خودمراقبتی برای کاهش فرسودگی شغلی مددکاران اجتماعی

خودمراقبتی در مددکاری اجتماعی: مددکاری اجتماعی می تواند یک کار استرس زا باشد و یک مددکار اجتماعی که بواسطه شغل خود مجبور به انجام امور اجتماعی و سلامت روانی مراجعین خود می باشد باید درک کند که چگونه مراقبت از خود را در اولویت قرار دهد. این بی توجهی به درک خود مراقبتی باعث می گردد که گاهی مددکاران اجتماعی نیز با مشکلات اعصاب و روان مواجه گردند که شایعترین آن افسردگی و اضطراب می باشد؛ تحقیقات جدید نشان داده شده که علاوه بر افزایش اضطراب در بین مددکاران اجتماعی به دلیل علائم روان – تنی افسردگی و اضطراب مزمن سلامت جسمی و احساسی ما نیز تحت تاثیر قرار خواهد گرفت و منجر به فرسودگی عاطفی خواهد شد که آن هم باعث کاهش تاب آوری و افزایش خستگی و کاهش احساس موفقیت در ما خواهد گردید. بطوریکه امروزه ثابت شده است فرسودگی شغلی مددکاران اجتماعی یک مشکل واقعی است. این مسائل فقط یکی از دلایل حیاتی بودن رسیدگی به نگرانی های بهداشت رفتاری و روانی در بین مددکاران اجتماعی است که عموما توسط کارفرمایان نادیده گرفته می شود اما یک راه حل ساده وجود دارد؛ درک این موضوع است که فرایند مددکاری اجتماعی مستلزم توسعه ساز وکارهای سالم مقابله و کنار آمدن با استرس و مولفه اساسی خودمراقبتی برای افزایش توانایی فیزیکی و روانی مددکاران اجتماعی است.

بنابراین ما به عنوان یک مددکار اجتماعی باید:

اول، یاد بگیریم محدودیت های شخصی و سازمانی خود را درک کنیم و به آنها پایبند باشیم و از خود قهرمان نسازیم چرا که قهرمان پروری باعث ایجاد انتظارات بیشتر دیگران و خودمان خواهد شد ، مهارت نه گفتن را یاد بگیریم و بکار ببریم و اینکه شناخت امکانات و تسهیلاتی است که ما در اختیار داریم مهم است که وعده بدون امکانات ندهیم.

کارهای روزمره و یکنواخت خود را گاهی تغییر دهیم و شرایط کاری و محیطی خود را تا حد ممکن جالب و متنوع نگه داریم می توانیم از پوسترها و عکسهای زیبای طبیعت و گلهای طبیعی در اتاقمان استفاده کنیم.

سعی کنیم ویژگی های مثبت شغل خود را دنبال کنیم مثلا برخی از مددکاران اجتماعی یک پرونده فیزیکی یا دیجیتالی از دستاوردها شامل عکس، ارزیابی های شخصی، گواهی نامه های علمی و اجرایی ، تقدیرنامه ها ونامه های تشکر مددجویان خود را نگهداری می کنند و می شود زمانهایی در صورت نیاز به تقویت روحیه به این اسناد مراجعه کنیم.

خودمراقبتی در مددکاری اجتماعی

تعیین اهداف و تهیه برنامه ای برای مطابقت و رسیدن به آنها برای حفظ روحیه مناسب است. اهداف بلند مدتی با پشتوانه اهداف کوتاه مدت تعیین کنیم تا به ما در رسیدن به نقاط عطف در طول مسیر کاری مان کمک کند.

یکی از مهمترین راههای کنار آمدن با یک کار دشوار از هر نوع، ایجاد سیستم پشتیبانی و حمایتی است مثلا گفتگو در مورد مسائل مهم با اعضای خانواده یا دوستان؛ در صورت نیاز به کمک، از گفتن آن نترسیم و از آنها کمک بگیریم.

ادامه تحصیل مطمئناً می تواند به ما کمک کند که کار خود را بهتر درک کنیم و همینطور در تنظیم اهداف زندگی و شغلی به ما کمک خواهد کرد.

هرچه بیشتر شغل خود را درک کنیم، فشار روحی ما کمتر می شود بنابراین با شرکت در دوره های آموزشی حین خدمت می توانیم هم در رده شغلی خود پیشرفت کنیم و هم استراتژی های جدیدی در مقابله با استرسهای شغلی یاد بگیریم.

شرکت در مجالس مذهبی و معنوی نیز به شما در برقراری آرامش روانی و ذهنی کمک زیادی خواهد کرد.

ورزش کردن روزانه و استفاده از مراقبه در پایان روز نیز توصیه می گردد.

نویسنده: دکتر معصومه کمال الدینی