یادداشت اختصاصی دکتر محمد زاهدی اصل: هشدار توأم با استمداد از مسئولان ارشد نظام

بنام خداوند جان آفرین
هشدار توام با استمداد از مسئولان ارشد نظام

با سلام و احترام، مطالب خود را با نقل دو نظر علمی آغاز می کنم، مرکز تحقیقات دانشگاه شیکاگو اخیراً در نظرسنجی از چند اقتصاددان برجسته آمریکایی و اروپایی در رابطه با تأثیر کرونا بر اقتصاد، نشان می دهد که کم ضررترین راه مقابله با کرونا برای اقتصاد کشورها، کاهش فعالیت های اقتصادی است و با سه ماه قرنطینه، با احتمال بسیار بالا می توان به وضعیت عادی برگشت، آنها اعلام کردند که اگر تا ۳۰ درصد از مردم، محدودیت‌ها و اصول بهداشتی را رعایت نکنند وضعیت از کنترل خارج می شود و علاوه بر فروپاشی سلامت، تزلزل در اقتصاد می‌تواند یک تا دو سال، یعنی رسیدن به جامعه‌ای با مصونیت گله ای و ساخت واکسن کرونا ادامه یابد.
هابرماس جامعه شناس مشهور آلمانی در مصاحبه اخیر خود با لوموند اعلام می کند تصمیم به خروج از شرایط اضطراری و به راه انداختن چرخ اقتصاد، الزاماً خطرهایی در پی دارد از جمله بعید نیست که بیمارستان‌ها به حد اشباع برسند و شماره تلفات، افزایش یابد و لذا مسئولان سیاسی وقتی از یک سو به زیان های اقتصادی و اجتماعی فکر می کنند و از سویی دیگر به تعداد تلفاتی که می‌تواند قابل پیشگیری باشد، باید از وسوسه تفکر ابزاری و فایده گرا بپرهیزند.

با این مقدمه ذکر نمونه هایی از نظرات مسئولین و کارشناسان نیز مفید خواهد بود. بخش قابل توجهی از مسئولان مرتبط با حوزه سلامت و اکثریت قریب به اتفاق صاحبنظران کشور معتقدند که بین تردد پرترافیک و تجمعات، با میزان گسترش مبتلایان به ویروس کرونا رابطه مستقیم وجود دارد چنانچه رئیس شورای شهر تهران در تاریخ ۲۴ فروردین اعلام می‌کنند که اگر شلوغی مترو تداوم داشته باشد ناچار به تعطیلی آن خواهند بود.

– به قول وزیر بهداشت، تهران در شرایطی قرار دارد که می‌تواند پاشنه آشیل کرونا در ایران باشد و به تعبیر اینجانب وضعیت فعلی، که از بیست و سوم فروردین شروع شده است می‌تواند در تهران و کلانشهرها، بحران کرونا را به سونامی تبدیل کند.
– معاون اول رئیس جمهور در اظهارات خود در تاریخ ۲۴ فروردین ،نگرانی شدید خود را از تبعات اجتماعی و سیاسی بحران کرونا اعلام کردند و رئیس جمهور نیز ضمن ابراز نگرانی، تلویحا از تلفات احتمالی میلیونی سخن گفتند.
-معاون کل وزیر بهداشت در صحبت های اخیر خود به آمادگی برای روزهای سخت تر هشدار دادند و تعدادی از روسای دانشگاههای علوم پزشکی و همچنین مسئولین نظام پزشکی نیز، نسبت به پیک مجدد و گسترده تر مبتلایان به کرونا ابراز نگرانی کردند.

باتوجه به نظرات مذکور، دو سوال اساسی مطرح می شود اولاً با عنایت به مجموعه مطاب فوق، آیاعادی جلوه دادن شرایط کشور و بخصوص در کلان‌شهرها و اتخاذ سیاست‌هایی که زمینه‌ساز حضور پرشمار مردم در بیرون از منزل به بهانه چرخیدن چرخ های اقتصادی شود، منطقی و عقلانی است و با توجه به باورهای دینی ما چرخش ده‌ها چرخ اقتصادی معادل با جان یک انسان می تواند باشد؟ آنهم در شرایطی که طبق آمار رسمی تا تاریخ ۲۶ فروردین، قریب به چهارهزاروهفتصد انسان مظلوم جان خود را از دست داده اند.
ثانیاً آیا کاهش نسبی مبتلایان و فوتیها در کل کشور، علی‌رغم اینکه طبق اعلام دیروز سخنگوی وزارت بهداشت درشش استان افزایش داشته است، به معنای غلبه نسبی و پایدار بر این دشمن نامرئی است؟ در حالیکه کارشناسان ذیربط معتقدند این کاهش، نتیجه مراعات محدودیت‌ها در حدود سه هفته قبل و بعد از عید نوروز بوده است که نمونه بی نظیر آن را در سیزده عید شاهد بودیم و اصولاً ظهور علائم قابل تشخیص این بیماری حدود یک تا دو هفته بعد از ابتلا می باشد.

با توجه به مطالب فوق تنها راه رهایی از سونامی کرونا، گسترش و تداوم محدودیت، همانند بسیاری از کشورها برای چند هفته است و در این راستا برای جلب همکاری و همراهی هموطنان به ویژه هموطنانی که به صورت یومیه نیازمند تلاش اقتصادی هستند و تحت پوشش هیچ نهاد و سازمانی نیستند، حمایت در حد کفایت از آنهاست و اینکه کارکنان بخش های دولتی و خصوصی، (البته با حمایت دولت) می‌توانند مشابه هفته های قبل از ۲۳ فروردین با حضور حداقلی و نوبتی در محل کار خود و با رعایت اصول بهداشتی و خودمراقبتی، به ارائه خدمت بپردازند.
از قدیم همواره از پدران خود شنیده‌ایم که یکی از هدف‌های پس‌انداز پدر وبزرگ خانواده، مقابله با گرفتاری‌ها و بحران های احتمالی بوده است که در بستر زمان ممکن است برای خانواده اتفاق بیافتد. اینک که کشور و مردم نجیب ان دچار بحران ویروس کرونا شده اند، شایسته این است که بخشی از داشته هایمان را برای رفع این مصیبت همه گیر هزینه کنیم. سرزمین ما از نظر نعمت‌های الهی و ثروتهای عمومی ،علی‌رغم تحریم‌ها، جزو کشورهای ثروتمند دنیاست،حق این است که افراد متوسط و فرودست جامعه را به صورت فراگیر و در حد کفایت برای مدت محدودی تامین کنیم که به قول رئیس جمهور ،جان به نان احتیاج دارد.

در نهایت، اراده و عزم راسخی ضرورت دارد که با تخصیص بخشی از اندوخته ها و درآمدهای نهادهای اقتصادی و ذخایر مربوط به توقیف اموال و جرایم مفسدان اقتصادی و… و البته با همیاری مردم، برای حدود دو ماه پیش رو به ویژه ماه مبارک رمضان، دغدغه بخش کم درامد و نیازمند جامعه را در تأمین معیشت خانواده رفع کند تا آنها برای کسب نان، جان خود را به خطر نیاندازند و بدین وسیله،عملاً یاور تلاشگران عرصه سلامت باشند ضمن اینکه اتخاذ چنین تدبیری فرصت را برای ترمیم اعتمادعمومی تضعیف شده فراهم کرده و فاصله دولت و ملت را کاهش خواهدداد. بدیهی است که اعمال سیاست پیشنهادی در کاهش مصرف آب نیز برای کلانشهر تهران موثر خواهد افتاد و نگرانی از خستگی کادر درمان و عدم کفایت تجهیزات مربوط به مراقبت‌های ویژه از مبتلایان جدید احتمالی را رفع خواهد کرد.

در خاتمه درخواست متواضعانه از هموطنان شریف کشورمان این است که با خود مراقبتی حداکثری همراه با مواظبت از اعضای خانواده خود به ویژه افراد آسیب پذیر، کادر ایثارگر درمان کشور را یاریگر باشند. به امید سلامتی توأم با نشاط و روزهای بهتر بدون دلمشغولی از ویروس کرونا

محمد زاهدی اصل؛ استاد مددکاری اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی ۲۶ فروردین ۱۳۹۹