از شیوع کرونا در ایران تا پاسکاری های مسئولان
یادداشتی پیرامون حال و هوای کشور در پی شیوع بیماری کرونا در ایران
به قلم دکتر مصطفی اقلیما؛ پدر مددکاری اجتماعی ایران
وقتی یک بحران در کشوری ظهور می‌کند، مهم‌ترین مسأله آن، آگاهی‌رسانیِ به موقع است. می‌توانید نمونه آن را در چین ببینید. دولت چین به پزشکی که اولین بار شیوع این ویروس را اعلام کرده بود، بی‌توجهی کرد و زمانی اعلام رسمی کرد که دیگر خیلی دیر شده بود. اما کشور چین به قدری قدرتمند و داناست که سریعا یک شهر ۹ میلیونی را قرنطینه کرد و به مدت ۱۰ روز بیمارستان مجهز و مخصوص همین امر ساخت!
بعد از مدتی همان پزشک به دلیل همین بیماری از دنیا رفت. وقتی یک بحران در کشوری آغاز می‌شود، کشورهای دیگر باید در مقابله با آن آماده باشند.از دو سه هفته قبل توریست‌های چینی به ایران رفت و آمد می‌کردند. همچنین وزارت بهداشت اعلام کرد مسوولان در خصوص رسیدگی به وضعیت مسافران با دستگاه تب‌سنج در فرودگاه‌ها مستقر‌ند و جای هیچ نگرانی نیست.
در ادامه هر موقع مسئولان وزارت بهداشت در این امر صحبت می‌کردند با تأکید بر اینکه هنوز این ویروس به ایران نرسیده حرف را تمام می‌کردند در صورتی که همه می‌دانستند علائم این بیماری دو هفته بعد خود را نشان خواهد داد. پس نباید از دو هفته قبل با ضرس قاطع گفت خبری نیست!
حال روز چهارشنبه ۳۰ بهمن اعلام کردند چهار روز پیش دو نفر در قم بر اثر کروناویروس جان خود را از دست دادند. تصور کنید مردم با اعلام یک‌شبه خبر فوت دو نفر چقدرشوکه شدند.
در حال حاضر ترس تمام وجود مردم را فراگرفته که وقتی خبر فوت دو نفر اعلام می‌شود قطعا ۱۰۰ نفر مبتلا شده‌اند اما وزارت بهداشت آمار رسمی نمی‌دهد. همچنین چون سریعا قم را قرنطینه نکردند حین اعلام خبر، ساکنان شهر قم از ترس مبتلا شدن به شهرهای اطراف پناه بردند، یعنی مبتلایانی که اطلاع نداشتند با سفر به شهرهای دیگر ویروس را ناخودآگاه پخش کردند.
متأسفانه هیچ‌کس به دولت ایران اعتماد نمی‌کند. وزارت بهداشت از گفتن آمارهای دقیق واهمه دارد و این دروغگویی، شکاف بین دولت و ملت را افزایش می‌دهد. گفتن آمارهای درست و به موقع مردم را خاطر جمع می‌کند ولی مسوولان همچنان بر دروغ خود پافشاری می‌کنند. تنها اعلام کردند بهداشت فردی را رعایت کنید، اما آیا آگاهی درست به مردم می‌دهند؟
کل کشور از مبتلا شدن به این ویروس وحشت دارند، زیرا هر چقدر هم بهداشت فردی را رعایت کنند اگر از یک نفر این ویروس را بگیرند باید به کجا بروند؟ هیچ می‌دانید تنها ۵۰ تا کیت آزمایش این ویروس را داریم؟ باید از قبل برای خرید آن اقدام می‌کردیم اما هیچ مسوولی دلش برای مردم نمی‌سوزد.
جالب این است که وزیر بهداشت و درمان روز سه‌شنبه با قاطعیت اعلام کرد هیچ فردی مبتلا به کروناویروس نداریم! پس چطور در فاصله یک روز، دو نفر بر اثر این بیماری فوت می‌کنند؟ چرا مردم نباید وحشت کنند؟ سردرگمی مردم باعث آشفتگی آنان شده است زیرا هیچ‌کس در این کشور پاسخگو نیست.
یک بیمارستان مجهز برای رسیدگی به مبتلایان نداریم. بیماران را از سراسر کشور جمع‌آوری می‌کنند می‌آورند تهران تا معالجه شوند. پزشکان بیمارستان‌ها از برخورد با مبتلایان وحشت دارند چون نمی‌دانند باید چه کار کنند. از دیشب تا حالا فقط دو پزشک فوت کردند، چرا؟ چون تجهیزات ایزوله نداریم.
زمانی که رییس‌جمهور برای تودیع نزد رهبری رفت رهبری به او دو موضوع را گوشزد کردند: اول شایسته‌سالاری و دیگری پاسخگویی در مقابل مردم. اگر رییس‌جمهور ما شایسته بود و افراد شایسته را بر سر کار می‌گذاشت قطعا آنها در مقابل مردم پاسخگو بودند و امروز به اینجا نمی‌رسیدیم. بی‌اعتمادی مردم نسبت به دولت به ۹۰ درصد رسیده است.
چرا امروزه اعتماد در بین یک خانواده بسیار کم است؟ به دلیل عدم شفاف‌سازی دولت با ملت عملا یک کشور از کار افتاده است. امروزه هر کس به هر طریقی می‌خواهد از ایران فرار کند. در زمان شیوع ویروس ما پروازهایمان را به هیچ کشوری کنسل نکردیم چه‌بسا به چین بیشتر هم کردیم اما در این سه روز پروازهای تمام کشورها به ایران و بالعکس کنسل شده است. ما با خیال راحت از چین توریست و دانشجو می‌آوردیم. این تنها بی‌مسوولیتی و بی‌کفایتی مسوولان را نشان می‌دهد و متاسفانه هیچ ارگانی آنها را بازخواست نمی‌کند. اگر این افراد در کشور دیگری مسوول بودند با این اشتباهات صد‌در‌صد اعدام می‌شدند.
مسئولان شهر قم را به دلیل عدم هماهنگی سیستم وزارت بهداشت با مابقی مسوولان قرنطینه نکردند که ضرر آن تنها شامل حال مردم شده است. اگر همان روز اول در مورد شهر قم بدون در نظر گرفتن مسائل امنیتی و سیاسی تصمیم می‌گرفتند حال کروناویروس در همان شهر کنترل می‌شد.
مسئولان در این سال‌ها هیچ‌گاه پاسخگوی مردم نبودند و فقط مسوولیت‌ها را با هم پاسکاری می‌کردند. حداقل کاری که مسوولان می‌توانند در قبال مردم بکنند آگاهی‌رسانی به موقع است تا مردم کمی آرام بگیرند.
