بیماری شیزوفرنی و تفات آن با اسکیزوفرنی

شیزوفرنی و تفات آن با اسکیزوفرنی: این محتوا در مورد بیماری شیزوفرنی میباشد. همچنین در مورد تعداد افراد مبتلا به این بیماران در ایران و نحوه صحیح برخورد با آن اشاره شده است.

بیماری شیزوفرنی چیست؟

اختلال شیزوفرنی یک اختلال روانی شدید و یکی از مزمن ترین و رنج آورترین انواع بیماری های روانی میباشد. بیماری شیزوفرنی معمولاً بر تفکر، درک واقعیت و نوع عمل فرد مبتلا به شدت تاثیر میگذارد. افراد مبتلا به بیماری شیزوفرنی معمولاً ارتباط خود را با واقعیت از دست میدهند. جهان ممکن است برای آنها گیج کننده به نظر برسد.

علایم اولیه بیماری شیزوفرنی به این صورت آغاز میشود که معمولا در ابتدا از اجتماع کناره‌گیری میکنند. آنها به تدریج دچار افت تحصیلی میشوند. این افراد در تمرکز و خوابیدن مشکل پیدا میکنند. سپس به تدریج دچار هذیان شده و ممکن است دچار پارانوئید شدید شوند. مثلا برخی از آنها تصور میکنند که همه در حال توطئه بر علیه آنها هستند. ممکن است تصور کنند که شخصیتی بسیار مهم مانند مسیح هستند. در موارد شدیدتر آنها دچار انواع توهم مانند توهم شنیداری، دیداری، احساسی میشوند و یا بوهای عجیب غریبی را استشمام میکنند.

تفاوت اسکیزوفرنی و شیزوفرنی در چیست؟

شیزوفرنی و اسکیزوفرنی تفاوتی با یکدیگر ندارند و هر دو به یک بیماری روانی و روان گسیختگی شدید اشاره میکند. املای انگلیسی اسکیزوفرنیا به صورت schizophrenia نوشته میشود. معمولاً در زبان انگلیسی به آن اسکیزوفرنیا و در زبان هایی مانند آلمانی و فرانسوی به آن شیزوفرنی گفته میشود که این دو کلمه در واقع یکی هستند و فقط نوع تلفظ آنها با یکدیگر فرق میکند.

شیزوفرنی در واقع یک عبارت یونانی است و از دو عبارت shizein و phrenos تشکیل شده است. عبارت اول به معنای «از هم گسیختگی» و عبارت دوم به معنای «اندیشه» است.

تعداد افراد مبتلا به بیماری شیزوفرنی در ایران

طبق گفته های رئیس انجمن حمایت از بیماران اسکیزوفرن، برآورد میشود که حدود ۷۵۰ هزار بیمار اسکیزوفرنی در کشورمان ایران وجود داشته باشد. در جهان نیز بیش از یک درصد جمعیت جهان مبتلا به این بیماری روانی میباشند. متاسفانه برخی از بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا از بیماری خود آگاهی ندارند و یا به علت ترس از قضاوت دیگران و ترس از داشتن بیماران روانی از مراجعه به روانپزشک و مراکز درمانی خودداری میکنند. شروع این بیماری معمولاً از دوران نوجوانی و از سنین ۱۵ تا ۳۰ سالگی خود را نشان میدهد.

مشکلات خانواده های که یکی از اعضای آنها شیزوفرنی دارد

خانواده هایی که در آنها افراد مبتلا به اسکیزوفرنیا وجود دارد معمولاً فضایی متشنج را تجربه میکنند. فشار روانی در چنین خانواده هایی معمولا زیاد است و احتمال ابتلای آنها به مشکلات جسمانی و روانی چند برابر، بیشتر از سایر خانواده ها میباشد. ممکن است برون ریزی احساسات و هیجانات توسط بیماران مبتلا به شیزوفرنی باعث ایجاد مشکلات فراوانی برای اطرافیان بیمار و خود بیمار شود. بنابراین باید خانواده و نزدیکان بیماران شیزوفرنی نحوه برخورد صحیح با چنین افرادی را بیاموزند.

خانواده ها باید از نصیحت بیش از حد فرد مبتلا به بیماری شیزوفرنی خودداری کنند. آنها نباید از او انتقاد کنند. بهتر است خانواده ها در افکار و احساسات هذیان گونه بیمار زیاد دخالت نکنند. در صورتی که بیمار حاضر به مصرف داروهای خود نشد باید در سریع ترین زمان او را به مراکز درمانی ببرند. چراکه احتمال انجام رفتارهای خشونت آمیز و خطرناک (بسته به شدت بیماری) از سمت بیمار وجود دارد.