انجمن های مددکاری اجتماعی ایران: در کشور ما با اینکه بیش از نیم قرن از معرفی و آموزش رسمی و علمی حرفه مددکاری اجتماعی می‌گذرد و این حرفه تاکنون دارای دو انجمن ملی و چندین انجمن دانشجویی و استانی می‌باشد، اما متاسفانه همچنان در میان سیاستگذران و برنامه ریزان اجتماعی کشوری و استانی حرفه مددکاری اجتماعی ناشناخته باقی مانده است و مددکاران اجتماعی موفق نشده‌اند در تصمیم گیری های اجتماعی در سطح کلان، میانی و خرد مداخله تخصصی چندانی داشته باشند و این مورد نشانه عمکرد ضعیف انجمن های مددکاری اجتماعی در سطح ملی می‌باشد. انجمن های مددکاری اجتماعی ایران
برای مثال می‌توان به طرح ساماندهی و توانمندسازی محله پر آسیب ” آقاجان” واقع در شهرستان کرمانشاه در سال ۱۴۰۲ اشاره نمود که انجمنهای ملی و استانی هیچ گونه مداخله تخصصی نداشتند و حتی پیگیر این طرح هم نشدند و شاید هم از این طرح اطلاع چندانی نداشته باشند. انجمن های مددکاری اجتماعی ایران ا
این طرح در فاز نخست که با تخریب مخروبه های محله که محل تجمع و مصرف افراد دارای اختلال سوء مصرف مواد بود نه تنها باعث مدیریت این آسیب نشده بلکه باعث شد معتادان در بلوار و پارک نزدیک به یکی از کمربندهای اصلی شهر که به این محله نزدیک می‌باشد جمع می‌شوند و به مصرف مواد و سیگار خود ادامه می‌دهند یعنی با انجام یک کار غیر تخصصی و علمی و بدون توجه به رویکردها، عملا محل تجمع معتادان جابه جا شده و آسیب اعتیاد مدیریت نشده و تجمع معتادان در محله کمرنگ شده اما تجمع معتادان به نقاط دیگر شهرستان کشیده شده است و کل شهرستان در معرض آلودگی قرار گرفته است و تاکنون انجمن استانی در مورد اجرای این طرح و آسیب‌های آن نه تنها جلسه‌ای با متولیان امر برگزار نکرده است بلکه حتی یادداشتی در این خصوص در روزنامه های محلی با هدف آگاه سازی متولیان، از طرف انجمن استانی چاپ نشده است و این چنین مواردی نشانه ضعف عملکرد انجمنهای ملی و استانی است که نتوانسته اند ضرورت حضور مددکاران اجتماعی را در زمان تدوین و اجرای طرحهای کاهش و مدیریت آسیب های اجتماعی به متولیان امر گوشزد نمایند و به سیاستگذران هشدار دهند که اجرای طرح های اجتماعی با هدف کاهش و مدیریت آسیب های اجتماعی به تخصص و علم به روز مددکاران اجتماعی نیاز دارد و اجرای طرح های اجتماعی بدون بررسی‌های علمی و دقیق و کمک گرفتن از تخصص های مختلف علی الخصوص مددکاران اجتماعی با تجربه، آسیب زا خواهد بود و به جای حل مساله، فقط صورت آن پاک خواهد شد.
رسالت انجمنها فقط برگزاری همایش‌ها و کارگاههای ملی و بین‌المللی و مطرح کردن مددکاران اجتماعی کشور در سطح بین المللی نیست.
یادآوری این نکته ضروری است که رسالت انجمنها فقط برگزاری همایش‌ها و کارگاههای ملی و بین‌المللی و مطرح کردن مددکاران اجتماعی کشور در سطح بین المللی نیست. در حال حاضر اولویت اول انجمنها باید علاوه بر پیگیری حقوق صنفی مددکاران اجتماعی، پیگیری و نقد علمی پروژه‌های اجتماعی و زمینه سازی برای حضور مددکاران اجتماعی در مرحله تدوین تا پیگیری طرحهای مدیریت آسیب های اجتماعی در کشور و استانها باشد.انجمن های مددکاری اجتماعی ایران انجمن های مددکاری اجتماعی ایران
انجمن ها می بایست به جای برگزاری کارگاه‌هایی با موضوعات تکراری و صرفاً با هدف درآمدزایی برای انجمن ها و مدرسین آن کارگاهها، با برگزاری نشست های علمی و تخصصی با متولیان طرح های مدیریت آسیب‌های اجتماعی و نقد این طرحها ، آنان را متوجه علم و تخصص مددکاران اجتماعی در حوزه برنامه ریزی، سیاستگذاری و مدیریت آسیب‌ها نمایند تا نیاز به حضور مددکاران اجتماعی متخصص و با تجربه در مرحله تدوین، اجرا و پیگیری طرح های اجتماعی در سطح کلان، میانی و خرده توسط مدیران عالی و متولیان اجرای طرح های اجتماعی احساس شود.انجمن های مددکاری اجتماعی ایران
- نویسنده: پروانه خفتان
- کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی
