راهنمای ایجاد تاب آوری در کودکان برای والدین و مربیان

تاب آوری کودکان، والدین و مربیان: مهارت های تاب آوری قابل یادگیری است

تاب آوری بدین معنی نیست که کودکان هیچ سختی و اندوهی را تجربه نکنند بلکه تاب آوری قابلیت انطباق خوب با مشکلات، آسیب های روانی، تهدیدها و حتی عوامل مهم ایجاد استرس است تا کودک بتواند استرس و اضطراب خود را مدیریت کند.

تاب آوری کودکان، والدین و مربیان

باشگاه تاب آوری: ده نکته برای ایجاد تاب آوری در کودکان و نوجوانان
برقراری ارتباط: اهمیت برقراری ارتباط و تعامل با هم سالان را به فرزندان خود بیاموزید که این ارتباط مشمول مهارت هایی چون همدلی و گوش دادن به دیگران است. یافتن روش هایی برای پرورش این ارتباط با این پیشنهاد که با هم سالان خود به صورت شخصی، از طریق تلفن، گفتگوی تصویری و یا پیامک تعامل داشته باشند مهم بوده و سعی کنید که یک شبکه ارتباطی قدرتمند خانوادگی بسازید. ارتباط با دیگران، حمایت اجتماعی را پرورش داده و تاب آوری را تقویت می نماید.

آموزش کودکان در یاری رساندن به سایر افراد: کودکانی که احساس شادی می کنند می توانند با کمک به دیگران احساس قدرت کنند. کودک خود را در کار داوطلبانه متناسب با سن او مشغول سازید. از آن ها بخواهید در کاری که بر آن تسلط و مهارت دارند به عنوان دستیارشان عمل کنید. مربیان نیز در مدرسه با دانش آموزان در مورد روش های کمک به دیگران در کلاس درس و دانش آموزان در پایه های تحصیلی پایین تر ایده پردازی کنند.

حفظ کارها و فعالیت های روزمره: کارهای روزمره می تواند مایه آسودگی خاطر کودکان را فراهم آورد. با کودک جهت فعالیت روزانه کار کرده و زمان مناسبی را نیز برای تکالیف مدرسه و بازی انتخاب نمایید. خصوصا هنگام ناراحتی و اضطراب و دوران گذار نیاز است تا با کارهای روزمره انعطاف پذیری خود را حفظ نمایید. در این زمان، داشتن برنامه و ثبات مهم است.

استراحت داشتن: در حالی که میزانی از اضطراب افراد را ترغیب می نماید تا دست به اقدام مثبت بزنند، پس ضروری است که تمامی احساسات را در نظر داشته باشیم. کودکان باید بیاموزند که چگونه بر چیزی که بتوانند آن را کنترل کرده و بر اساس آن عمل نمایند، متمرکز شوند. به کودک خود، با به چالش کشیدن تصورات واهی او کمک کرده و از او برای در نظر گرفتن بدترین حالت های ممکن درخواست نموده و درباره آن چه که احتمالا به دوست خود که این نگرانی ها را دارد می گویند، سوال کنید. از آنچه که کودک تان در معرض آن بوده و می تواند دردساز شود نیز چه از طریق اخبار، یا فضای مجازی و شنیدن بحث های مختلف با خبر شوید.

خود مراقبتی کودکان: به فرزندان خود اهمیت مراقبت از خود را بیاموزید. در این حالت والدین می بایست انتظار زمان بیشتری برای درست غذا خوردن، ورزش کردن و داشتن خواب کافی را داشته باشند. مطمئن شوید که کودک یا نوجوان شما وقت کافی برای سرگرمی و تفریح داشته باشد و در فعالیت های که از آن ها لذت می برد شرکت نماید. این خود مراقبتی و داشتن سرگرمی به کودک کمک می نماید تا تعادل روانی خود را حفظ نموده و با شرایط استرس زا بهتر مقابله نماید.

حرکت به سمت اهداف: کودک و نوجوان باید بداند که اهداف منطقی را دنبال نموده و قدم به قدم به سمت آن حرکت کنند. هدف گذاری باعث می شود تا کودک به یک کار خاص توجه نموده و تاب آوری وی در مواجهه با چالش ها تقویت شود. در مدرسه نیز می بایست تکالیف بزرگتر را برای نونهالان به اهداف کوچکتر و قابل دستیابی تبدیل کرده، و برای نوجوانان نیز شایستگی ها و موفقیت هایشان را برای رسیدن به اهداف بزرگتر، تایید نمود.

پرورش نگاه مثبت نسبت به خود: در این مرحله کودک می آموزد که روش های موفقیت آمیز گذشته را که هنگام مواجهه با مشکلات آن ها را به کار برده بود، به خاطر آورَد و چالش های گذشته را نیز جهت توانمندسازی خود برای مقابله با چالش های آتی بشناسد. اعتماد کودک به خود برای حل مشکلات و تصمیم گیری های مناسب، مهم بوده و ضروری است بدانند که چگونه موفقیت های فردی شان در پیشرفت کلاس کمک می نماید.

داشتن چشم انداز از همه چیز و حفظ نگاه امیدوارانه: زمانی که کودک با حوادث تلخ روبرو می شود به او کمک نمایید تا در یک بستر بزرگتر به موضوع نگریسته و چشم انداز بلند مدت خود را پرورش دهد. گرچه کودکان، کوچکتر از آن هستند که به بررسی یک نگاه بلند مدت بپردازند، در نتیجه به او بیاموزید که آینده ای حتی خوب نیز فرای این شرایط حاضر وجود دارد. این نگاه مثبت کودک را قادر می سازد چیزهای خوب زندگی را دیده و به حرکت خود در سخت ترین شرایط نیز ادامه دهد. در مدرسه نیز از تاریخ می توان مثال زد که پس از وقایع ناگوار نیز زندگی ادامه داشته و بدترین اتفاقات نیز موقتی و گذرا هستند.

در جستجوی فرصت ها برای خودشناسی: سخت ترین کار زمانی است که کودکان به دنبال کشف خودشان بوده و می خواهند هر چه بیشتر در مورد خود بیاموزند. این نگاه که هر اتفاقی که با آن مواجه می شوند می تواند چیزی به آن ها بیاموزد، مهم است. در مدرسه نیز اینکه هر دانش آموز پس از مواجهه با شرایط سخت چه چیزی می آموزد را می توان مورد بررسی و ارزیابی قرار داد.

پذیرش تغییر: اغلب، تغییر برای کودکان و نوجوانان مسئله ای رعب آور است. باید به یاد داشت که کودک تغییر را بخشی از زندگی دانسته و اهداف جدید را جایگزین اهداف غیر قابل دستیابی کند. مهم است که آنچه را که خوب پیش می رود بررسی نموده و برای آن چه خوب پیش نمی رود برنامه عملی داشت. در مدرسه نیز پیرامون نحوه تغییر کودک در پایه های بالاتر توجه کرده و درباره تاثیر این تغییر بر دانش آموز بحث نمایید.