دلایل عدم استفاده از مددکاران اجتماعی | ضرورت ایجادسازمانی خاص

رئیس انجمن مددکاری اجتماعی به لزوم ایجاد سازمان نظام مددکاری اجتماعی اشاره کرد و گفت: دولت باید از مددکاران اجتماعی هم حمایت کند چرا که آنها سفیران سلامت اجتماعی هستند.

به گزارش مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران؛ سید حسن موسوی چلک در گفتگویی اظهار داشت: یکی از مشکلاتی که امروزه در کشور با آن مواجه هستیم پایین بودن شاخص سلامت اجتماعی و سرمایه اجتماعی و بالا بودن آمار جرایم و آسیب های اجتماعی است که برای خروج از این شرایط دولت های هوشمند از همه ظرفیت ها استفاده می کنند تا بتوانند مدیریت کارآمدی داشته باشند و یکی از این ظرفیت ها مددکاران اجتماعی هستند که در ایران ۶۱ سال سابقه علمی دارد.

وی با اشاره به اینکه استفاده از ظرفیت مددکاران اجتماعی در ارتقای سلامت جامعه تاثیر گذار است ، گفت: یکی از ماموریتهایی که مددکاران اجتماعی دارند رفع مشکلات حوزه اجتماعی است که متاسفانه تاکنون مورد حمایت قرار نگرفته است و بر همین اساس مددکاران مشکل محور در ایران رواج پیدا کرده به گونه ای که صبر می کنیم تا مشکلی ایجاد شود و بعد از مددکاران در سطح فردی استفاده می کنیم و مداخلات لازم را انجام می دهیم. این در حالی است که ظرفیت و توانمندی مددکاران اجتماعی بیشتر از چیزی است که امروزه در جامعه از آنها مورد بهره برداری قرار گرفته است و از ظرفیت و توانمندی این افراد می توان در سطح گسترده استفاده کرد.

رئیس انجمن مددکاری اجتماعی به دلایل عدم استفاده از توانمندی مددکاران اشاره کرد و گفت: یک بخشی از آن به خود مددکاران بازمیگردد چرا که در طی ۶۱ سال گذشته، نتوانسته اند داشته های آنها را به جامعه بشناسانند وآنها را ارتقاء دهند و نکته دیگر این است که تولیدات علمی وخوب در کشور ما در حوزه منابع مددکاری وجود ندارد.

به گفته موسوی، همچنین ساختار مددکاری اجتماعی در دستگاه های مرتبط متناسب با وظایفی که این افراد بر عهده دارند، نیست و از سویی دیگر استاندارد نبودن خدمات مددکاران اجتماعی باعث حضور افراد غیرمتخصص در این حوزه شده بطوریکه هر کسی که کار خیر می کند، عنوان مددکار اجتماعی را می گیرد در حالی که اینگونه نیست و واقعیت این است که مددکاران اجتماعی یک متخصص هستند و فراتر از چیزی که امروزه در جامعه از آنها استفاده می شود.

رئیس انجمن مددکاری اجتماعی به چالش نظام آموزشی نیز اشاره کرد و گفت: نظام آموزشی ما ۱۰ درصد از نیازهای آموزشی ما را پاسخ نمی دهد و فاصله زیادی بین آموزش در دانشگاه ها و آن چیزی که فارغ التحصیلان مددکاران اجتماعی باید بدانند، وجود دارد و از سویی دیگر، تفاوت دروس کارشناسی و مقطع بالاتر از آن احساس نمی شود.

وی گفت: علاوه بر موارد عنوان شده فقر تولید دانش بومی نیز وجود دارد و این موضوع در کنار ناکارآمدی آموزشی و ضعف محتوایی زمینه ای را فراهم کرده که نتوانیم از تخصص و توانمندی مددکاران بهره مند شویم و برای اثبات تخصصی بودن مددکاری اجتماعی باید به سمت تولیدات علمی خوب متناسب با نیاز و شرایط فرهنگی حرکت کنیم و فاصله زیادی که بین نیاز دستگاه های اجرایی و محتوای آموزشی دانشگاه وجود دارد را از میان برداریم.

وی همچنین به نبود سازمان نظام مددکاری اجتماعی اشاره کرد و گفت: این موضوع نیز می تواند مورد حمایت مسئولان قرار گیرد چرا که عدم ایجاد چنین سازمان هایی مشکلاتی را برای مددکاران اجتماعی ایجاد کرده و این موضوع مطالبه بیش از ۶۰ سال مددکاران اجتماعی کشور شده است.

موسوی چلک به تعریف جدید مددکاری اجتماعی در دنیا اشاره کرد و گفت: در کشور ما با توجه به تعریف جدید مددکاری اجتماعی، نیازمند بازنگری در عرصه سیاستگذاری، منابع اجتماعی، برنامه ها، ساختار و هم تولید محتوا هستیم چرا که باید با تولیدات علمی، خلاء های دانشی و اطلاعاتی را جبران کنیم و هرچه به سمت آینده پیش می رویم، باید بتوانیم از این مددکاران استفاده بهتری داشته باشیم و سازمانی را در این جهت ایجاد کنیم و در دنیا نیز این موضوع کاملاً شناخته شده است.

وی گفت: در آینده حوزه اجتماعی کشور باید روی مددکاران اجتماعی سرمایه گذاری بیشتری انجام دهد چرا که با توجه به تنوع و گسترش مسایل اجتماعی، جایگاه مهمتری را دارند به همین دلیل نیاز به این مددکاران بسیار بیشتر از امروز خواهد بود.