تاب آوری سیستم های سلامت در دوران همه گیری کرونا

تاب آوری سیستم های سلامت در دوران همه گیری کرونا

دکتر جواد طلسچی یکتا؛ مددکار اجتماعی و مدیر مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران

تقویت و بهبود ظرفیت سیستم های سلامت در واکنش به تقاضای دولت ها در درمان ویروس کرونا یکی از چالش برانگیزترین مسائل برای کشورهایی است که با این بحران دست و پنجه نرم می کنند. این تقاضا هم بر دسترسی مناسب برای تشخیص افراد بیمار، بستری آن ها و درمان ضروری، تاکید دارد.

تاب آوری سیستم های سلامت

خط و مشی سیستم های سلامت با سه اولویت می تواند سازماندهی شود: 

۱) بسیج پرسنل جهت تشخیص و درمان بیماری، ۲) تامین تجهیزات ضروری برای تشخیص ایمن و درمان به موقع بیماران، ۳) و بستر مناسب که به سرعت و سهولت بیماری را تشخیص داده و موارد مشکوک و قطعی را قرنطینه نموده تا به درمان آن ها چه در بیمارستان و چه در خانه بپردازند.

بسیج متخصصین غیرفعال بخش سلامت

همانطور که پزشکان، پرستاران و سایر متخصصین بسیج شده اند تا نقش اول را در جبهه مقابله با بیماری کرونا ایفا نمایند، سیستم های سلامت بسیاری از کشورها، به دنبال راه هایی برای افزایش تعداد پرسنل خود هستند که بهترین استفاده را از این نیرو ها ببرند؛ هم در تست تعداد کثیری از مردم و هم در درمان دقیق بیماران. برخی دیگر از کشورها نیز متخصصین غیر فعال و بازنشسته را جهت افزایش پرسنل خود فراخوان کرده اند.

نکته ای در اینجا نیز حائز اهمیت است که متخصصین بازنشسته به دلیل کهولت سن و داشتن بیماری های دیگر،  خود بیشتر در معرض خطر ابتلا هستند. برخی دیگر، نیروهای متخصص نظامی را برای کمک به درمان و جابجایی موارد مشکوک بسیج کرده اند. سایر دولت ها نیز از دانشجویان پزشکی و پرستاری در رسیدگی به بیماران – و حتی در خطوط تلفنی- درخواست کمک کرده اند.

تقویت تامین تجهیزات ضروری برای تشخیص و درمان ایمن بیماران

اطمینان از دسترسی به تجهیزات مورد نیاز برای تشخیص کرونا نگرانی اصلی برای سیاست گزاران بخش سلامت در دوره شیوع این بیماری است. برای واکنش فوری نسبت به موج های جدید بیماری، سیاست دولت ها بر دسترسی کیت های تشخیص و منابع ضروری متمرکز است که از طریق همکاری های بین المللی در خرید و اجتناب از خرید اضافی و انبار آن که باعث کمبود در سایر کشورهای می شود، میسر است.

همچنین نیاز برای برنامه ریزی با محوریت تقاضای کشورها، نظارت بر زنجیره های تامین، منابع فیزیکی و انسانی، و اطمینان از تخصیص منابع مالی جهت تهیه کالاهای اساسی است که تولید آن ها ساده است اما ممکن است توان و ظرفیت تولید پایین باشد.

تقویت بستر و فضای ایمن و کافی برای تشخیص افراد بیمار، قرنطینه موارد مشکوک و قطعی، و درمان افراد در بیماستان یا در خانه

تجربه چین و ایتالیا ضرورت حیاتی جهت اطمینان از ظرفیت کافی تخت های بیمارستانی به طور کلی و بالاخص برای بیماران مبتلا به کرونا را نشان داده است. تعداد تخت های مراقبت شدید در بیمارستان نشانی از ظرفیت بیمارستان ها برای بستری و مراقبت از بیماران کرونایی است. مراقبت دقیق و شدید مقوله ای گسترده بوده که نه تنها شامل بخش هایی است که می بایست شرایط مراقبت های شدید را فراهم آورند بلکه تخصص های پزشکی و جراحی، خدمات مرتبط با بیماری های زنان و زایمان، و مراقبت های روان پزشکی را نیز شامل می شود.

در حالی که شاید در برخی بیمارستان ها ، سایر تخت ها و تجهیزات و منابع به طور موقت تبدیل به بخش مراقبت های ویژه برای بیماران کرونایی شده اند اما نکته کلیدی اینجاست که این تخت های اضافه نیاز به تجهیزات تنفسی و دستگاه های اکسیژن ساژ نیز دارند.

منبع:

Beyond containment_ Health systems responses to COVID-19 in the OECD.mhtml