سرمایه اجتماعی و تاب آوری در جامعه
جواد طلسچی یکتا؛ مددکار اجتماعی و دکتری مدیریت کسب و کار، مدیر تیم تخصصی مددکاری اجتماعی در انجمن ازدواج و خانواده کشور
سرمایه اجتماعی و تاب آوری اجتماعی
باشگاه تاب آوری: باید دانست که سطوح بالای سرمایه اجتماعی، تاب آوری جامعه را حین و بعد از وقوع حادثه افزایش می دهد. ارتباط و پیوند با سایر افراد باعث می شود که میزان دسترسی به منابع، اطلاعات و کمک رسانی به جوامع در حل آسان مشکلات جمعی تسهیل گردد. در این راستا گروه مدیریت شرایط اضطراری ولینگتون سرمایه اجتماعی را این گونه توصیف می کند:
“شبکه ها در کنار یکدیگر به همراه هنجارها، ارزش ها و مفاهیم مشترک هستند که همکاری درونی و بین گروهی را تسهیل می سازد”.
راهبرد سرمایه اجتماعی بر تقویت فرصت هایی تاکید دارد که روابط بین گروه های با منافع مشابه و متفاوت را تقویت می نماید.
نقش گروه تاب آوری در جامعه
گروه تاب آوری اجتماعی بایستی با دیگر گروه ها و انجمن های نواحی معین جغرافیایی ادغام شده و ارتباطات خود را گسترش دهند. نقش اولیه آن ها تسهیل فعالیت هایی است که آمادگی در شرایط اضطراری را بهبود می بخشد که مستقیما با اهداف راهبردی “ایجاد ظرفیت” و “تقویت همکاری” می تواند اجرا گردد. برای مثال تسهیل برنامه ریزی برای واکنش جامعه، کمک به مشاغل کوچک با برنامه های مداوم، آموزش عموم مردم و تقویت آموزش رهبران جامعه به عنوان افراد داوطلب از این دست هستند.
نقش دوم، افزایش پیوند جامعه است. هدف راهبردی “افزایش پیوند” به طور غیرمستقیم با آمادگی برای شرایط اضطراری مرتبط بوده زیرا شواهد نشان می دهد که جامعه قدرتمند و متصل ، واکنش و بهبودی بهتری را زمان استرس از خود نشان می دهند. با شکل دهی روابط بین ذینفعان (گروه ها و انجمن ها) اعضای تیم تاب آوری در حوزه جغرافیایی خود به مثابه شخصی می باشند که زمان بحران اول به آن ها مراجعه می شود. گروه تاب آوری جامعه ترجیحا از سازمان دهنده اصلی و استفاده از شبکه های موجود پشتیبانی می کند.
اهداف راهبردی
همان طور که پیشتر اشاره شد افزایش تاب آوری اجتماعی از سه هدف راهبردی زیر به دست می آید:
ظرفیت سازی
افزایش پیوندها
تقویت همکاری
ابزارهای گروه تاب آوری اجتماعی برای ظرفیت سازی
آموزش افراد داوطلب برای دفاع شهری و مدیریت شرایط بحرانی: افراد مقیم در یک ناحیه بهترین منبع انسانی برای مدیریت بحران می باشد. آموزش، دانش و مهارت را برای طیف وسیعی از افراد و سازمان ها در سراسر اجتماع محلی و با منافع مشترک به ارمغان می آورد. افراد دواطلب می آموزند که به صورت رهبران تسهیل کننده عمل کنند و ظرفیت ارزشمندی را برای دفاع شهری و مدیریت بحران ایجاد نمایند.
فعال کننده های آماده سازی افراد: هزینه ها برای بسیاری از افراد مانعی برای ایجاد آمادگی در شرایط بحرانی است. گروه تاب آوری می بایست به دنبال شریکانی در بخش خصوصی باشد تا دسترسی به محصولات با کیفیت و مقرون به صرفه که در ایجاد آمادگی افراد موثر است، تسهیل نماید. اگر اقلام مرتبط با آمادگی برای شرایط بحرانی را مقرون به صرفه و با دسترسی آسان قرار دهیم، خود اتکایی افراد افزایش می یابد.
آموزش عمومی: درک تهدیدات، خطرات، راهبردهای آسانِ کاهش فشار و استرس بخش مهمی از آماده سازی هستند. برای گروه های مختلف ارائه های رایگان مد نظر می باشد. این آموزش ها در راستای رفع نیازهای مخاطب و به روش های مهم سازماندهی می شوند تا نتایج مورد انتظار را به بار آورند. فعالیت های آموزش عمومی یک قالب آموزشی فعال را از طریق آموزش مبتنی بر استعلام طرح ریزی می کند که منجر به افزایش تعامل و پذیرش اقدامات است.
مشاغل آماده در شرایط بحران: مشاغل کوچک تا متوسط بیشتر از ۸۰% اقتصاد یک جامعه را تشکیل می دهند. بیشتر این مشاغل زمان و پول محدودی برای ایجاد “برنامه تداوم تجارت قدرتمند” در اختیار دارند. این برنامه (قوانین بازار کار) به زبان ساده نوشته شده تا مشاغل کوچک و متوسط را در بازار تجاری بدون نیاز به دستیار متخصص راهنمایی نموده و به کاربر اجازه می دهد به راحتی این دستورالعمل ها را در تلفن همراه خود ذخیره نموده و از آن ها استفاده کند. از دیگر وظایف گروه تاب آوری آسان تر کردن شرایط برای آمادگی این مشاغل بوده که این احتمال را نیز افزایش می دهد که اقتصاد آن ناحیه پس از وقوع بحران بهبود یافته و حتی رشد کند.
ادامه دارد …
منبع:
Wellington Region Emergency Management Office © ۲۰۱۲
Community Resilience Strategy
