در اینجا به نقش خانواده ها در تاب آوری و اسکیزوفرنی می پردازیم. در ادامه موانع و نیز راه های افزایش تاب آوری را بررسی می کنیم.
فهرست عناوین مطلب
نقش خانواده در تاب آوری بیماران اسکیزوفرن
تاب آوری و اسکیزوفرنی همواره موضوع مورد توجه متخصصان و خانواده بیماران بوده است. تاب آوری خانواده های درگیر با بیماران اسکیزوفرنی بسیار حائز اهمیت است زیرا فشار روانی زیادی را تحمل می کنند و ممکن است که این موضوع روند درمان را با مشکل مواجهه بکند.
طبق تحقیقات ۵۵ درصد از مراقبین بیماران اسکیزوفرن مادران ها و ۲۲.۵ درصد پدران آنها هستند. به همین دلیل بررسی موانعی که باعث عدم تاب آوری خانواده های درگیر با اسکیزوفرنی می شود ضروری است. همچنین ایجاد راهکاری جهت کمک به تاب آوری خانواده های بیماران اسکیزوفرن مورد نیاز است.
حمایت و تاب آوری خانواده در اسکیزوفرنی ضروری است
موانع سر راه تاب آوری و اسکیزوفرنی
خانواده ها و مراقبین بیماران مبتلا به اسکیزوفرنی با ۵ مانع اساسی که منجر به عدم تاب آوری بیماران اسکیزوفرن می شوند؛ رو به رو هستند:
- خانواده و مراقبین اطلاعات کافی درباره تاب آوری و اسکیزوفرنی ندارند.
- برچسب های اجتماعی که به بیمار و مراقب زده می شود تاب آوری خانواده های درگیر با اسکیزوفرنی را دچار اختلال می کند.
- خانواده ها و بیمار ابراز احساسات ناخوشایند نسبت به یکدیگر داشته اند و این می تواند از دلایل عدم تاب آوری بیماران اسکیزوفرن باشد.
- ابراز احساسات منفی تاب آوری خانواده های درگیر با اسکیزوفرنی را کم می کند.
- مراقب، رابطه احساسیِ خیلی زیاد یا خیلی کمی با بیمار داشته است.
- ناتوانی در ساخت رابطه صحیح با بیمار، او را در مسیر تاب آوری و بهبود شرایط مبتلایان اسکیزوفرن سرخورده می کند.
- سرزنش کردن خود یا بیمار به خاطر شرایط موجود تاب آوری بیماران اسکیزوفرن را برای مراقب سخت می کند.
راه های افزایش تاب آوری
موارد اشاره شده در بالا مروری کلی بر موانع تاب آوری و اسکیزوفرنی هستند. کمک گرفتن از پرستاران و متخصصین اصلی ترین راه برای پیروز شدن بر این موانع است. با درک و اصلاح این موانع به تاب آوری و بهبود شرایط مبتلایان به اسکیزوفرن کمک می شود.
تاب آوری خانواده های درگیر با اسکیزوفرنی، به روند درمان کمک می کند.
راه حل این موانع:
- جلسات متعدد آموزش روانی و مشاوره با روانشناسان و روانپزشکان می تواند به آگاه سازی و تاب آوری خانواده های درگیر با اسکیزوفرنی کمک کند.
- تلاش اجتماعی در جهت از بین بردن برچسب های اجتماعی که به خانواده بیماران زده می شود.
- پذیرش آنها بدون تبعیض، همچنین به خانواده ها در جهت درونی نکردن این برچسب ها کمک شود.
- خانواده ها باید واکنش مناسب و انعطاف پذیر با رفتارهای منفی بیمار را فرا بگیرند؛ تا با پاسخ مناسب به تاب آوری و بهبود شرایط مبتلایان اسکیزوفرن کمک کنند.
- ایجاد رابطه ای متناسب با نیاز بیمار، بین بیمار و مراقب ضروری است.
- مراقب باید توانایی هایی مثل انعطاف پذیریِ رفتاری و ادراکی را در خود پرورش دهد. یعنی شرایط را از زاویه های مختلف بسنجد و به آن واکنش نشان دهد.
- دلایل اصلی این که مراقب خود یا بیمار را سرزنش می کند، نداشتن اطلاعات کافی در مورد بیماری و علم ژنتیک است. با آگاه سازی علمی خانواده های بیماران تاب آوری و اسکیزوفرنی راحتتر می شود.
