تاب آوری درد را فرآوری می کند و صدمات و نارسایی ها از طریق این فرآیند به سرمایه و فرصتی برای رشد و توسعه در ابعاد جدید بدل شد و چنانچه این فرایند در حد بهینه کارآ و موثر نباشد شاهد انواع اختلال در مقابله و عملکرد خواهیم بود.
این اختلالات در حوزه سلامت روانی و اجتماعی میتواند شامل : خشونت، اعتیاد به دخانیات، مواد مخدر و الکل، قانون شکنی و نابه سامانی در حوزه روابط فردی و غیره باشد.
تاب آوری می تواند یک چالش دیالکتیک بین عوامل خطرساز و عوامل محافظ باشد.
تاب آوری درد را فرآوری می کند
این رویکرد دیالکتیکی به این معناست که هیچکدام از عوامل موثر بر بهزیستی روانشناختی و سلامت پیروز دایمی و مطلق این کارزار نیستند و سلامت روانی به مراقبت و مواظبت مستمر نیازمند است کما اینکه در حوزه سلامت جسمانی و یا سلامتی اجتماعی هم اوضاع به همین منوال است.
از سوی دیگر عوامل بیماری زا و آسیب رسان هم پیروز همیشگی نیستند.
همانگونه که سلامتی جسمانی نیاز به مراقبت مستمر دارد، سلامتی روانی نیر محتاج توجه و مراقبت است.
تحت هر شرایطی امکان رشد و توسعه فراهم و به همان میزان امکان اختلال و صدمه مهیاست. این چالش و مقابله اساس مفهوم دیالکتیک در تاب آوری است.
چنانچه عوامل محافظ بیرونی و درونی کارآمد نباشند جای تردید نیست که فرد با کوچکترین عامل و تهدیدی سلامتی خود را ازدست خواهد داد.
دردهای فرآوری نشده منشاء آسیب هستند و در واقع مواجهه و مقابله موفق با عوامل آسیب رسان و شرایط پرتنش در گرو فرآیند (فرآوری مشکلات) است.
یافت ابعاد جدید پس از تروما و صدمات بعبارت دیگر رشد پس از ضربه ای با تاب آوری ممکن خواهد بود.
پروتکل های مداخلاتی و درمانی دیالکتیک بخوبی با مفاهیم حمایت، مشارکت و شناخت، مانوس و زمینه مناسبی برای مطالعه و تحقیق مددکاران، روانشناسان و مشاوران گرامی خواهد بود.
افراد با حمایت و مشارکت در نگرانی ها و تجربیات یکدیگر سهیم می شوند و از این طریق اطلاعاتی متنوع و فراوان درباره مشکل و موضوع خود و سایرین و شیوه های مواجهه و مقابله با این مسایل جمع آوری میکنند. و در نهایت این مشارکت و حمایت اجتماعی است که طرحواره ها را اصلاح میکند.
هر مسأله ای حل می شود، این بیان نهایی مشارکت است.
