کودک آزاری یا همان سوء رفتار و مسامحه در مورد کودک هم در دختران و هم در پسران در سنین مختلف، در تمامی کشورها، فرهنگ ها، گروه های قومی و تمامی سطوح اجتماعی – اقتصادی مشاهده می شود.
پرداختن به کودک آزاری و علل و زمینه های بروز آن در قالب یک مشکل و آسیب اجتماعی می تواند در شناخت مشکل و علل و بروز آن و ارائه راهکارهای لازم برای پیشگیری و مقابله با آن بسیار موثر و راهگشا باشد. ضرورت بحث مزبور از آنجا ناشی می شود که، اندیشمندان قرن حاضر را «عصر کودکان» نامیده اند و امروزه کودکان در جایی که باید امن ترین مکان برای آنان باشد، بیش از هر جای دیگر در معرض خطر هستند و در حقیقت احتمال اینکه کودکان توسط اعضای خانواده خود مورد انواع آزارها قرار گیرند بسیار بیشتر است.
مددکاران اجتماعی در ایران و بیشتر کشورهای دنیا به عنوان افراد حرفه ای در خط مقدم محافظت از کودکان در مقابل آزار قرار دارند و در این خصوص اقدامات حرفه ای را در سطوح سه گانه پیشگیری و همچنین در طرح های مداخله ای و در کنار سایر افراد متخصصین همچون روانپزشک، روانشناس، مشاور و … به عمل می آورند.
تعاریف کودک آزاری
طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی(WHO ) کودک‌آزاری عبارت است از:
آسیب یا تهدید سلامت جسم و روان و یا سعادت و رفاه و بهزیستی کودک به دست والدین یا افرادی که نسبت به او مسئول هستند.
در تعریف دیگر از کودک آزاری اشاره می شود که کودک آزاری به هرگونه آسیب جسمی، فکری، جنسی، سوءاستفاده و بی توجهی و بدرفتاری با کودکان زیر سن ۱۸ سال توسط فردی که حضانت و سرپرستی کودک را بر عهده دارد و یا توسط یک فرد بزرگتر که این فرد می تواند در کانون خانواده یا خارج از کانون خانواده باشد اطلاق می شود. ( قماشچی،فردوس ۱۳۸۵ ص۱۴)
با توجه به تعاریف ارائه شده می توان نتیجه گرفت که کودک آزاری به هرگونه آسیب جسمی، روحی، روانی، عاطفی، جنسی و غفلت اطلاق می شود که از سوی دیگرانی که با کودک زیر ۱۸ سال ارتباط دارند اعم از والدین و یا سایر افراد اعمال می شود که می تواند طیف وسیعی از رفتارها را در برگیرد.
نویسندگان: آزاد دارابی | دکتری مددکاری اجتماعی (مدرس و مدیر گروه رشته مددکاری اجتماعی دانشگاه علمی کاربردی کرمانشاه)
جواد طلسچی یکتا | مددکاری اجتماعی و مدیریت وب سایت مددکاران اجتماعی ایرانیان
جهت دریافت فایل کامل این مقاله اینجا کلیک کنید.
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران
