حمایت اقتصادی از بیماران خاص با استفاده از رویکرد بیمه ای

در ایران به دلیل وجود سیستم بیمه تأمین اجتماعی و گستردگی آن، افراد توجهی چندانی به بیمه های عمر ندارند، بیمه های تکمیلی درمان به دلیل این که به صورت گروهی و توسط کارفرمایان ارائه می گردند، بیشتر مورد توجه و استفاده قرار می گیرند.

یکی از مولفه هایی که میزان توسعه یافتگی جوامع را مشخص می کند، توجه به حقوق شهروندی است. هر چه در جامعه ای، این حقوق در تمامی ابعاد و برای تمامی شهروندان بیشتر مشاهده گردد، بی تردید میزان توسعه یافتگی، رضایتمتدی و خوشنودی افراد آن جامعه بیشتر است.

یکی از مواردی که می تواند تأمین کننده این مهم در حوزه حمایت از بیماران خاص باشد، معرفی بیمه های عمر و تکمیلی درمان  به آحاد جامعه از طریق تبلیغات بیمه مرکزی و شرکت های بیمه تجاری می باشد.

در ایران به دلیل وجود سیستم بیمه تأمین اجتماعی و گستردگی آن، افراد توجهی چندانی به بیمه های عمر ندارند، بیمه های تکمیلی درمان به دلیل این که به صورت گروهی و توسط کارفرمایان ارائه می گردند، بیشتر مورد توجه و استفاده قرار می گیرند.

نکته جالب توجه این است که در بسیاری از کشورهای پیشرفته هم چون ژاپن و امریکا سیستم بیمه تأمین اجتماعی وجود ندارد اما افراد سطوح بالاتری از خوشنودی را در حوزه سلامت تجربه می کنند، دلیل این امر استفاده گسترده از بیمه های عمر در این جوامع است.

بی تردید اگر دغدغه های افراد در حوزه بهداشت و سلامت کاهش پیدا کند آنان با خلاقیت بیشتری کار و شغل خود را ادامه می دهند و موجبات توسعه یافتگی جامعه هر چه بیشتر فراهم می گردد.

حوزه بیمه های عمر از این جهت حتی به مراتب بیش از بیمه های تکمیلی درمان دارای اهمیت می باشد که دو بخش پوشش بیمه ای و تامین پس انداز را توأماً برای بیمه گذار خود فراهم می آورد.

به دلیل وجود نقش حمایتی دولت از سازمان تامین اجتماعی حق بیمه این بیمه نامه ها در مقایسه با بیمه های تجاری (بیمه های عمر و تکمیلی درمان) بسیار اندک است اما در عوض پوشش های این بیمه نامه در مقایسه با سایر بیمه نامه ها بسیار محدود می باشد و در پاره ای از موارد استفاده از آن با بروکراسی های فراوانی روبرو است.

هر شرکت، موسسه و … که دارای بیش از پنجاه نفر پرسنل و افراد تحت حمایت کارکنان خود باشد می تواند برای اعضا و اشخاص تحت حمایتشان بیمه نامه تکمیلی درمان خریداری کند، البته تمامی این افراد ابتدا بایستی تحت پوشش بیمه تامین اجتماعی به عنوان بیمه گر پایه قرار گیرند و سپس می توانند از پوشش های بیمه تکمیل درمان شرکت های بیمه به عنوان بیمه گر دوم استفاده کنند.

جهت دریافت متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید.

نویسنده: پونه امام شوشتری | کارشناس ارشد توسعه اقتصادی و برنامه ریزی  
پایگاه اطلاع رسانی مددکاران اجتماعی ایران