‌ها و آموزش‌های لازم برای ارتقاء خودآگاهی و پیشگیری از فرسودگی شغلی، بر این مشکلات می‌افزاید.

چالش‌های شغلی و فقدان برنامه‌ریزی

از نظر حرفه‌ای، انجمن مددکاران اجتماعی در حمایت از همکاران خود در بخش‌های دولتی و خصوصی ناکام بوده است. با وجود اینکه انجمن می‌توانست با ایجاد بسترهای مناسب، فرصت‌های استخدامی و شغلی را برای مددکاران بهبود بخشد، اما در عمل این موضوع به ندرت محقق شده است.

از سوی دیگر، این انجمن به‌جای حمایت جامع از تمامی مددکاران اجتماعی، به گروه‌های خاصی از اعضای خود توجه نشان داده و این موضوع باعث ایجاد حس تبعیض و نارضایتی در میان مددکاران دیگر شده است.

انزوای منتقدین و ضرورت شفافیت

یکی از مسائل جدی که در خصوص انجمن مددکاران اجتماعی ایران مطرح است، انزوای منتقدین این نهاد است.

این موضوع هرچند به‌نظر می‌رسد که مانع از به وجود آمدن نظرات گوناگون در این انجمن می‌شود، اما در واقع می‌تواند به ایجاد فضای بسته‌ای منجر شود که در آن نقد و بررسی عملکرد بلامانع باشد. از این رو، شفافیت در سیاست‌های انجمن و برگزاری انتخابات واقعی و عمومی برای اعضا از الزامات جدی است.

ضرورت تغییر در هیأت مدیره

با نگاهی به تاریخچه‌ انجمن مددکاران اجتماعی، می‌توان متوجه شد که تغییرات در هیأت مدیره به‌ویژه در سال‌های اخیر بسیار محدود بوده است. تداوم ریاست یک نفر برای چندین دوره متوالی، نشانه عدم شفافیت و امکان نقد و بررسی در این نهاد است.

برگزاری انتخابات آزاد که تمامی مددکاران اجتماعی بتوانند در آن شرکت کنند، می‌تواند تغییرات لازم را به‌وجود آورد و استفاده بهینه از توانمندی‌های حرفه‌ای این افراد را تسهیل کند.

نتیجه‌گیری

انجمن مددکاران اجتماعی ایران به‌عنوان نهاد اصلی در حمایت از مددکاران اجتماعی کشور، باید با بینش و برنامه‌ریزی صحیح، چالش‌ها و مشکلات موجود را شناسایی کرده و به آن‌ها پاسخ دهد.

این انجمن می‌تواند به‌عنوان یک مرجع اثرگذار در توسعه مهارت‌ها و ارتقاء خودآگاهی مددکاران اجتماعی عمل کند، به شرط آنکه فضای شفاف و همدلانه‌ای برای تمامی اعضا ایجاد کند.

امید است که در آینده، با برگزاری انتخابات عمومی و شفاف، کمک‌هزینه‌های شغلی و حمایت‌های لازم، فضای مطلوب‌تری برای مددکاران اجتماعی ایران فراهم آید و شاهد تحول در این عرصه باشیم.