طرح تشکیل «سازمان نظام مددکاری اجتماعی» در دستور کار مجلس دوازدهم باشد

طرح تشکیل «سازمان نظام مددکاری اجتماعی» از منظر دبیر انجمن علمی سیاستگذاری اجتماعی و فرهنگی دانشگاه خوارزمی

طرح تشکیل «سازمان نظام مددکاری اجتماعی» در دستور کار مجلس دوازدهم باشد
مجتبی اسلامی، دبیر انجمن علمی سیاستگذاری اجتماعی و فرهنگی دانشگاه خوارزمی در گفتگوی خبری با رسانۀ مددکارنیوز گفت:

صحبت درباره طرح تشکیل سازمان مددکاری اجتماعی از سالها قبل مطرح بود که به جایی نرسید که مجلس دهم در تیرماه سال ۹۷ بود که بحث تصویب این طرح در مجلس را مطرح کرد که به دلایلی مانند تعداد اندک فارغ التحصیلان، فراگیرنبودن خدمات مددکارانه در کشور، وجود کانون کلینیک های مددکاری اجتماعی و کاهش قدرت دولت که منظور وزارت رفاه و سازمان بهزیستی می‌باشد در نظارت بر عملکرد مددکاران اجتماعی، رد شد که در بهمن ۹۹ مجدد با رفع نواقص طرح قبلی با ۳۷ رأی، به هیئت رئیسه مجلس داده شد اما همچنان رها شد و پیگیری نشد و در مجلس یازدهم که اصلا چنین موضوعی مطمح بحث مجلس قرار نگرفت.

سال ۹۷ یکی از اشکالاتی که از سوی کارشناسان مجلس به این طرح گرفته شد، همانطور که اشاره شد تعداد اندک فارغ التحصیلان رشته مددکاری اجتماعی بود که آنها می‌گفتند با این تعداد نمی‌شود سازمان نظام مددکاری اجتماعی را تشکیل داد اما از آنموقع تا بحال تعداد فارغ التحصیلان مقطع کارشناسی رشته مددکاری با در نظرگرفتن دانشگاه‌های دولتی و غیر دولتی بالاتر رفته و با توجه به گسترش، شناخت روزافزون و مبتلابه‌بودن این رشته در جامعه علمی ایران، نمی‌توان دیگر آن اشکال را مجدد مطرح کرد.

دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی دانشگاه خوارزمی در ادامه گفت: در ایران هیچ نظام جامعی که مددکاران اجتماعی را به عنوان یک نهاد علمی-اجرایی که پس از فارغ التحصیلی آن‌ها را منسجم کند و در سیستمی یکپارچه مددکاران را به عموم مردم و نهادهای دولتی، خصوصی و مردم‌نهاد معرفی کنند وجود ندارد حتی کانون کلینیک‌های مددکاری اجتماعی در ایران نیز که گویا منحل شده، مددکاران اجتماعی را تحت پوشش به نحوی مطلوب قرار نمی‌دهد یا نمی‌داد و نیاز به یک نظام جامعی برای مددکاران اجتماعی بیش از پیش احساس می‌شود.

این نیاز را می‌توان در سطوح مختلف زندگی اجتماعی نهادها و افراد در قالب مددکاری‌های فردی، گروهی و حتی جامعه‌ای دید.

نهادهای مختلفی پذیرای مددکاران اجتماعی هستند که می‌توان نهادهای زندان، نیروی انتظامی، خانه‌های سالمندان، بیمارستان‌ها، مدارس، مراکز اصلاح و تربیت و… را نام برد که کار مددکاری برای آن‌ نهادها تعریف شده است.

مددکاران در گروه‌های اجتماعی مختلف نیز امروزه دیده می‌شوند؛ مانند مددکاری اجتماعی معلولان، معتادان، کارگران و کارمندان، دانش‌آموزان، زنان سرپرست خانوار و… که تمامی این افراد هم می‌توانند کیس فردی مددکار اجتماعی باشند و هم میدان گروهی و جامعه‌ای که مددکاران با ورود و مداخله بیشتر در زندگی مراجعان، تفاوت عملکردشان با مشاوران و روانشناسان مشخص می‌شود.

مددکار اجتماعی با بازدید از منزل، زندگی در کنار مراجع و کارهایی از این قبیل، بسیار بیشتر از مشاوران و روانشناسان به درک بهتری از معضلات مراجعان خود می‌رسد و با توجه به آموخته‌های مددکارانه، به رفع آن‌ها اقدام می‌کند.

وی ادامه داد: طرح سازمان نظام مددکاری اجتماعی با جزئیات از قبل به مجلس دهم داده شده و مجلس کنونی زمینۀ لازم را با توجه به این طرح دارد. امیدوارم مجلس دوازدهم سیاست‌های اجتماعی را جدی‌تر بگیر و برقراری سازمان نظام مددکاری اجتماعی را پیگیری کند.

طرح تشکیل «سازمان نظام مددکاری اجتماعی» در دستور کار مجلس دوازدهم باشد
طرح تشکیل «سازمان نظام مددکاری اجتماعی» در دستور کار مجلس دوازدهم باشد

مجلس توجه کند که به دلیل متفاوت‌بودن رشته مددکاری اجتماعی، بهتر است این سازمان، استقلال داشته باشد و ذیل سازمان نظام پزشکی یا سازمان روانشناسی و مشاوره قرار نگیرد.

همچنین شایان ذکر است که برای توسعه این رشته، به چنین سازمانی نیاز است زیرا کسانی که می‌خواهند این رشته را انتخاب کنند دیگر دلگرمی‌ای برایشان ایجاد می‌شود و از طرفی با شناخت بهتر مددکاران اجتماعی حرفه‌ای توسط این سازمان مددکاری، افراد و نهادهایی که نیاز به مددکاران اجتماعی دارند، با مراجعه به پروفایل افراد در قالب وبسایت و… که این سازمان برای آن‌ها تنظیم می‌کند، به مددکاران خبره دسترسی پیدا می‌کنند و میدان‌های مداخلات مددکاران اجتماعی به دست افراد غیر متخصص نیز نمی‌افتد.

این پژوهشگر در ادامه گفت: وزارت رفاه و سازمان بهزیستی کشور بسیار می‌توانند به جلوانداختن طرح این بحث در مجلس کمک کنند تا هرچه زودتر این سازمان شکل بگیرد.

سازمان بهزیستی کشور می‌تواند بخشی از وظایف سازمان مددکاری را عهده‌دار شود که حتی بعد از تصویب این طرح، به سازمان نظام مددکاری، میدان‌های مداخلات مددکاری اجتماعی را به صورت مصداقی معرفی کند و شرایط لازم را برای حضور مددکاران اجتماعی در نهادها، ملاقات با افراد آسیب‌پذیر و… مهیا کند. بدین شکل که توانایی مددکاری اجتماعی را در بهبود مسایل اجتماعی به مراکز مختلف که امکان مداخلات مددکاری در آن‌ها وجود دارد بهتر بشناساند و در ارائه مجوزهای مربوطه مساعدت نماید.

کاری از پایگاه خبری اختصاصی مددکارنیوز 

مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا