فهرست عناوین مطلب
نقش مددکاری اجتماعی در سیاستگذاری اجتماعی
۵ نقش مددکاران اجتماعی در تدوین سیاست های اجتماعی
بیایید در زمینه چگونگی تدوین سیاست اجتماعی و نقش مددکاران اجتماعی در این فرآیند کمی تأمل کنیم. فرایند تدوین سیاست اجتماعی وجود برنامه ریزان، بوروکرات ها، سازمان های داوطلبانه، دانشگاهیان، سیاستمداران و غیره را می طلبد و شامل می شود. مددکار اجتماعی از جمله کارشناسانی است که به موجب تجربه خود مسائل مختلفی را در کانون توجه قرار می دهد. مددکار اجتماعی بسیار نزدیک با مردم کار می کند، بنابراین آنها در موقعیتی هستند که مسائل اجتماعی را درک کنند. آنها بهترین عامل یا ابزاری هستند که می‌توانند آن واقعیت‌های اساسی را به مقامات مربوطه نشان دهند.
دانشکده‌ها و مؤسسات مددکاری اجتماعی مختلف به‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در تدوین سیاست‌های مربوط به طرح‌های توسعه در کشور مشارکت دارند.
نهادها و سازمان‌های معتبر دولتی و غیردولتی مسئولیت تدوین سیاستگذاری در حوزه‌های مختلف از جمله آموزش، مسکن و بهداشت را بر عهده داشته‌اند.
به همین ترتیب، مددکاران اجتماعی در سازمان‌های دولتی و غیردولتی مختلف قرار می‌گیرند و در حوزه‌های مختلف مذکور مشارکت دارند.
۵ نقش مددکاری اجتماعی در سیاستگذاری اجتماعی
- تحقیق و شناسایی مسائل
- وکالت و نمایندگی
- نقش تلفیق نظر کارشناسی.
- برنامه ریزی و اجرا
- ارزیابی و نظارت
۱-تحقیق و شناسایی مسائل
مسائل، نقطه مرکزی تدوین سیاست هستند. از این رو اولین مرحله از شکل‌گیری خط‌مشی، تحقیق و شناسایی موضوعاتی است که باید به آن پرداخته شود. در این فرآیند تعدادی از سازمان‌ها در مرحله اول رهبری را به عهده می‌گیرند و مددکاران اجتماعی در این فرآیند نقش اساسی دارند.
مددکار اجتماعی از طریق سازمان داوطلبانه در سطح مردمی کار می‌کند و مردم با مددکار اجتماعی تعامل می‌کنند، این تعاملات ابعاد جدیدی را به مسائل می‌بخشد و زمینه را برای تأمین موارد مورد نیاز مردم را برجسته می‌سازد.
مددکاران اجتماعی در دانشگاهها نیز از عوامل مهم شناسایی مسائل و مشکلات جامعه مبتنی بر تحقیق و بررسی هستند. برای بحث ما می توان به مطالعه ای اشاره کرد که توسط دپارتمان رفاه اجتماعی دهلی و دپارتمان مددکاری اجتماعی دانشگاه دهلی انجام شده است، این مطالعه نشان داد که بسیاری از متکدیان، توانمند و تحصیلکرده هستند که با بیکاری یا افزایش درآمد حرفه ای خود به گدایی تبدیل می شوند. این مطالعه پژوهشی از منظر مددکاری اجتماعی در ماهیت کاربردی است و تعدادی توصیه و راهکارهای مهم را ارائه می دهد که به یک روش به توسعه سیاست کمک می کند.
۲-وکالت و وکالت
در تعدادی از موارد، مددکار اجتماعی فقط مسائل برجسته شده را به حال خود رها نکرده است. مددکار اجتماعی با توجه به تخصص حرفه‌ای خود می‌داند که شناسایی صِرف مسائل، عمدتاً به دلیل بی‌تفاوتی و عدم تمایل مراجع ذی‌ربط به هرگونه اقدام مطلوب در زمینه مسائل اجتماعی، تغییری در سناریوی کنونی ایجاد نمی‌کند.
آنچه مورد نیاز است، ایجاد چنین وضعیتی بر اساس فشارهایی است که بر گروه یا مرجع وارد می شود. در چنین شرایطی، توسعه سیاست به یک فرآیند طولانی مدت و مرجع مرتبط تبدیل می شود. در این شرایط مددکار اجتماعی می تواند از ابزارهایی مانند وکالت استفاده کند.
منظور از وکالت، توسعه و اعتلای قشر آسیب پذیر و ضعیف جامعه است. از آنجایی که مددکار اجتماعی در حوزه آن گروه کار می کند، انجام وکالت در حرفه خود برای آنها آسان خواهد بود. علاوه بر این، اقدام در جهت حمایت همچنین مستلزم تغییر اجتماعی است که استفاده مناسب از قدرت را می‌طلبد و به طور درخورتوجهی ذهن را تقویت می‌نماید.
نمونه ای از این حمایت را می توان به رویدادهای مدا پاتکار، فعال اجتماعی برجسته برای اسکان مجدد و بازپروری افراد آواره اشاره کرد. او اتفاقاً صدای آن دسته از مردم بود که برای حقوق خود خاموش بودند. با این حال، این جنبش، بعدها دولت را تحت تأثیر قرار داد تا با سیاست جدید اولین اسکان ملی و توانبخشی در کشور هند رقم بخورد.
۳- نقش تلفیق نظر کارشناسی
نقش مددکار اجتماعی در تدوین سیاست اجتماعی بسیار مهم به نظر می رسد. همانطور که برنامه ریزی شده است، مددکاران اجتماعی، دانشگاهیان متخصص توسعه، و سیاستمداران نیاز به مشارکت افراد متخصص دیگری که در فیلدهای دیگری متخصص هستند دارند.
همانطور که ما آموختیم که برای تدوین یک خط مشی، کمیته ای پس از یک سری گفتگو تشکیل می شود و پس از آن یک گفتگوی جدی به طور رسمی در جهت تهیه مقاله مفهومی خط مشی ارائه می شود. برای ساده کردن درک این موضوع که NITI AYOG ممکن است از مددکار اجتماعی دعوت کند تا به عنوان یک عضو گروه متخصص برای تهیه برنامه ها و خط مشی ها، بخشی از تدوین خط مشی باشد.
مددکار اجتماعی حرفه ای منصوب و به عضویت کمیته کارشناسی جهت اظهارنظر و پیشنهاد موضوعات مختلف توسعه ای به گروه تدوین سیاست ها منصوب و معرفی می گردد. بدیهی است که تخصص حرفه ای در زمینه های مختلف برای مشارکت در این فرایند، مورد استفاده قرار می گیرد. به عنوان مثال، مددکار اجتماعی به عنوان عضو برجسته گروه مشاورین در کمیسیون تسهیلات مالی دانشگاه (UGC) جهت توسعه برنامه درسی باقی مانده است.
۴.نقش برنامه ریزی و اجرا
نقش مددکاران اجتماعی تنها به تدوین سیاست‌های اجتماعی و کمک علمی به کمیته کارشناسی محدود نمی‌شود، بلکه به موازات این مبحث، نقشی برابر در اجرای آن سیاست‌ها و آگاهی مردم از آن دارد.
مددکاران اجتماعی عوامل کلیدی برای اجرای برنامه های سیاست از طریق ابزارهای مختلف اجرای سیستم هستند. سیستم اشتراک گذاری و انتشار نیز سیاست ها را تسهیل می کند. دغدغه اصلی مددکاران اجتماعی باید انتشار سیاست ها و برنامه های جدید برای رفاه مردم از طریق استفاده مناسب از رسانه های جمعی مانند تلویزیون، رادیو و فناوری اطلاعات باشد. در عین حال، برای مددکار اجتماعی نیز به همان اندازه مهم است که مردم را به منابع و مزایای سیاست ها دسترسی دهد. تسهیل و ساده‌سازی فرآیند شناخت و درک سیاست‌ها توسط عموم مردم باید از اولویت‌ها و نقش‌های مهم مددکاران اجتماعی باشد.
۵. ارزیابی و نظارت
شفافیت در اجرا هدف اصلی هرگونه ارزیابی و نظارت است. نقش مددکاران اجتماعی در ارزیابی و نظارت از این رو بسیار مهم به نظر می رسد.
به خوبی می‌دانیم که هرگونه موفقیت در اجرای برنامه‌ها و پروژه‌ها عمدتاً مبتنی بر ارائه مؤثر و اجرای کارآمد آن موارد است، به طوری که می‌توان به راحتی به اهداف مورد نظر دست یافت.
مددکار اجتماعی نیازمند استفاده همه جانبه از سیستم های مختلف سازوکارهای نظارت و ارزیابی است تا آن را برای مردم شفاف و مؤثر سازد. شفاف سازی هایی همچون ارائه گزارش های پیشرفت امور، گزارش های مالی و حسابرسی. مطالعات ارزیابی و گزارش‌های تحقیقاتی تأثیر مددکاران اجتماعی نسبت به بازنگریِ گسترده سیاست‌ها و همچنین اصلاح آن امور کمک شایانی می‌کند.
نتیجه گیری
بنابراین، نقش مددکار اجتماعی در تدوین سیاست‌ها در سیاستگذاری های اجتماعی، کاربردی و مؤثر است. از مهمترین نقش‌های کلیدی، اثرگذاری مثبت بر قانون‌گذاران و بوروکرات‌ها جهت ایجاد و دستیابی به منابع اثربخشِ اجتماعی برای بخش حاشیه‌نشین جامعه می باشد.
