یادداشت اختصاصی | وضعیت مددجویان؛ گامی روشن یا تاریک؟

برای بار چندم میدیدمش قلمم درد گرفت از بس که دردهایش را به تحریر در می آوردم، صدایت مریض از تنفس مسموم، دستهای بدون جان، پاهای ناراحت از دور زدن، نشنیدن آنچه باید شنید، او زندگی را قبل از آنکه زندگی کند تمام کرده بود از همه دلگیر تر آن که خانواده اش نیز او را به فراموشی سپرده بودن و تنها دلگرمیشان به فرزند چندساله همان چندر غازی بود که ماهانه بهش میدادند از این همه درد من نیز به خود میپیچیدم اصلا “مگه این درد از کجا شروع شد بعد از دو فرزند پسری به جمع چهار نفره دعوت شد که به خاطر خوردن داروهای سقط جنین همه ناراحتیهای بعد از آن را باید میخریدند به چه هدفی و چرا؟
شرح حال فرزندانی که قربانی فرهنگ ناآگاه هستند کم نیستند، متأسفانه با وجود اطلاعات و فنآوری روز و رسانه ها و اطلاع رسانیهای زیاد هنوز میبینم که فرزندان بسیاری از این سرزمین درگیر درد کهنه ای هستند که معمولاً به صورت ژنتیکی، حین زایمان، ازدواجهای فامیلی حین کار و… قربانی آن شدند. بعضی از این موارد به صورت فیزیولوژیک، یا سایکولوژیک به خاطر عدم توجه به موارد بهداشتی و سلامتی دچار خواهند شد، ریشه این مهم کجاست؟ امروزه مددکاران اجتماعی به این باور رسیده اند که اکثر موارد فوق معلولان جسمی، ذهنی، حرکتی به علت عدم رعایت نکات ایمنی و فرهنگ آگاه دچار چنین عارضه های شده و قربانیان اصلی هم فرزندان این خانواده ها خواهند بود. متأسفانه نقش کم رنگ نهادهای دولتی نیز در فهم و آموزش دهی و برنامه ای منسجم قبل و بعد این عارضه همچنان مشهود و پیداست بیشتر خیابانها، سالنها، پارکها، ماشینها، آپارتمانها بدون هیچ خدمات رفاهی در صدد رفع مشکلات این مددجویان همچنان شاهد افسردگیهای بیشتر و وخیم تر شدن حال این مددجویان عزیز کشور هستیم، لذا مردم حق دارند از آموزشهای بیشتر در برای رفع چنین عارضه هایی در کشور از دولت کمک بگیرند ودولت نیزبیشتر در این راه گام بردارد ازدواجهای فامیلی و ناآگاهانه، بارداریهای ناخواسته و بدون علم وآگاهی، رعایت نکردن خانواده ها و کارگران سخت کار، بدون وسایل حفاظتی که معمولاً دچار چنین مشکلاتی میشوند خواهشمندیم از تمام مسئولان این مهم را جدی گرفته و دنبال راه حل ممکن شوند زیرا هر ساله ما با تعداد بیشتری از این فرزندان روبرو میشویم.
نویسنده: شورش طهماسبی | مددکار اجتماعی
مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران