پروژه بین المللی تاب آوری: پروژه بینالمللی تاب آوری(IRP) از روشهای متنوعی در تحقیق و پژوهش برای بررسی ابعاد زندگی کودکان و نوجوانان استفاده کرده است که به آنها در مقابله با بسیاری از چالشهای پیشروی کمک کرده است. این پروژه جهانی به چگونگی کنار آمدن جوانان از دیدگاه سایرین در جوامع مورد مطالعه در سراسر گیتی می‌پردازد. پروژه بین المللی تاب آوری با پژوهشگران و سازمانهای جامعه‌محور در قاره های پنجگانه و بیش از ۲۵ جامعه محلی همکاری کرده است. این گزارش اصلی این پروژه بر اساس کار با کودکان و نوجوانان در یازده کشور در پنج قاره جهان و اولین مجریان آن است.
پروژه بین المللی تاب آوری
باشگاه تاب آوری: رهبری و طراحی این پروژه با دکتر مایکل آنگار از دانشگاه دالهاوزی هالیفکس کانادا بود که این پروژه را در سال ۲۰۰۲ تدوین و اجراءکرد. از سال ۲۰۰۳ تا ۲۰۰۵، اعضای تیم از سراسر جهان، یک سنجش کَمّی برای بررسی جنبه های تابآوری در بین جوانان به روشهایی که هم تفاوتهای فرهنگی و هم تفاوتهای محیطی (بافتار) را در بر می گرفت، تهیه کردند با اینحال ابزارهای کیفی و پروتکلهای مصاحبه نیز برای تحقیق در مورد گزارشات خود کودکان در مورد تاب آوری و معنایی که آنها و جامعه محل زندگی به پدیده های مربوط به تاب آوری میداند نیز فراهم شده بود.
تیم پروژه بین المللی تاب آوری
تیم بین المللی پروژه تاب آوری ، گروه متنوعی از محققان، پزشکان، متخصصان سیاستگذاری، مدیران ارشد، فعالان مدنی و حامیان کودک از بیش از ۲۵ عامل اجرایی مختلف در سراسر جهان است. IRP بیانگر تنوعی ساختارمند در تنوع و تفاوتهای فرهنگی و هم از لحاظ روش شناختی متشکل از مددکاران اجتماعی، روانپزشکان، داده پردازان و تحلیلگران، متخصصین سلامت، روانشناسی، انسان شناسی ، آموزش، پزشکی و اپیدمیولوژی است.
محقق اصلی: دکتر مایکل آنگار، دانشکده مددکاری اجتماعی، دانشگاه دالهاوزی، هالیفکس، کانادا
مدیر پروژه: دکتر لیندا لیبنبرگ، دانشکده مددکاری اجتماعی، دانشگاه دالهاوزی، هالیفکس، کانادا
هماهنگ کننده عملیات: نورا دیدکووسکی، مطالعات توسعه بینالمللی، دانشگاه دالهاوزی، هالیفکس، کانادا
تاب آوری چیست؟
تاب آوری، به عنوان یک مفهوم روانشناختی، از حوزه فیزیک وارد شده است نخست به معنای این بود که می توان پس از زمین خوردن «به صورت فنری به حالت پیشین» برگشت. از نظر روانشناختی، این اصطلاح به معنای توانایی فرد برای غلبه بر سختیها یا چالشهای دشوار زندگی و ادامه دادن به روند رشد و پیشرفت است. تعریف جامع تر و جدیدی نیز از تاب آوری که توسط IRP ارایه شده است که برعلاوه بر ویژگی های فردی در توسعه و حفظ بهباشی بر نقش عوامل ارتباطی، اجتماعی و فرهنگی نیز تأکید میکند که باید در دسترس و قابل دستیابی برای افرادی باشد که با عوامل تهدید کننده روبه رو هستند.
دکتر اونگار اذعان می دارد که درک بهتری از تاب آوری با امکان و توانایی افراد برای دسترسی به منابع حمایتی، زیرساختهای بهداشتی و سلامت و همجنین شرایط خانوادگی، اجتماعی فرد برای تهیه و تدارک این منابع به روشهایی با تاکید بر فرهنگ معنادار خواهد بود.
اعضای IRP همچنین معتقدند که تاب آوری به چهار جنبه مهم و بنیادی از زندگی افراد مرتبط است:
الف- صفات فردی که شامل موارد زیر است:
– جرأت
– توانایی حل مساله
– خودکارامدی
– توانایی زندگی با عدم اطمینان (قدرت تحمل ابهام)
– خودآگاهی
– حمایت اجتماعی ادراک شده
– چشم انداز مثبت
– همدلی با دیگران
– داشتن اهداف و آرزوها
– نشان دادن تعادل بین استقلال و وابستگی به دیگران
– پرهیز از سو مصرف یا خودداری از مواردی مانند الکل و مواد مخدر
– حس شوخ طبعی
– احساس وظیفه (به دیگران یا خود، بسته به فرهنگ)
ب- عوامل ارتباطی مانند:
– فرزندپروری که نیازهای کودک را برآورده میسازد
– بیان عاطفی مناسب و نظارت والدین در خانواده
– شایستگی اجتماعی
– حضور مربیان و الگوهای نقش مثبت
– روابط معنادار با دیگران در مدرسه و خانه
– حمایت اجتماعی درک شده
– پذیرش گروه همسالان
ج – محیطهای اجتماعی که موارد زیر را فراهم مینماید:
– فرصتهایی برای کار مناسب سن
– جلوگیری از قرار گرفتن در معرض خشونت در خانواده خود، اجتماع و در میان همسالان
– تدارکات دولت برای ایمنی، تفریح ، مسکن و اشتغال آینده سازان
– حرمت و حق برای گذار افرادی که خطرات خاصی را تجربه کرده اند
– تحمل رفتار پرخطر و مشکل ساز
– ایمنی و امنیت
– برابری اجتماعی ادراک شده
– دسترسی به مدرسه و آموزش، اطلاعات و منابع یادگیری
د- عوامل فرهنگی مانند:
– وابستگی با یک سازمان مذهبی
– تحمل ایدئولوژیها و عقاید متفاوت
– مدیریت مناسب تحولات فرهنگی و تغییرات یا دگرگونی ارزشها
– بهبود خود
– داشتن یک فلسفه زندگی
– شناسایی فرهنگی یا معنوی
– ریشه داری فرهنگی با دانستن اینکه از کجا آمده اید و بودن بعنوان بخشی از یک هویت فرهنگی که درزندگی معمول ابراز میگردد.
توجه به این نکته ضروری است که در این مطالعه، فرهنگ به‌عنوان آداب‌ورسوم، سنت‌ها، زبان‌ها و تعاملات اجتماعی شناخته میشود که فرآورده این فرآیند هویتی را برای افراد و گروهها ارائه می دهد. محیط (بافتار)، به عنوان شکل متفاوتی از فرهنگ، به صورت موقعیت اجتماعی، زمانی و جغرافیایی قابل درک است که در آن فرهنگ تجلی مییابد.
