قسمت نوزدهم از سلسله مصاحبه های اختصاصی با فعالان حوزه مددکاری اجتماعی استان اصفهان

در ادامه حرکت رسانه ای تحت عنوان “معرفی فعالان حوزه مددکاری اجتماعی استان اصفهان” که طی دو سال اخیر  در قالب سلسله مصاحبه های اختصاصی با فعالان و پیشکسوتان این حوزه در استان اصفهان در دستور کار این پایگاه تخصصی قرار گرفته، قسمت نوزدهم آن مصاحبه با خانم مرضیه جهیلی می باشد که به شرح ذیل صورت پذیرفته است.

• لطفاً خودتان را به اختصار معرفی بفرمایید. از چه سالی با مددکاری اجتماعی آشنا شدید؟ و از چه سالی در این حرفه مشغول به فعالیت هستید؟ در حال حاضر در کدام سازمان فعالیت دارید؟

مرضیه جهیلی هستم، متولد ۱۳۵۸ در شهر اصفهان و متأهل می باشم، سال ۸۱ از دانشگاه آزاد خمینی شهر با مدرک کارشناسی مددکاری اجتماعی فارغ التحصیل شدم و در حال حاضر مشغول تحصیل در رشته مشاوره توانبخشی در مقطع کارشناسی ارشد هستم. در دوران دبیرستان با این رشته آشنا شدم و علی رغم مخالفت اطرافیانم برای انتخاب این رشته مددکاری اجتماعی را انتخاب و در دانشگاه مشغول به تحصیل شدم (زمان ورود من به دانشگاه هنوز هیچ فارغ التحصیلی از این دانشگاه نبود و اکثر جاهایی که نیاز به مددکار اجتماعی داشتند از مددکاران تجربی استفاده می کردند و همین امر آینده شغلی را مبهم و نامشخص می نمود) در طول دوران تحصیل دروس کارورزی را در سازمان بهزیستی گذراندم و پس از فارغ التحصیلی حدود سه سال در یک مرکز ترک اعتیاد مشغول به کار شدم و در سال ۸۵ برای گذراندن  طرح با سمت مربی شیفت خانه کودک و نوجوان دولتی وارد سازمان بهزیستی شدم. پس از اتمام طرح در سال ۸۷ همان سال به عنوان مددکار اجتماعی واحد سیار اورژانس اجتماعی کار خود را در سازمان ادامه دادم و مدتی هم پاسخگوی خط ۱۲۳ بودم. از سال ۹۰ مددکار اجتماعی مرکز مداخله در بحران و همچنین مددکار اجتماعی افراد دچار اختلال هویت جنسی ( t.s ) شدم.

• به نظر شما حوزه فعالیتی خدمات تخصصی اجتماعی از گذشته تا به حال چه تغییرات کمی و کیفی داشته است؟ اوضاع فعلی ارائه خدمات مددکاری اجتماعی را چگونه ارزیابی می کنید؟

محدوده عملکرد مددکاری در گذشته فقط برای حل مشکلات مراجعین بوده و مددکار به تنهایی نقش داشته است و با توجه به مشکلات مراجعین به آنها یاری می رسانده و مشکلات آنها را تا حدی حل می کرده (به صورت مقطعی) و بیشتر افرادی که در این زمینه خدمت می کردند با استفاده از تجارب خود در این سمت مشغول به کار بوده و تحصیلات آکادمیک نداشتند. ولیکن اخیرا بیشتر از یک دهه است که  تعدادی از مددکاران اجتماعی با تحصیلات  تخصصی مشغول به کار هستند و با توجه به رسالت کاری و اهداف تخصصی مددکاری برای کمک به افراد، گروه ها و یا جامعه به آن ها کمک می‌کنند.

در حال حاضر به علت ظهور آسیب های اجتماعی نو پدید باعث رشد آگاهی افراد جامعه از خدمات و توانایی مددکاران اجتماعی و کلینیک های مددکاری اجتماعی شده است. با تخصیص آموزش های مداوم و به روز حیطه عملکرد مددکاران اجتماعی در راستای اقدامات پیشگیرانه و توانمندسازانه بازتر گذاشته شده است.

• جهت ارتقاء کمی و کیفی خدمات مددکاری اجتماعی در سازمان های مختلف اجتماعی چه پیشنهاداتی دارید؟

با توجه به تغییر نگرش ها، فرهنگ ها و سنت ها در جامعه و به وجود آمدن بحران ها و آسیب هایی در جامعه به علت این تغییرات برنامه ریزی ها و اقدامات پیشگیرانه ای نیاز است که جامعه در مقابل آسیب ها و مسائل اجتماعی مصون شود.

به نظر من مددکاران اجتماعی به دلیل تجارب و مهارت های مداخله ای که از لحاظ قضایی دارا هستند می توانند به همراه بقیه متخصصان و برنامه ریزان اجتماعی نقش کلیدی تری را ایفا کنند. در جامعه انسان یکی از مهمترین عوامل رشد و توسعه است و مددکاران اجتماعی می توانند یکی از بازوان اجرایی دولت ها برای کمک به توسعه و افزایش سلامت اجتماعی را ایفا کنند. این مهم فقط از طریق باور به تاثیر گذار بودن مددکاران اجتماعی و قرار دادن ان ها در نقاط تصمیم گیری میسر است.

• به نظر شما چقدر با استاندارهای ارائه خدمات تخصصی مددکاری اجتماعی به جامعه هدف فاصله داریم؟ برای جبران خلاء های موجود و برای رسیدن به حد و حدود قابل قبول در این خصوص چه تدابیری باید اتخاذ بشود؟

با توجه به مطالبی که شنیده ایم در بیشتر کشورهای پیشرفته دنیا مثلا کانادا مددکاران اجتماعی در  جاهایی مانند مدارس، کلینیک های بهداشت و روان، بیمارستان ها، مراکز بهداشتی، ارگان های دولتی، مراکز حمایت از خانواده، مراکز کاریابی و دادگاهای خانواده و غیره مشغول به کار هستند و خدمات خود را به صورت انفرادی، گروهی و یا اجتماعی به جامعه هدف ارائه می دهند ولیکن در کشور ما خدمات مددکاری به صورت محدود ارائه می شود و هنوز جایگاه خود را پیدا نکرده است. به نظر من نیاز است مردم آشنایی بیشتری با خدمات مددکاری اجتماعی پیدا کنند و همچنین جایگاه ویژه ای برای خدمات این حرفه و مددکاران اجتماعی در نظر گرفته شود و البته آموزش های مداومی برای آن ها اختصاص دهند تا بتوانند دانش خود را به روز کنند. پیوند هرچه قوی تر مددکاران با انجمن مددکاری و تبادل اطلاعات می تواند نقش موثری در بالا بردن و به روز شدن دانش آن ها داشته باشد. همچنین برای انتخاب افراد در این حرفه باید در دانشگاه ها مصاحبه هایی را برای اجازه ورود به دانشجویان قرار دهند تا هر کسی وارد این حرفه نشود. چند پیشنهاد: دستگاه قضایی همکاری بیشتری با مددکاران داشته باشد و از آن ها حمایت کند.همچنین باتوجه به تخصصی بودن این حرفه از قرار دادن سایر افراد با تحصیلات متفرقه در این چایگاه پرهیز گردد. چون با این کار هر کسی خود را مددکار اجتماعی قلمداد و معرفی می کند که این خلاف امر است.

• دورنمای حوزه مددکاری اجتماعی ایران را چگونه ترسیم می کنید؟

آینده حرفه مددکاری اجتماعی روشن و درخشان خواهد بود اگر مورد توجه و اهتمام بیشتر مسئولین واقع شود. به مددکاران اجتماعی شأن اهمیت بیشتری دهند و آن ها را باور داشته باشند آن موقع خواهند فهمید که چقدر می توانند به پیشبرد اهداف سازمانی آن ها کمک کنند. در آخر با توجه به اینکه چند سال است به عنوان مددکار افراد ترنس سکشوال در اورژانس اجتماعی مشغول به کار هستم و با مشکلات عدیده این افراد روبرو هستم خواستار پیگیری وضعیت این افراد و حل مشکلات آن ها به صورت جدی تر هستم که یاری مسئولان کشوری را می طلبد تا بتوانیم گوشه ای از مشکلات آنها را حل کنیم .باید پروتکل های کامل تری را برای این افراد تهیه کنند. اخیرا نیز که میزان آگاهی افراد جامعه ارتقا پیدا کرده است میزان مراجعین این فیلد نیز افزایش پیدا کرده که باید به آن ها توجه بیشتری نمود به خصوص برای کمک به عمل جراحی تکمیلی این افراد. از خداوند شاکرم که مرا در این راه قرار داده و امیدوارم بتوانم یاری رسان باشم.

مصاحبه و گردآوری: هماصدری