ایجاد تاب آوری اجتماعی در جوامع آسیب دیده

برای تقویت تاب آوری فاجعه و تاب آوری اقلیمی چه باید کرد؟

ایجاد تاب آوری اجتماعی در جوامع آسیب دیده:  اثر بانک جهانی (بنسون و همکاران ،۲۰۱۲، آرنولد و همکاران، ۲۰۱۴) تاب آوری را به عنوان توانایی مقاومت در برابر بحران، بازیابی از بحران و سازماندهی مجدد در پاسخ به بحران تعریف میکند به طوری که همه اعضاء جامعه بتوانند پیشرفت کنند و یا توانایی پیشرفت و رشد را حفظ کنند. همان اثر چندین حوزه مهم را برای اقدام مشخص می کند:

• حمایت از رویکردهای مبتنی بر جامعه که جوامع را توانمند می ­سازد تا دستورالعمل های کاهش خطر اقلیمی را برای حمایت از اهداف توسعه خود بکار گیرند.
• ترویج مشارکت شهروندی به عنوان یک شکلی از بازخورد تنظیمی، مثلاً از طریق ایجاد ظرفیت در رویکردهای مشارکتی برای مدیریت ریسک، یا اقدامات برای افزایش پاسخگویی اجتماعی در استفاده از امور مالی دولتی برای مدیریت بحران و مدیریت ریسک.
• حمایت از جوامع برای متنوع کردن گزینه های معیشتی و عقب ماندگی، از قبیل بازگشت به معیشتی که کمتر حساس به اقلیم و یا سایر اشکال خطر است.
• درک ابعاد جنسیتی بلایا و توانمند سازی زنان به عنوان رهبران تاب­ آوری.

بخش های زیر مکانیسم های عملی را که می­تواند برای هر یک از این اهداف مفید باشد، مورد بررسی قرار می­دهد.

ایجاد تاب آوری اجتماعی در جوامع آسیب دیده

توانمندسازی جوامع و ترویج مشارکت شهروندی

نیاز به درگیر کردن جوامع در مدیریت فاجعه و خطرات آب و هوایی به طور گسترده ای مهم شناخته شده است. با این حال، مهم است که در مورد ویژگی های خاص مشارکت جامعه صریح بود، که بتواند به طور موثر به تقویت تاب آوری آنها نسبت به شوک ها کمک کند. “مشارکت” جوامع می تواند اَشکال بسیاری داشته باشد، از قبیل اطمینان حاصل نمودن از اینکه ذینفعان پروژه کاملاً مطلع هستند؛ سازماندهیِ مشاوره هایی با جامعه درباره طرح های پروژه؛ یا ارائه کنترل تصمیمات سرمایه گذاری و اجرای پروژه برای جوامع تحت تأثیر.

متن کامل مقاله را از اینجا دریافت نمایید.

نویسندگان: مارگارت آرنولد و سرجیو د کازمو

گردآوری و ترجمه: فاطمه محمدی؛ مددکار اجتماعی
انتشاریافته در مجموعه رسانه های مددکاری اجتماعی ایرانیان