گزارش هفدمین میزگرد مجازی مددکاران اجتماعی ایران

برنامه آموزشی

-متناسب نبودن برنامه آموزشی تئوریک  دانشگاهی با دانش مورد نیاز فیلدهای کاری

– عدم بومی سازی محتواهای درسی

– کافی نبودن منابع علمی و به روز

-نبود اساتید متخصص و با تجربه مددکاری اجتماعی در برخی ازواحدهای دانشگاهی

-شیوه جذب ناکارآمد دانشجو دربرخی واحدهای دانشگاهی

-شناخت ناکافی دانشجویان در بدو ورود به رشته

– بازنشستگی اساتید مجرب و عدم استفاده ازتجارب و دانش آنها

– عدم وجود نظام مددکاری اجتماعی و به تبع آن حضور افراد غیر مددکار اجتماعی در پست های مددکاری اجتماعی

-نظارت و تصمیم گیری مدیران عالی غیرمددکار اجتماعی در حوزه مددکاری اجتماعی

-دست نیافتن حرفه به جایگاه درخور خود

حمایت های دولتی

-ناشناخته بودن حرفه مددکاری اجتماعی در بین مدیران عالی

-اهمیت ندادن و ناشناختن فعالیتهای تخصصی حوزه مددکاری اجتماعی

-عدم شایسته سالاری در بین مددکاران اجتماعی دولتی

-به رسمیت شناخته نشدن حرفه مددکاری اجتماعی

– عدم اجرای برخی ازطرح های مددکاری اجتماعی بخاطرتابو بودن موضوع در جامعه

خدمات تخصصی مددکاری اجتماعی

-ارایه ندادن خدمات تخصصی توسط مددکاران اجتماعی در سازمان

-قرار گرفتن مددکاران اجتماعی در پست های غیر مددکاری اجتماعی

-بی انگیزگی برخی ازمددکاران اجتماعی در سازمانها و پرداختن به کارهای غیر تخصصی و تهیه آمار

-به روز نبودن اطلاعات مددکاران اجتماعی شاغل در ادارات

-عدم بکارگیری نظریه ها و فنون مددکاران اجتماعی در ارائه خدمات توسط برخی از مددکاران اجتماعی

– عدم نظارت کافی برمددکاران اجتماعی شاغل در بخش دولتی

-بوروکراسی نا کارآمد اداری در ارائه خدمات

-عدم هماهنگی بین بخشی بین سازمانهای حمایتی در ارائه خدمات

-سیاست های ناکارآمد در ارائه خدمات به مراجعین و عدم توجه به ارزیابی آنها توسط مدیران

ارتباط علمی وکاری

-نداشتن اجماع و ارتباط کاری مناسب بین نخبگان رشته

– عدم ارتباط علمی و کاری مناسب  بین پیشکسوتهای رشته برای تبادل علمی و ارائه طرحهای جامع و تبادل تجربیات