یکی از شعارهای اصلی روز جهانی مددکاری اجتماعی امسال رعایت شأن و منزلت انسانها می باشد که از اصول اولیه مددکاری اجتماعی نیز می باشد. اینکه رعایت شأن و مقام انسانها به دلیل صرفا انسان بودنشان، سوای نوع گرفتاریها و مشکلاتشان، بر همه مددکاران اجتماعی واجب و لازم الاجرا می باشد. ولی اجرای عملی این مقوله نیاز به پیش زمینه هایی دارد که مهمترین آن رعایت شأن و مقام خود مددکاران اجتماعی است. متاسفانه در برخی از مراکز و سازمانها که حتی رسالت اصلیشان مددکاری اجتماعی می باشد گاهاً شرایطی بر مددکاران اجتماعی تحمیل می شود که متناسب با شأن و مقام مددکاران اجتماعی نبوده و مددکاران را در شرایط شغلی سختی قرار می دهد .عدم امنیت شغلی، پایین بودن مزایا و دریافتی ها، ارجاع امورات غیر مددکاری، عدم ارائه امکانات مناسب برای مصاحبه و … در حقیقت نوعی بی احترامی و عدم رعایت حقوق و شأن مددکاران اجتماعی می باشد. مددکار اجتماعی که خود در محل کار خود از احترام منزلت لازم برخوردار نیست به چه شکل می تواند رعایت شأن و منزلت مددجویان را بجا بیاورد؟ مددکاراجتماعی که خود از آینده شغلی خویش مطمئن نبوده و خود در تنگنا قرار دارد با چه ساز و کارهایی می توان تضمین نمود که برای مددجویانش کارآفرینی نماید؟ هر چند در عمل بسیاری از مددکاران اجتماعی ثابت نموده اند که به رغم مشکلات موجود در انجام وظایف حرفه ای خویش کوتاهی نکرده اند، ولی باید این واقعیت را بپذیریم که مددکاری اجتماعی، حرفه ای سخت، تخصصی و مستلزم داشتن یک سری ملاحظات اجتماعی و شغلی است و قاعدتاً فردی که از منزلت مادی و معنوی کافی در محل کار خود برخوردار نباشد تضمینی وجود ندارد که بتواند به نحو احسن رعایت شأن و مقام مددجویان را بجای آورده و توانمندسازی نماید.
امین موحدی | مددکاراجتماعی | زمستان ۹۳
از سری یادداشتهای کارزار رسانه ای مددکاران اجتماعی ایران به مناسبت ماه جهانی مددکاری اجتماعی ۲۰۱۵
