تاب آوری بهبودیافتگان اعتیاد

تاب آوری بهبودیافتگان اعتیاد که مانع از بازگشت آنان به اعتیاد می‌شود، با تمرکز بر تثبیت سلامت آنان، موجب درک سرمایه بهبودی خواهد شد.

تاب آوری اعتیاد

تاب آوری بهبودیافتگان اعتیاد به مفهوم مقابله مثبت با مشکلات ناشی از ترک اعتیاد، از مهمترین اصول در مدیریت بهبود اعتیاد به شمار می‌رود. شاید عموم مردم تصور کنند با ورود بیمار به دوره بهبودی همه چیز درست خواهد شد؛ اما این تمام ماجرا نیست.

این دوره، طولانی و پر چالش است و بهتر است بیمار توقع درمان سریع نداشته باشد. اعتیاد به مواد مخدر، اصلی‌ترین معضل اجتماعی کشور محسوب می‌شود و تاثیرات آن بر انحرافات اجتماعی غیر قابل انکار است.

اما لازم است بدانیم اعتیاد نوعی بیماری مزمن است و لازم است دوره درمان حتی پس از ترک اعتیاد ادامه یابد. متاسفانه بسیاری از بهبودیافتگان اعتیاد پس از مدتی به دلایل متفاوت از ادامه دوره درمان دلسرد شده و حتی دچار خلاهای عاطفی می‌شوند.

تاب آوری بهبودیافتگان اعتیاد

بهترین روش برای تاب آوری بهبودیافتگان اعتیاد، این است که انتظار هر معضلی را داشته باشند؛ در حقیقت برای چالش‌های گوناگون برنامه‌ریزی کنند. یکی از موانع بهبود بیماران وابسته به اعتیاد، انکار است؛ در واقع لازم است بیمار درک عمیقی از خود پیدا کند.

این موضوع اهمیت آموزش تاب آوری به بهبودیافتگان را روشن می‌کند. هرچند کلید اصلی تاب آوری در دستان بیمار است و هیچکس به اندازه خود او نمی‌تواند موثر باشد، جامعه می‌تواند در آموزش بسیار موثر باشد.

در این راستا، نهادها و گروه‌های متفاوت می‌توانند با حمایت و آموزش هرچه بیشتر، مانع از بازگشت بهبودیافتگان به اعتیاد شوند. مسلما آشنایی هرچه بیشتر با مولفه‌های تاب آوری، موجب سازگاری روانی بهبود یافته شده و موجب درک سرمایه بهبودی با تفهیم اهمیت تاب آوری می‌شود. توجه بیمار به این مقوله مهم و اساسی، قدمی بزرگ در استمرار درمان است.

روش‌های موثر جهت تاب آوری بهبودیافتگان اعتیاد

اگر نقش تاب آوری بهبود یافتگان در جهت تثبیت سلامت آن‌ها برای بیماران مشخص شود، حین درمان دلسرد نخواهند شد. از جمله مولفه‌های موثر برای تاب آوری می‌توان چندین مورد را نام برد که در این نوشته به تعدادی از آن‌ها اشاره می‌شود.

حمایت اجتماعی و گروه‌های حمایتی، از جمله مهمترین عواملی هستند که بیمار را تاب آور می‌کنند. موفقیت به تنهایی به دست نمی‌آید. ارتباط با دیگران و حتی‌المقدور راهنمایی گرفتن از فردی که در جایگاه بیمار قرار داشته است، کمک بزرگی است.

مولفه موثر بعدی، پرهیز از روحیه کمال‌گرایانه است. کمال‌گرایی، تعادل روانی فرد را در مواجهه با چالش‌های درمان، کاهش می‌دهد.

یکی از عوامل کلیدی جهت مقاومت در برابر ناملایمات، حس ارزشمندی و خود تاییدی است. تمرکز بر تاثیر مثبت درمان بر روند زندگی، به جای توجه به تاثیرات منفی آن، موجب حرکت رو به جلوی فرد می‌شود.

ارزشمند بودن تنها یک مبحث روانی نیست و شامل سلامت جسمی و خود مراقبتی نیز می‌شود. شخص در صورت داشتن سلامت و استراحت کافی، قدرت بیشتری جهت مقابله با موانع دارد. خصوصا بحث خواب در تعادل روانی فرد، اهمیت زیادی دارد.

دوری از بیش از حد فکر کردن نیز می‌تواند در جهت تاب ‌آوری بیمار بسیار موثر باشد. همچنین یادگیری مهارت‌های سازگاری و داشتن فعالیت‌های تفریحی، فرسایش ناشی از طولانی شدن درمان را کاهش می‌دهند.

درک سرمایه بهبودی با تفهیم اهمیت تاب‌ آوری

بزرگترین سرمایه یک فرد بهبودیافته، مدت زمانی است که از اعتیاد دور مانده است. چه بسا بهبودیافتگان تعداد سال‌های پاک بودن خود را با میلیاردها تومان سرمایه و حتی بیشتر، معادل می‌دانند.

درک سرمایه بهبودی با تفهیم اهمیت تاب آوری میسر می‌شود. به عبارت دیگر، در صورتی که بیمار بتواند پس از ترک اعتیاد، تاب آور باشد، اصلی‌ترین سرمایه زندگی خود را پیدا می‌کند.

• کاری از تیم تخصصی خانه تاب آوری ایرانیان