گزیده ای از صحبت های رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در رابطه با زنانی که برای تأمین معاش خود مجبور به کار در خیابان، مترو یا پارک هستند

سید حسن موسوی چلک گفت: مردم به زن سرپرست خانوار و کودک یتیم بیشتر کمک می‌کنند، و زنان معتاد کارتن‌خواب از سوی آنها کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند.

به گزارش مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران به نقل از تدبیر، سید حسن موسوی چلک معاون ستاد برنامه‌ریزی رفاه اجتماعی سازمان بهزیستی در گفت و گویی بیان کرده است که  یکی از موضوعاتی که طی سال‌های اخیر مشهودتر شده، وجود افرادی است که برای امرار معاش مجبورند؛ به کار در خیابان بپردازند که تکدی‌گران و کودکان کار و خیابان از آن جمله‌اند.

او در گفت و گو با ایلنا گفته است: در حال حاضر با زنانی مواجهیم که تنها بوده و برای تامین معاش خود مجبور به کار در خیابان، مترو یا پارک هستند و متاسفانه این پدیده در حال افزایش است.

گزیده ای از صحبت های رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران در ادامه می آید:

*برخی از زنانی در این گرمخانه‌ها افرادی هستند که به دلیل اعتیاد یا سایر مسائل مجبور شدند؛ خیابان را به عنوان محل کار و زندگی خود انتخاب کنند.

*تغذیه یکی از نیازهای این زنان است و نمی‌توانیم بگوییم؛ این افراد بدون غذا می‌توانند زندگی کنند. مردم به این زنان به دلیل نداشتن کار و اینکه عموما درگیر اعتیاد و مسائلی از این دست هستند؛ کمتر کمک می‌کنند.

*مردم به زن سرپرست خانوار و کودک یتیم  بیشتر کمک می‌کنند، و زنان معتاد کارتن‌خواب از سوی آنها کمتر مورد توجه قرار می‌گیرند.

*یکی از راه‌های تامین معاش برای این زنان علاوه بر تن‌فروشی و مسائلی از این دست پناه بردن به زباله‌ها برای یافتن آذوقه و مانده غذای دیگران است یا اینکه بتوانند از داخل زباله‌ها چیزی پیدا کنند که قابل فروش بوده و بخشی از نیاز خود را با استفاده از پول حاصله برطرف کنند.

*امروز همانطور که رهاشدگی و تنهایی زنان را در شهرهای بزرگ داریم، شاهد زباله‌گردی زنان هم هستیم. هرچند این موضوع هنوز خیلی فراگیر نشده، اما چندان هم دور از انتظار نیست که در شهرهای کوچک هم شاهد این پدیده باشیم.

*متاسفانه ساختاری که ما در کشور برای حمایت و اشتغال این زنان داریم، ساختاری توانمندساز نیست که دلیل آن مسائلی از قبیل عدم مهارت در این زنان، محدودیت در منابع اجتماعی و وابستگی این افراد به نظام حمایت دولتی یا همان آب باریکه است که باعث شده در توانمندسازی این افراد خیلی موفق نباشیم.

*سوءاستفاده از این زنان، گرایش آنان به اعتیاد و مسائل اخلاقی، قرار گرفتن در معرض خشونت، عدم توانایی اعتراض در برابر تضییع حقوقشان، ابتلا به بیماری‌های مختلف از جمله ایدز و هپاتیت، ارتکاب به جرایم مختلف از جمله سرقت، مشارکت در توزیع مواد یا حتی قوادی و… از آن جمله است.