نقش مددکاری اجتماعی در رویکرد شهر سالم

مددکاری اجتماعی در رویکرد شهر سالم: جهان به سرعت به شهرنشینی روی آورده است، به طوری که درصد شهرنشینی برای سال ۲۰۲۰ ،تا ۵۷ درصد برآورد شده‌است. با وقوع رشد سریع شهرنشینی و افزایش مشکلات در زمینه ایجاد اشتغال و درآمد و بخصوص تأمین بهداشت عمومی، افزایش دامنه ناهنجاریهای اجتماعی و… در شهرها عرصه زندگی سالم بر انسانها تنگ شده است.

مددکاری اجتماعی در رویکرد شهر سالم

به دنبال رشد و گسترش بی رویه شهرها، رویکردهای متعددی برای تأمین وضعیت مطلوب زندگی برای نسلهای امروز و آینده مطرح شده است، که یکی از این رویکردهای مهـم، رویکرد شهر سالم است. امروزه یکی از راههای رسیدن به توسعه پایدار شهری، داشتن شهر سالم است.

سازمان بهداشت جهانی، شهر سـالم را شهری تعریف می‌کند که محیط‌های کالبـدی و اجتمـاعی خـود را بـه طـور پیوسـته بهبـود می بخشد و منابعش را توسعه می دهد، به نحوی که مردم بتوانند در تحقق همه تواناییهای خود به طور متقابل از یکدیگر پشتیبانی کنند.

اصول یازده گانه شهر سالم از نظر سازمان بهداشت جهانی به شرح ذیل است:

۱ـ تأمین نیازهای اساسی شهروندان نظیر غذا، آب، امنیت و…؛
2ـ محیط شهری پاکیزه و مطمئن برای تمامی افراد؛
3ـ اکوسیستم شهری برخوردار از ثبات و پایداری؛
4ـ اقتصاد شهری متنوع و شکوفا؛
5ـ اجتماعی با حس حمایت از یکدیگر؛
6- جامعه ای با حداکثر مشارکت شـهروندان در تـصمیم‌گیـری هـای مربـوط بـه زنـدگی و سلامت و رفاه؛
7ـ تشویق و ترغیب شهروندان در توجه به گذشته و فرهنگ خویش؛
8ـ روابط متقابل با سایر جوامع با هدف دستیابی و استفاده از تجربیات گوناگون؛
9ـ رسیدن به شکل زندگی شهری با حداکثر سازگاری؛
10ـ دستیابی به بالاترین سطح بهداشت عمومی و فراهم بودن مراقبتهای بهداشـتی بـرای همه شهروندان؛
11ـ نائل شدن به حداکثر وضعیت سلامت و بهداشت

مددکاری اجتماعی، ضلع جدایی ناپذیر از اضلاع شهر سالم

با توجه به اصول یازده گانه بالا، میتوان با قاطعیت بیان کرد که بدون حضور فعال مددکاران اجتماعی در جامعه دسترسی به شهرسالم در جوامع تقربیاً غیرممکن است.

مددکاران اجتماعی متخصص با شناخت پتانسیلها، استعدادها، مشکلات و نیازهای جوامع مختلف می‌توانند در جهت برنامه ریزی منطقه‌ای با هدف گسترش عدالت اجتماعی و رفاه اجتماعی و جلب مشارکت مردم نقش موثری در ایجاد شهر سالم داشته باشند، چرا که شهر موجودی زنده، پویا و انسان محور است و برای داشتن شهر سالم به برنامه ریزی بلند مدت نیاز است و یکی از محورهای اجرایی درست شهر سالم، شناخت توانایی و ظرفیت های گوناگون مردمی و امکانات نهادهای دولتی و غیردولتی هر منطقه و هماهنگ کردن این ظرفیت ها و امکانات برای تحقق اهداف شهر سالم است که مددکاران اجتماعی با استفاده از دانش تخصصی خود در این زمینه میتوانند نقش موثری داشته باشند.