نامه سرگشاده یک مددکار اجتماعی به ریاست قوه قضاییه با محوریت خبر دردناک آتنا اصلانی
بنام خدا
جناب آقای صادق آملی لاریجانی
ریاست محترم قوه قضائیه
سلام علیکم؛
قطعا خبر دردناک اخیر – آتنا اصلانی، این دختر ۷ ساله کشورمان را – بعنوان رییس دستگاه قضا و پیشتر از آن بعنوان یک شهروند ایرانی شنیده اید و همانند همه ایرانیان قلب تان به درد آمده است. انگار که این اسم در ذات خود حامل درد و غم و ترس و وحشت و سرگردانی و یک دنیا بهت است …
از قسمت تراژدی حادثه با شما سخن نمی گویم، چه شما در جایگاه بزرگ قضاوت این مرز و بوم نشسته اید و زیر مجموعه عظیم شما – دستگاه قضا – روزانه با صدها و هزاران حادثه های دردناکی روبرو هستید که قاعدتا بابیستی پاسخگوی آن باشید.
جناب آقای لاریجانی
من می ترسم! و بسیار می ترسم، و سالهاست که ترسیده ام، چرا؟ که بعنوان یک مددکار اجتماعی در کنار سایر حرفه های نزدیک به خودم شب و روز با این حوادث دست به گریبانیم، بعنوان فعالین اجتماعی در تلاش برای کنترل و رویارویی با آن، می بینیم و می شنویم و گاه کاری از دستمان بر می آید و و گاه دست بسته به عقب باز می گردیم و یا پرت می شویم … در این میان، بسیاران باید پاسخ دهند از وزیر آموزش و پرورش که چه آموزشی برای حفاظت از بچه های کشورمان در مدارس یادشان می دهید؟ از وزیر رفاه که چقدر با قدرت و صلابت و مسئولیت پذیری و سرمایه گذاری در این آسیب ها _ با توجه به حجم آن – مداخله می نمایید؟ و از جنابعالی و از زیر مجموعه تان که در حوادث این چنینی که گاهاً رسانه ای می شود و بی گاههای بسیار مخفی می ماند و یا بی سر و صدا پیگیری می شود، قضات ما با چه سرعت و مسئولیت پذیری وارد رسیدگی می شوند؟
جناب آقای لاریجانی
یکی از آسیب های جدی در این کشور که خود منشاء و تسریع کننده سایر آسیب هاست، روند فرسوده و طولانی مدت و تخریب گر روند رسیدگی به انبوه پرونده ها ست. همانطور که خود فرمودید در سال گذشته بیش از ۱۵ میلیون پرونده رسیدگی شد که خود این آمار بیانگر چرخه معیوب باز تولید جرم و آسیب است که درمانی برای آن ظاهراً پیدا نمی شود. به تجربه می بینیم که در دستگاه های رسیدگی کننده متأسفانه آن احساس مسئولیت توأم با نگرش پیشگیرانه وجود ندارد و بنابراین مردم چندان امیدی به احقاق حق ندارند و در مقابل متجاوزان با احساس امنیت در بستر زمان گریز گاه هایی برای فرار از چنبره قانون پیدا کرده و همچنان به افزایش ۱۵ میلیون پرونده کمک می کنند.
چه بسیار اقدامات حق جویانه ای از نوع آزار و اذیت های جسمی و جنسی که با مدرک خواهی های عجیب و غریب قضات رها می شود و پیگیری نمی گردد و این آن بستری است که متجاوز احساس امنیت می کند …
آقای لاریجانی رییس محترم
لطفاً و حقاً کاری بکنید تا در دستگاه عریض و طویل قضایی، انسانها جانشان و حقوق شان محترم شمرده شود و قوانین بنا به نظر شخصی قضات تفسیر نگردد. به پیشگیری بیشتر از رسیدگی های آماری بالا توجه شود. به هر نشانه ای از آزار های بویژه جنسی در درون و بیرون از خانواده با حساسیت و مسئولیت پذیری قضات رسیدگی شود. دنبال مدارکی که در زمین و زمان پیدا نمی شود برای اثبات این تجاوزات نباشند.
قطعاً که باید سیستم قضایی کشور با این قدرت و شدت وابسته صِرف به قاضی نباشد و در کنار آنان متخصصین با قدرت رأی قرار بگیرند، نه نمایشی.
بپذیرید که سیستم قضایی کشور سخت نیازمند یک خانه تکانی است، بگذارید تا مردم بجای ترسیدن از شما احساس امنیت کنند.
آتناهای آینده منتظرند شما کاری بکنید تا این جنایت در حق شان روی ندهد.
درخواست نا بجایی است؟!
یا حق
احمدعلی جبارزاده؛ مددکار اجتماعی
