مددکاری اجتماعی و تاب آوری اجتماعی: انسان ها در کلیه مراحل زندگی خود با فشارها و شرایط ناگوار روبرو می شوند، این فشارها می تواند سلامت روانی و جسمانی آنان را تهدید نماید. تاب آوری نوعی فرایند مواجه شدن با شرایط پرخطر است که می تواند به انسان کمک کند تا خود را در این وضعیت دشوار حفظ نماید.
مددکاری اجتماعی و تاب آوری اجتماعی
گزارش برگزاری میزگردهای تاب آوری پیرامون تاب آوری اجتماعی و ارتباط آن با سلامت اجتماعی
وقتی بحران پدیدار می شود، افراد تاب آور توانایی آن را دارند که با استفاده از فنون حل مسئله، به راه حل های امن و مطمئن برسند. در حالی که سایر افراد در این گونه موقعیت ها، دچار استرس زیاد می شوند و نمی توانند راه حل مناسب و مفیدی را انتخاب کنند.
تاب آوری به عنوان حیطه ای پرطرفدار در سالهای اخیر، به مطالعه و کشف توانمندیهای فردی و بین فردی می پردازد و باعث پیشرفت و مقاومت در شرایط دشوار می گردد. تاب آوری قابلیت فرد در برقراری تعادل زیستی-روانی و معنوی، در مقابل شرایط مخاطره آمیز می‌باشد، نوعی ترمیم خود که با پیامدهای مثبت هیجانی، عاطفی و شناختی همراه است.
حالا این سئوال مطرح است که مددکاران اجتماعی چه نقش یا نقشهایی می‌توانند در ارتقاء تاب آوری اجتماعی داشته باشند و ارتقاء تاب آوریِ اجتماعی چه ارتباطی با سلامت اجتماعیِ جامعه دارد.
برای رسیدن به پاسخ این پرسش، در فضای مجازی این سوال در جمع ۳۹۰نفری از جامعه مددکاران اجتماعی ایران که شامل اساتید این رشته، دانشجویان مقاطع مختلف تحصیلی، مددکاران اجتماعی شاغل در ادارات و سازمانهای مختلف و سایر صاحب نظران مطرح شد و نتایج مباحثه گروهی با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی گرینهایم ولاندمن (۲۰۰۴) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
با تجزیه و تحلیل پاسخ ها کدهای اولیه استخراج گردید. این کُدها در طی فرآیند تجزیه و تحلیل در دو گروه مفاهیم اصلی و مفاهیم فرعی به شرح ذیل قرار گرفتند.
جهت مطالعه متن کامل و نیز جداول تحلیلی اینجا کلیک کنید.
گردآوری و تحلیل: پروانه خفتان؛ کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی و عضو تیم تخصصی وبسایت مددکاری اجتماعی ایرانیان
