تاب آوری روانی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی

تاب آوری روانی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی: مشکلات مرتبط با سلامت روان در حوزه بیماری اسکیزوفرنی، اغلب باعث اضطراب شدید در افراد می شود که معمولا با ناتوانی مادام العمر و هزینه های قابل توجه فردی و اجتماعی همراه است. عوامل استرس زای منفی، تاثیرات آسیب زای روانی این بیماری را تشدید می کند؛ چه عوامل استرس زای بیرونی نظیر فشار مالی چه درونی مانند توهم و یا عوامل اجتماعی مثل برچسب زدن و یا روند بستری.

تاب آوری روانی در افراد مبتلا به اسکیزوفرنی

تاب آوری روانی به عنوان ساز و کار حمایتی در مواجهه با عوامل استرس زا و وقایع تلخ زندگی عمل می کند. بنابراین تحقیق پیرامون تاب آوری بر اساس دیدگاه بیمار که صریحا متمرکز بر تاب آوری روانی است، ضروری می باشد.

اول: مطالعات مرتبط با فهم و بهبود سلامت روان، از تعاریف مفهومی مورد نظر بر اساس دیدگاه بیمار بهره مند می شود.

دوم: بعضی از تحقیقات نشان داده است که درک احساس افراد مبتلا به اسکیزوفرنی یا روان پریش درباره مشکلات سلامت روان شان نیز ضروری است؛ بدین معنی که درک نوع راه حل های افراد اسکیزوفرنی در برخورد با عوامل استرس زا و موقعیت های سخت می تواند از پیشرفت اقدامات مورد نظر جهت ارتقای سلامت روان و تاب آوری در برابر عوامل استرس زای آتی، پشتیبانی نماید.

سوم: اگر ارتباط بین متخصصین سلامت و بیمار پیرامون تاب آوری تا این حد اثرگذار است پس به اشتراک گذاری درک آن ها از تاب آوری، حیاتی به نظر می رسد.

در یک تحقیق از افراد مبتلا به اسکیزوفرنی این نتیجه به دست آمد که از یک جهت تاب آوری پذیرش انفعالی عامل استرس زا و از جهتی دیگر واکنش فعال به عامل استرس زا همراه با مقابله، به چالش کشیدن و مبارزه با عامل استرس بوده است.

تاب آوری به صورت پذیرش: اقلیتی از افراد، تاب آوری را توانایی پذیرش سختی های زندگی می دانند. تاب آوری به عنوان پروسه روانشناختی، به معنای تصمیم گیری فرد در پذیرش، هضم و کنار آمدن با آن چیزی است که در پیرامون فرد اتفاق می افتد. برای نیل به این هدف ، وقایع را بایستی در یک بستری گذاشته و به این نحو بدان نگریست: “این اتفاق هم جزئی از زندگی است. من بدترش را دیده ام” یا “مثل تجربه های گذشته است ، مهم نیست که چقدر سخت است، من می توانم.”

تاب آوری به صورت ایستادگی: اکثر افراد نقش تاب آوری را جلوگیری از ایجاد تاثیرات منفی وقایع چه احساسی و چه روانی بر انجام مسئولیت هایشان می دانند. این مانع -مثبت – درونیِ پشتیبان سه هدف را دنبال می کند: به افراد مبتلا به بیماری های روانی کمک می کند تا فشار را تحمل کنند، باعث ایجاد قدرت درونی می گردد و آن ها را قادر می سازد تا کارهایشان را خودشان انجام دهند. فرد با این جملات میزان ایستادگی خود را می تواند به نمایش بگذارد: “این اتفاق دیگر به اندازه حفاری تحت فشار که سخت نیست.”

تاب آوری به صورت واکنش به عوامل استرس زا: تعداد دیگری از افراد نیز تاب آوری را به مثابه یک پروسه فعال که با به چالش کشیدن سختی ها و غلبه بر مشکلات زندگی همراه است، می دانند. محققین دو نوع واکنش را در این مطالعه بررسی نموده اند. اول، “برگشت فرد” که دلایلی ضمنی بر وجود توانایی درونی او است اما مشارکت کنندگان در مطالعه ، این نقطه قوت را به عنوان روشی فعالتر در غلبه بر عامل استرس زا توصیف کرده اند و دوم حس کلی توانایی کنار آمدن با مسائل.

در این بخش نیز افراد به کمک راهبردهای شناختی – مرتب کردن کارها در ذهن خود به صورت منطقی – و احساسی – مواجهه با ترس ها- خود را تاب آور می سازند نظیر این جملات : “من باید خود را هر روز با فکر کردن به امور مثبت، شرطی کنم.”

منبع:
Psychological resilience in people experiencing schizophrenia and suicidal thoughts and behaviors