اصول اخلاقی مددکاری اجتماعی: مددکاران اجتماعی، هر روزه برای احقاق حقوق انسان ها و عدالت قد علم کرده و در واقع صدای کسانی هستند که حاشیه نشین اند و صدایشان به جایی نمی‌رسد. مددکاران در بهبود زندگی افراد سهیم هستند تا جایی که انجام آن، بهبودی و اصلاح جامعه را در پی دارد. آنها توسط ارگان های دولتی، خصوصی و غیر انتفاعی استخدام می شوند. هر مددکار اجتماعی صرف نظر از خدماتی که انتخاب میکند بایستی به ۶ اصول اخلاقی پایبند باشد. این اصول همچون راهنمایی برای رفتار حرفه ای هر روزه مددکاران اجتماعی است.
خدمات
هدف اولیه تمامی مددکاران رسیدگی به مشکلات اجتماعی و کمک به دیگران است. مددکاران اصولاً، نیازهای دیگران را بر علایق و منافع خودشان ترجیح داده و با تکیه بر مهارت ها و دانش شان (تحصیلات و تجربیات) به دیگران کمک می رسانند. در کنار خدماتی که برای آنها هزینه پرداخت می شود، مددکاران داوطلبانه وقت خود را بدون هیچ چشمداشت مالی در اختیار مددجویان قرار می دهند.
عدالت اجتماعی
مددکآران اجتماعی مدافع افرادی هستند که مورد ظلم واقع شده، کسانی که صدایشان به جایی نمی رسد و از خودشان نمی توانند دفاع کنند. آن ها اغلب بر موضوعاتی چون فقر، بی خانمانی، تبعیض، آزار و دیگر اَشکال بی عدالتی متمرکز هستند و در این زمینه می توانند اطلاعات، کمک ها و منابعی را برای افرادی که به دنبال مساوات و برابری هستند فراهم آورند.
شأن و منزلت افراد
هر شخصی متفاوت از دیگران است با تفاوت های فرهنگی و ارزش های اجتماعی. مددکاران به این تفاوت ها آگاهی دارند و با همه با احترام برخورد کرده و ظرفیت و فرصت های مددجویان را ارتقا داده تا به نیازهایشان رسیدگی کنند و موقعیت های شخصی شان را بهبود بخشند. در ضمن مددکاران باید بر وظایف خود در قبال افراد و جامعه شناخت داشته و در جستجوی راه حل های مناسب برای مددجویان باشند که حمایت از منافع اجتماعی را نیز در بردارد.
اهمیت روابط انسانی
مددکاران افرادی که نیاز به مساعدت دارند را با سازمان ها و اشخاصی که می توانند این مساعدت را فراهم آورند، متصل میکنند. مددکاران اجتماعی همچنین می دانند که تسهیل روابط انسانی ابزاری مفید برای ایجاد تغییر است، آنها در به کار گیری این شرکای بالقوه که توانایی ایجاد، حفظ و افزایش سلامتی خانواده ها، اهالی محل و در کل جامعه را دارند از همه بهتر عمل میکنند.
یکپارچگی
مددکاران برای تسهیل این روابط و بهبود شرایط زندگی بایستی در تمامی اوقات قابل اعتماد بوده و این قابلیت را به نمایش بگذارند. هر مددکاری مستمرا باید از رسالت کاری، ارزش ها، اصول اخلاقی و استانداردهای حرفه خود آگاه بوده و نمونه خوبی برای مددجویان باشند. آن ها با رفتار صادقانه و مسئولانه، می توانند در ارتقاء سازمان های مربوطه نقش داشته باشند ضمن اینکه بیشترین اعتبار و ارزش را برای گروه هایی که بدیشان خدمت میکنند ایجاد نمایند.
شایستگی
مددکاران اجتماعی حرفه ای اغلب مدرک کارشناسی یا کارشناسی ارشد دارند اما میزان نسبی دانش آنها از تجربه کاری آن ها به دست می آید. بر اساس اصول اخلاقی، هر مددکاری باید در حیطه قابلیت و شایستگی خودش فعالیت کند، و از ارائه نادرست مهارت ها و تجربیات به مددجوها اجتناب ورزد. مددکاران همچنین بایستی برای گسترش دانش و قابلیت هایشان تلاش کنند تا کمک شایان توجهی نیز به این حرفه داشته باشند.
درحرفه مددکاری، اهمیت اخلاق و ارزش ها بیشتر از کار بر اساس مقررات و الزامات است. در حرفه ای که مددجویان آن آسیب پذیرند و قادر به دفاع از خود نیستند، لازم است کسانی که از ایشان به دفاع بر می خیزند برای توانمندسازی افراد آسیب پذیر و مظلوم و مستمند دغدغه مند باشند و با شور و شوق در این زمینه فعالیت کنند.
مترجم: دکتر جواد طلسچی یکتا؛ مددکار اجتماعی و مدیر مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران
منابع:
۱انجمن ملی مددکاران اجتماعی
۲انتشارات دانشگاه آکسفورد
۳اداره آمار کار ایالات متحده آمریکا
National Association of Social Workers
Oxford University Press
U.S. Bureau of Labor Statistics
