نخستین روزهایی که بیماری اچ‌آی‌وی در جهان نامش بر سر زبان‌ها افتاد، طبق انتظار ترس زیادی در دل ایجاد کرد. حال و روز افرادی که در آن روزها دچار این ویروس شده بودند، بسیار بد بود. البته این موضوع طبیعی بود چرا که این بیماری در آن دوران ناشناخته بود. اما با گسترده شدن آن، افراد با گروه‌ها و کمپین‌هایی که تشکیل می‌دادند، قبح آن را ریختند.
تابآوری در مبتلایان به ایدز
با گسترش آگاهی، تابآوری در ایدز در سالهای اخیر به میزان زیادی افزایش یافته است. هر چند که این میزان در محیط‌ها و جوامع گوناگون متفاوت بوده است. به عنوان مثال، بسیاری از افراد در جوامع فقیر یا حتی جهان‌سوم نمی‌توانند از مراقبت‌های پزشکی برخوردار شوند. علاوه بر آن، آنها در معرض تبعیض، انزوای اجتماعی، شکست‌های شخصی در زندگی می‌باشند. مهم‌تر از همه اینکه یک “لکه ننگ” در بعضی از جوامع محسوب می‌شوند.
ارتقاء تابآوری مبتلایان ایدز
تابآوری در مبتلایان به ایدز به چند روش مختلف تعریف و اندازه‌گیری می‌شود. دانشمندان نیز بیشتر توجه خود را معطوف به جوامعی داشته‌اند که در این حوزه نیاز بیشتری را حس می‌کنند.
نخست، از طریق کارهای گسترده‌ای که برای افزایش آگاهی در حوزه پیشگیری انجام می‌شود تا خانواده‌ها و گروه‌هایی که بیشتر در معرض ویروس ایدز قرار دارند، بتوانند از این علم استفاده کنند.
دومین مورد معرفی یک تعریف جدید از تابآوری در ایدز می‌باشد به طور مشخص برای بچه‌هایی که در کشورهای عمدتا فقیر یا در حال توسعه زندگی می‌کنند. این بخش به یک استاندارد جهانی برای رشد ذهنی و فیزیکی اشاره دارد. بروز عملکردهای رفتاری معمول در سالهای ابتدایی زندگی نیز، از دیگر رویکردهای این بخش محسوب می‌شود.
تابآوری در بیماران اچ‌آی‌وی
باید در نظر گرفت که تابآوری در بیماران اچ‌آی‌وی، یک مقوله شخصیتی منحصر به فرد نیست. بلکه یک فرآیند است که با کسب دانش و آگاهی بیشتر از ویروس اچ‌آی‌وی امکان‌پذیر خواهد بود. با رشد چنین انعطافی در مقابل این ویروس، فرد می‌تواند حضور بیشتری در بین مردم و به طور کل، اجتماع داشته باشد. این کار لزوما با خودباوری و قبول این بیماری به عنوان یک اپیدمی معمول در بین افراد مختلف جامعه امکان‌پذیر خواهد بود.
نویسنده: دکتر جواد طلسچی یکتا؛
مدیر و موسس خانه تاب آوری ایرانیان
