مددکاری اجتماعی بیماران روانی: شرح مختصر از مداخلات روانی اجتماعی بیماران اعصاب و روان و خانواده آنها با تأکید بر مددکاری اجتماعی
نویسنده: حامد صادق مقدم جوان؛ دانشجوی کارشناسی ارشد مددکاری اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی
مددکاری اجتماعی بیماران روانی
امروزه حوزه سلامت موضوعی است که تمامی متخصصین بهداشت و درمان با توجه به سه سطح پیشگیری علاوه بر توجه به درمان بیماری‌ها بر آموزش بیماران و خانواده‌های آنها در پیشگیری از عود علائم بیماری‌ها و بخصوص بیماری‌های مزمن تأکید فراوانی دارند. از دیدگاه متخصصین ابعاد سلامت شامل سلامت روانی، اجتماعی، فیزیکی، هیجانی- عاطفی و معنوی است. در حال حاضر به دلیل گستردگی دامنه مشکلات زندگی فردی و اجتماعی دو بُعد سلامت روانی و اجتماعی به نسبت ابعاد دیگر از اهمیت بیشتری برخوردار است و بیشتر مورد توجه متخصصین حوزه روانی – اجتماعی قرار می‌گیرد. اما متأسفانه از سال ۱۹۴۶ میلادی که WHO تعریف سه بُعدی زیستی، اجتماعی و روانی را ارائه داده است بسیاری از کشورها از بعد روانی و اجتماعی آن غاقل مانده‌اند.
سلامت روان برای هر فرد، خانواده و جامعه به طور کلی مهم است. از دید سلامت اجتماعی اگر افراد در جامعه سازگاری بیشتری داشته باشند طول عمر بیشتری دارند و بهبودی آنها در اثر بیماری بیشتر است. افراد دچار بیماری باید مورد حمایت‌های اجتماعی قرار بگیرند تا به جامعه بازگردند. این مورد بالاخص برای سالمندان و افراد مبتلا به اختلالات روانی موثر است. شواهد پژوهشی اخیر در ایران نشان می‌دهد که ۲۱ درصد از جمعیت کشور مبتلا به یکی از اختلالات روانی خفیف تا شدید هستند و ۳ درصد آنها نیاز به روانپزشک دارند و ۱ درصد از این تعداد بیماران روانی مزمن هستند که نیاز به مراقبت ویژه، درمان و توانبخشی پایدار دارند. رویکرد صرف مدیکال و پزشکی در درمان این گروه‌ها به تنهایی اثرگذار نمی‌باشد و با توجه به گستردگی مشکلات گروه هدف مدنظر نیاز به مداخلات روانی – اجتماعی احساس می‌شود.
جهت دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید.
