تاب آوری کودکان “قسمت دوم”

تاب آوری کودکان: در یادداشت پیشین پنج مورد کاربردی برای تاب آوری کودکان مورد اشاره قرار گرفت اکنون  و در ادامه بخش دوم ارائه میگردد:

شش: تشویق؛ تشویق و تشویق  مساله ای بغایت پراهمیت که اغلب از آن غافل  هستیم  حتی ضرورت دارد به کودکان بیاموزیم   که ایشان خودشان  را هم تشویق کنند تمام انسانها به تشویق نیاز دارند؛ وقتی فرزند خود را تشویق می کنید؛ احساس مثبت تری پیدا کرده و با انگیزه می شود. خود گویی های مثبت را نیز به کودکان بیاموزیم . پژوهشهای متعدد نشان میدهد که فرزندانی که به گونه مثبت هنگام دشواریها با خود حرف می زنند؛ راحتتر با خود کنار می آیند و در سازگاری و انطباق  عملکرد بهتری دارند .

تاب آوری کودکان

به کودک خود جملات تاکیدی مثبت بیاموزید؛ جملاتی از این قبیل که موفق می شوی اگر دوباره تلاش کنی یا من فکر می کنم می توانم ؛ این عبارات و جملات تاکیدی موجب تسهیل درموفقیت وی و مدیریت بهتر شکست و سرخوردگی می شود.

هفت: به جای سنجش و قضاوت  ؛ نقاط قوت او را توصیف، برجسته  و روی آنها تاکید کنید

وقتی به کودکان آفرین می گویید دقیقا نمی گویید که چه کار خوبی انجام داده که مستحق تحسین و ستایش است . می توانید طوری وی را تحسین کنید که فرزند شما بتواند متوجه مصادیق  نقاط قوت خود شده و بتواند خود را بهتر ارزیابی کند. در این شرایط می توانید از او تعریف کنید و بگویید که آفرین به  تو  که سخت کوشی ، آفرین بر تو که تلاش میکنی و یا  آفرین بر تو که تمریناتت را  ادامه دادی و دست نکشیدی یا اینکه با تاکید بر دستاوردها  بگویید  چه حال خوبی داری وقتی که  کارت را تمام کرده ایی

هشت: روی تلاش متمرکز شوید نه روی نتایج

در مورد نکات خوبی که روی کنترل دارند؛ مثل سخت کوشی یا پشتکار؛ بازخورد مثبت دهید. به جای آن که روی هوش آنها که روی کنترلی ندارند؛ تمرکز کنید.نکته اینجاست که نمی خواهید بچه ها در شش سالگی یا شانزده سالگی روی دستاوردهای قبلی خود تکیه کنید. هدف شما آن است که به تلاش ادامه دهند و بیاموزند هر بار که سخت تلاش کنند؛ به اهداف خود دست پیدا کنند.

نه: الگوی گفتگوی مثبت داشته باشید

هر بار که الگوی فرزندتان می شوید؛ فرزند تان می آموزد و رشد می کند. گفتگوی مثبت با خود؛ خلق و خوی ما رابهتر می کند. بر عکس آن؛ انتقاد از خود خلق ما را تنگ می کند. اگر نکته ایی منفی در مورد فرزندتان یا خودتان به زبان تان می آید ؛ زبان تان را گاز بگیرید و آن حرف را نزنید. خیلی از والدین مراقبند که جلوی فرزندان خود نگویند؛ عجب احمقی ام. اما خیلی جلوی فرزندان به خود بد و بیراه می گویند مراقب باشید این کار را انجام ندهید.

ده: از احساسات فرزندتان نهراسید

وقتی فرزندتان با سرخوردگی مواجه می شود ؛ یادتان باشد که همدردی شما عامل مهمی است تا بتواند با سرخوردگی اش کنار بیاید. به جای آنکه اتوماتیک وار در صدد رفع منبع سرخوردگی وی باشید؛ با ابراز همدردی خود به وی بفهمانید که مجبور است با این شرایط کنار بیاید. بگویید متاسفم این شرایط خیلی سخت است . یا خیلی مایوسانه است که … یا فکرش را نمی کردی اوضاع به این شکل باشد..

یازده: فرزند خود را برای سرخوردگی بیشتر آماده نکنید

فرزندتان حقیقتا وقتی با چالش های دشوار بیشتری روبرو می شود؛ سرخوردگی اش را میتواند مدیریت کند. اما این سرخوردگی ها ذات رشد و زندگی است و به فراوانی در زندگی شاهد آن خواهیم بود. هیچ فایده ایی ندارد که سرخوردگی و تجربیات منفی بیشتری برای فرزندتان ایجاد کنید؛ در این صورت در حق آنها دلسوز نبوده و همیشه فکر می کنند برای شما ارزشمند نیستند و تاب آوری آنها پایین می آید.

دوازده: توانمندی فرزندتان را برای تاثیرگذاری تایید کنید

همه فرزندان محدودیت های معقولی را در قدرت خود تجربه می کنند( من نمی توانم مانع از ریزش باران شوم؛ مامان هم نمی تواند) , اما هر چه آنها فرصت داشته باشند تا در دنیا تفاوتی ایجاد کنند؛ احساس توانمندی بیشتری می کنند.

خاتمه کلام  وظیفه  ما به عنوان والدین آن است که کار خود را از کودکی آنها شروع کنیم. همه فرزندان نهایتا بزرگ می شوند و بدون ما زندگی می کنند.کیفیت زندگی آنها بستگی به آن دارد که ما دور از اضطراب و وسوسه کنترل ؛ آنها را تربیت کنیم. شما این جمله را شنیده اید که می گویید به فرزندان خود پروبال بدهیم. عشق بدون قید و شرط و اعتماد به نفس پروبال فرزندان ماست ؛ آنها را از فرزندان خود دریغ نکنیم.