مهارت تاب‌آوری بیماران مبتلا به سرطان در بهبود کیفیت زندگی
مهارت تاب آوری بیماران مبتلا به سرطان: تاب‌آوری بیماران مبتلا به سرطان از مهارت های مهم برای حفظ روحیه ، ثبات روانی و بهبود کیفیت زندگیشان می باشد و ویژگی‌های شخصیتی افراد در افزایش آن دخیل است.
تاب‌آوری یک فرآیند پویاست که می‌توان آن را معیاری برای سنجش توانایی افراد در مقابله با شرایط استرس‌زا در نظر گرفت. تاب‌آوری در بیماران مبتلا به سرطان به سازگاری آن ها با شرایط سخت بیماری می‌کند. این ویژگی می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی این بیماران و تسهیل روند درمان آن ها بیانجامد. تحقیقات نشان می‌دهد علاوه بر تاثیرات محیطی، ویژگی‌های شخصیتی مانند خوشبینی، عزت نفس و داشتن معنا برای زندگی از عواملی هستند. این ویژگی‌ها تاثیر مستقیمی بر افزایش تاب‌آوری مبتلایان به سرطان دارند.
فواید
یافته‌های جدید نقش پررنگ تاب‌آوری بیماران مبتلا به سرطان در غلبه بر موقعیت‌های نامطلوب و مواجهه با سرطان را نشان می‌دهند. در حالی که سرطان توانایی بیماران را برای فعالیت و مشارکت در جامعه و خانواده تهدید می‌کند، این ویژگی به کاهش موثر این احساسات منفی کمک می‌کند. به عبارت دیگر، بیمارانی که سطوح بالایی از تاب‌آوری را تجربه می‌کنند از احساسات مثبت برای غلبه بر تجربیات نامطلوب و دستیابی بر زندگی باکیفیت استفاده می‌کنند. بیماران تاب آور احساسات مثبت خود را ابراز می‌کنند و آن را با تجربه ی سرطان ادغام می‌کنند تا احساس آرامش و معنایی برای زندگی داشته باشند. در نتیجه، این ویژگی سبب بهبود کیفیت زندگیشان می‌شود. به علاوه، هنگامی که بیماران مبتلا به سرطان وضعیت کلی خود را تجزیه و تحلیل می‌کنند، به کمک تاب‌آوری بر خود مسلط شده و می‌توانند ظرفیت اتفاقات جدید را داشته باشند. به همین علت، این ویژگی از فاکتورهای مهم دستیابی به سلامت روانی در بیماران سرطانی می‌باشد.
راه‌های افزایش تاب‌آوری بیماران مبتلا به سرطان
یکی از راه‌های مقابله با سرطان یافتن معنایی برای زندگی است. تلاش برای ایجاد تعادل بین معنای زندگی در موقعیت کنونی و معنای زندگی بطور کلی، یکی از راه‌های موفق مقابله با بیماری و افزایش تاب‌آوری است. علاوه بر این، ویژگی‌های شخصیتی افراد مانند امیدواری یکی از محورهای اصلی در میزان انعطاف‌پذیری می‌باشد که منجر به ارتقای کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان می‌شود. تحقیقات نشان می‌دهد رو به رو شدن با سرطان و مقابله با آن در پیشرفت روند درمان بسیار موثر است. در مقابل افرادی که از پذیرش بیماری خود اجتناب می‌کنند و انعطاف کمتری نشان می‌دهند شانس بهبودی کمتری دارند. نتایج پژوهش‌ها نشان می‌دهد میزان تاب‌آوری بیمارانی که مدت زمان طولانی‌تری درگیر بیماری سرطان هستند بیشتر از بیمارانی است که به تازگی درگیر سرطان شده‌اند. از دیگر راهبردهای افزایش تاب‌آوری بیماران مبتلا به سرطان می‌توان به عبادت مذهبی و حمایت خانواده و دوستان از فرد بیمار اشاره کرد.
با توجه به اینکه مقابله با سرطان از اهمیت بسیار بالایی برخوردار است می‌توان گفت تاب‌آوری یکی از اصلی‌ترین خصوصیات فرد بیمار و یک عنصر حیاتی است. این ویژگی سبب ثبات در عملکرد روانی و فیزیکی بیماران مبتلا به سرطان هنگام مواجهه با وقایع استرس‌زا می‌شود، احتمال بهبود و عدم بازگشت‌پذیری بیماری سرطان را افزایش می‌دهد و همچنین رضایت از زندگی را در پی دارد. این ویژگی به افزایش اعتماد به نفس و مشارکت در فعالیت‌های اجتماعی منجر می‌شود. به طور کلی می‌توان ادعا نمود این انعطاف‌پذیری در مقابله با بیماری در کنار دیگر فواید مذکور سبب رشد فردی بیمار نیز می‌گردد.
لینک منابع:
https://www.europeanproceedings.com/article/10.15405/epsbs.2018.11.9
https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC4142934/
https://www.frontiersin.org/articles/10.3389/fpsyt.2019.00208/full
https://journals.plos.org/plosone/article?id=10.1371/journal.pone.0236572
