جهان امروز در حال تحول و دگرگونی بزرگی است و با شتاب فزاینده ای در حال حرکت می باشد و این امری اجتناب ناپذیر است. این تغییرات و تحولات بنیادین در تمامی عرصه های اجتماعی و اقتصادی و زیست محیطی، زندگی انسان امروز را به چالش می کشد و متخصصان علوم اجتماعی و انسانی را بر آن میدارد که در جستجوی راه حال های جدید برای مشکلات نوظهور باشند.
بحران اقتصادی جهانی، جهانی شدن نظام های اقتصادی، بی عدالتی های رو به افزایش در ملت ها و نیز بین ملل گوناگون، مهاجرت های وسیع ناشی از قحطی، خشکسالی، جنگ و …، بیماری های واگیردار رو به افزایش، تغییرات اقلیمی، فجایع طبیعی و … متخصصان من جمله مددکاران اجتماعی را وادار می دارد که بیش از پیش از حقایق جهان با خبر بوده و متفاوت از قبل عمل کنند.
از حدود سال ۲۰۰۴ تلاش هایی در راستای ایجاد وحدت رویه در سازمان های بین المللی مددکاری اجتماعی برای تحقق اصول و ارزش های انسانی در پاسخ به بحران های انسانی قرن ۲۱ صورت گرفت. فدراسیون جهانی مددکاری اجتماعی (IFSW) در بررسی های خود بدین نتیجه رسیدند که به منظور پاسخ به تغییرات سریع در بافت های اجتماعی و بحران های پیش رو نیاز به باز تعریف مددکاری اجتماعی و نیز اتخاذ راهبردهای جدید برای مشخص نمودن وضعیت رهبری حرفه ای در اقدامات اجتماعی دارند. این در حالی است که شواهد نشان می دهد مددکاران اجتماعی در سال های اخیر ضعف عمده ای در مشارکت در تصمیم گیری سیاسی و اجتماعی به علت فقدان اعتماد به نفس و پائین بودن روحیه حرفه ای خود داشته اند. هم زمان با آن، انجمن بین المللی مدارس مددکاری اجتماعی (IASSW) نیز در پی ایجاد مکانیسمی برای افزایش نفوذ جهانی مددکاری اجتماعی بوده و شورای بین المللی رفاه اجتماعی (ICSW) در پی تغییر در ساختار کنفرانس های جهانی و وظایف حمایتی خویش بود.
به منظور تحقق این اهداف، این سه سازمان جهانی اقدام به برنامه ریزی برای برگزاری کنفرانس های مشترک جهانی به منظور تدوین دستور کار جهانی برای مددکاری اجتماعی و توسعه اجتماعی در دهه دوم قرن بیست و یک پرداختند. آنها در بیانیه مشترک خود در اولین کنفرانس مشترک که در سال ۲۰۱۰ در هنگ کنگ با مشارکت بیش از ۳۰۰۰ متخصص و فرهیخته مددکاری اجتماعی برگزار شد، عنوان نمودند:
” ما به عنوان مددکارن اجتماعی، فرهیختگان و متخصصان توسعه اجتماعی شاهد چالش های جدید در جوامع و بروز مشکلات فردی و اجتماعی هستیم. ما معتقدیم اکنون زمان این است که با یکدیگر و به طور مشترک در تمامی سطوح برای عدالت اجتماعی، اجرای حقوق بشر در سراسر جهان از طریق نهضت های اجتماعی فعالیت کنیم. ما بدین نتیجه رسیدیم که نظام های اجتماعی، فرهنگی، اقتصادی و سیاسی گذشته و حال که در بافت های خاص شکل گرفته، منجر به بروز نابرابری در جوامع محلی، ملی و جهانی شده و تاثیر منفی بر افراد دارد. ما به دنبال اجرای فراگیر کنوانسیون های جهانی و دیگر کارابزارها در حوزه حقوق سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی برای تمامی افراد شامل کودکان، سالمندان، زنان، افراد با ناتوانی های جسمی و ذهنی و افراد بومی و نیز پایان تبعیض های جنسیتی و نژادی می باشیم. به ویژه ما به این نتیجه رسیدیم:
– طیف وسیعی از حقوق بشر تنها برای اقلیتی از جمعیت جهان در دسترس می باشد.
– نظام های اقتصادی ناعادلانه که توسط بازار آزاد شکل یافته با عدم انطباق شرایط کار با استانداردهای جهانی و فقدان حس مسئولیت پذیری شرکت های بزرگ اقتصادی باعث تخریب وضعیت سلامتی و رفاه مردم شده و فقر و بی عدالتی را گسترش داده است.
– در حالی که تنوع فرهنگی و حق ابراز عقیده باعث ایجاد رضایت فکری، عاطفی، اخلاقی و معنوی می گردد، این حقوق به خاطر جنبه هایی از جهانی شدن که منجر به همسان سازی عقاید و ایده ها و نیز حاشیه راندن قومیت ها و اقلیت ها شده، در خطر می باشد.
– انسان ها در جامعه زندگی می کنند و در بطن روابط حمایتی رشد می کنند؛ روابطی که از سوی نیروهای اجتماعی، سیاسی و اقتصادی غالب در حال فروپاشی هستند.
– رفاه و سلامتی افراد از پیامدهای بی عدالتی و محیط ناپایدار که ناشی از تغییرات اقلیمی، آلودگی هوا، جنگ، فجایع طبیعی و خشونت می باشد، متاثر می گردد و متاسفانه در این میان پاسخ های کافی بین المللی به این بحران ها دیده نمی شود.
با توجه به این مسائل این سه سازمان خود را به حمایت، تاثیرگذاری و قادرسازی ساختارها و نظام هایی که دلایل ریشه ای ستم و نابرابری هستند، متعهد کرده و تمرکز اصلی خود را بر تقویت ظرفیت جوامع برای تعامل بیشتر و بهتر با دولت های خود در جهت گسترش توسعه اقتصادی و اجتماعی گذاشتند. برای رسیدن به این اهداف طی یک دوره چهارساله از سال ۲۰۱۲ الی ۲۰۱۶ تلاش های خود را در حوزه های زیر متمرکز ساختند:
– ترفیع عدالت اجتماعی و اقتصادی
– ترفیع منزلت و کرامت انسانی
– تلاش در جهت پایداری محیطی
– تقویت به رسمیت شناختن اهمیت روابط انسانی
دومین کنفرانس مشترک در سال ۲۰۱۲ در استکهلم با موضوع مددکاری اجتماعی و توسعه اجتماعی: اقدام و اثر و سومین کنفرانس مشترک در سال ۲۰۱۴ در ملبورن استرالیا با موضوع ترفیع برابری اقتصادی و اجتماعی برگزار شد و در نهایت در کنفرانس چهارم که ۲۷ لغایت ۳۰ ژوئن ۲۰۱۶ ( ۷-۱۰ تیر ۱۳۹۵) در سئول کره جنوبی برگزار می شود، تمرکز بر کرامت و احترام برای تمامی افراد می باشد. خانم روث استارک، رئیس فدراسیون جهانی مددکاری اجتماعی در پیام آغازین خود عنوان کرده: “کرامت و منزلت انسانی، قلب اصول و ارزش های مددکاری اجتماعی است و برای اقدامات و فعالیت های ما مبنا و شالوده مهمی است. چالشی که امروزه همه با آن روبرو هستیم، حرکت از سوی مداخلات کوتاه مدت (که مورد علاقه سیاست مداران است) به سوی سرمایه گذاری های بلند مدت در توسعه اجتماعی است. بسیاری از ما مددکاران اجتماعی در شرایط بروز بلایا و وضعیت پس از حوادث و فجایع با مراجعان خود کار می کنیم و همین طور با مواردی نظیر کودک آزاری، تجاوز جنسی شدید، بیماری های ناتوان کننده و یا در سطح کلان با جوامعی که دچار جنگ، قحطی، خشکسالی یا زلزله شده اند. ما با افرادی که مجبور به مهاجرت شده اند و از تاثیرات این مهاجرت اجباری در رنج هستند کار می کنیم. گاهی اوقات به صورت فردی و یا مداخلات خانوادگی به کار حرفه ای می پردازیم و گاهی با کل اجتماع. در سئول ۲۰۱۶ به ما بپیوندید و در بیان تجارب خود با ما سهیم باشید.”
نویسنده: مریم ذبیحی | کارشناس ارشد مددکاری اجتماعی
از سری یادداشتهای روز جهانی مددکاری اجتماعی سال ۲۰۱۶
منابع:
http://www.swsd2016.org
http://www.ifsw.org
Jones, D.N.,& Truell. (2012). The Global Agenda for Social Work and Social Development: A place to link together and be effective in globalized world. International Social Work, 55(4), 454-472.
IFSW, IASSW & ICSW. (2012). The Global Agenda for Social Work and Social Development: Commitment to Action. Journal of Social Work Education, 48(4), 837-843.
Truell, R., D. N., & CQSW, R. The Global Agenda for Social Work and Social Development : Extending the Influence of Social Work
