حالا دیگر کسی وجود دانش‌آموز معتاد را انکار نمی‌کند؛ براساس آمار رسمی ستاد مبارزه با مواد مخدر، یک درصد دانش‌آموزان کشور معتاد هستند. همین آمار دلیلی شده که وزیر آموزش‌وپرورش بعد از مدت‌ها به‌عنوان اولین مسئول آموزش‌وپرورش عنوان کند: «دانش‌آموز معتاد در مدارس هست، اما تعدادشان خیلی کمتر از چیزی است که از منابع غیررسمی اعلام می‌شود.»
به گزارش وبسایت تخصصی مددکاری اجتماعی ۲۰۱۵ به نقل از روزنامه فرهیختگان، با وجود اینکه وزیر آموزش‌وپرورش وجود دانش‌آموز معتاد را تایید کرده، اما همچنان درهای آموزش‌وپرورش روی سازمان‌ها و ارگان‌هایی که برای مبارزه با اعتیاد فعالیت می‌کنند، بسته است؛ تا جایی که مدیرکل حقوقی قضایی و امور مجلس ستاد مبارزه با مواد مخدر کشور از استقبال نکردن آموزش‌وپرورش از آخرین دستاورد پژوهش ستاد مبارزه با مواد مخدر در این حوزه ابراز تاسف کرده است. علی علیزاده، مدیرکل حقوق قضایی و امور مجلس ستاد مبارزه با مواد مخدر کشور با اعلام این خبر که آخرین بررسی‌های شیوع‌شناسی اعتیاد در سال ۹۴ انجام شده است، می‌گوید: «هنوز نتایج قطعی به دست ما نرسیده است. »
او با اشاره به اینکه آموزش‌وپرورش از بررسی اعتیاد بین دانش‌آموزان استقبال نمی‌کند، تاکید می‌کند: «شیوع‌شناسی در مدارس، یکی از الزامات است که امیدواریم آموزش‌وپرورش در مورد آن همکاری‌های لازم را انجام دهد. مسئولان این نهاد اگر عمق این مشکل را درک کنند، ما را در مبارزه و امر پیشگیری یاری خواهند کرد. قطعا با یاری همکاران فرهنگی خواهیم توانست گام‌های بهتری در راستای جلوگیری از شیوع مواد مخدر بین دانش‌آموزان برداریم.» این در حالی است که مهرزاد حمیدی، معاون تربیت‌بدنی و سلامت وزارت آموزش‌وپرورش در مورد اینکه چرا آموزش‌وپرورش با ستاد مبارزه با مواد مخدر در مورد شیوع‌شناسی اعتیاد دانش‌آموزان همکاری نمی‌کند، به «فرهیختگان» می‌گوید: «آموزش‌وپرورش فعلا در این باره صحبتی ندارد و ستاد مبارزه با مواد مخدر در چند روز آینده دلیل انتشار این خبر را توضیح خواهد داد.»
آموزش‌وپرورش همکاری نمی‌کند
شیوع پدیده اعتیاد میان دانش‌آموزان بسیار نگران‌کننده است، زیرا زمانی که دانش‌آموزی معتاد شود حتی بعد از ترک هم مسئولان مدرسه اجازه ادامه تحصیل به او نمی‌دهند و همین موضوع شاید دلیل ورود دانش‌آموزان به آسیبهای اجتماعی بالاتر می‌شود. جعفر ابراهیمی، فعال صنفی می‌گوید: «آموزش‌وپرورش زمانی که بحث آسیبهای اجتماعی و اعتیاد دانش‌آموزان به میان می‌آید با هیچ سازمانی همکاری نمی‌کند زیرا ساختار آموزش‌وپرورش در برخورد با آسیبهای اجتماعی بسیار بسته است.» او می‌افزاید: «در آموزش‌وپرورش نگاه از بالا به پایین وجود دارد؛ به‌ویژه اگر بحث آسیبهای اجتماعی مطرح باشد، این سازمان اول آن را انکار می‌کند و بعد فکر می‌کند خودش به تنهایی می‌تواند آن را حل کند.» به گفته ابراهیمی، وقتی ستاد مبارزه با مواد مخدر یا ارگانی دیگری دنبال حل آسیبی هستند آموزش‌وپرورش بهتر است در این باره همکاری کند؛ چراکه دود همه این انکارها به چشم دانش‌آموزان می‌رود.»
او معتقد است که اگر آموزش‌وپرورش فعالیت‌های پژوهشی انجام نمی‌دهد، می‌تواند اجازه بدهد در مدارس کشور مهارت‌های متفاوتی توسط معلم‌ها به دانش‌آموزان آموزش داده شود.»
