اختلال نافرمانی مقابله‌ای چیست؟
تاب آوری در برابر اختلال نافرمانی مقابله‌ای (ODD) در کودکان و راههای تشخیص و چگونگی درمان
اختلال نافرمانی مقابله‌ای چیست؟ برای بچه‌ها معمول است که به عنوان بخشی از رشد دوران کودکی، پاسخ دهند، نافرمانی کنند یا بحث کنند. اما زمانی که رفتار مخالف کودک مداوم باشد، در برخی موارد می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد.
فهرست عناوین مطلب
اختلال نافرمانی مقابله‌ای چیست؟
نقش آفرینی بخشی مورد انتظار از رشد کودک است. اما گاهی اوقات، رفتار بیش از حد سرکش می تواند نشانه ای از یک وضعیت سلامت روان باشد.
کودکان ممکن است هنگام یادگیری خودتنظیمی، پردازش احساسات و عملکرد مستقل از والدین خود خشم و نافرمانی نشان دهند.
برای بچه‌ها معمول است که به عنوان بخشی از رشد دوران کودکی، پاسخ دهند، نافرمانی کنند یا بحث کنند. اما زمانی که رفتار مخالف کودک مداوم باشد، در برخی موارد می تواند نشانه ای از یک بیماری زمینه ای باشد.
اختلال نافرمانی مقابله‌ای (ODD) وضعیتی است که معمولاً در دوران کودکی تشخیص داده می‌شود و با الگوی مداوم خشم، استدلال‌گری یا کینه‌جویی مشخص می‌شود.اختلال نافرمانی مقابله‌ای چیست؟
اگرچه نسبت به شرایط مرتبط مانند اختلال کمبود توجه بیش فعالی کمتر شناخته شده است، ODD نسبتاً رایج است. بین ۱٪ تا ۱۶٪ از همه کودکان در سن مدرسه دارای اختلال نافرمانی مقابله‌ای (ODD) هستند.
تعریف اختلال نافرمانی مقابله ای (ODD)
از آنجایی که بسیاری از کودکان به عنوان بخشی معمول از رشد کودکی عمل می کنند، تشخیص تفاوت بین سرکشی معمولی و اختلال نافرمانی مقابله ای دشوار است.
اختلال نافرمانی مقابله ای توسط کتابچه راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی، ویرایش پنجم (DSM-5) به عنوان یک اختلال دوران کودکی که با خشم مداوم یا تحریک پذیری و رفتار نافرمانی و ناسازگار که حداقل ۶ ماه طول می کشد، مشخص می شود.
اگرچه ODD معمولاً یک تشخیص دوران کودکی است که از حدود ۴ سالگی شروع می شود، اما می تواند در نوجوانان و نوجوانان نیز ظاهر شود.
چندین بیماری دیگر معمولاً با ODD رخ می دهد، از جمله ADHD و اختلال سلوک.اختلال نافرمانی مقابله‌ای چیست؟
علائم اختلال نافرمانی مقابله ای یا ODD
اگرچه رفتار کردن عموماً به عنوان بخشی از رشد دوران کودکی رخ می دهد، اما هر کودکی که سرکشانه رفتار می کند مبتلا به ODD تشخیص داده نمی شود. درعوض، اختلال نافرمانی مقابله ای با استفاده از مجموعه خاصی از علائم تشخیص داده می شود.
با توجه به منبع مورد اعتماد DSM-5، اگر کودک حداقل ۴ علامت از دسته های زیر را برای حداقل ۶ ماه نشان دهد، ODD را می توان تشخیص داد:
- خُلق و خوی عصبانی یا تحریک‌پذیر: غالباً خُلق و خوی خود را از دست می‌دهد، حساس است یا به راحتی آزرده می‌شود، عصبانی و رنجش‌آور می‌شود.
- رفتار استدلالی و سرکشی: مکرراً با شخصیت‌های معتبر یا بزرگسالان بحث می‌کند، فعالانه از قوانین یا درخواست‌های مقامات رسمی سرپیچی می‌کند یا از پیروی آن خودداری می‌کند.
- انتقام جویی: حداقل دو بار در ۶ ماه گذشته کینه توز یا انتقام جو بوده است، عمداً دیگران را آزار می دهد، دیگران را به خاطر اشتباه یا بدرفتاری سرزنش می کند.
بر اساس DSM-5، اختلال رفتاری کودک باید به اندازه کافی قابل توجه باشد که باعث ناراحتی شود و تأثیر منفی بر موارد زیر بگذارد:
- خانواده
- همسالان
- عملکرد تحصیلی
- فعالیت های اجتماعی
- عملکرد شغلی
این علائم باید در طول تعامل با حداقل یک نفر که خواهر و برادر نیستند وجود داشته باشد. همچنین، علائم نباید تنها در هنگام مصرف موادمخدر یا اگر کودک، روان پریشی را تجربه می کند، رخ دهد.اختلال نافرمانی مقابله‌ای چیست؟
در صورتی که کودکی معیارهای اختلال تنظیم خُلقی مخرب را داشته باشد، نمی‌توان ODD را تشخیص داد.
شدت علائم
برخی از رفتارهای مخالف، بخش رایج دوران کودکی و نوجوانی هستند که تشخیص علائم و شدت آن را چالش برانگیز می کند.
DSM-5 راهنمایی های مبتنی بر سن را در مورد چگونگی تشخیص اینکه چه زمانی رفتارهای مخرب در دوران کودکی ممکن است به عنوان یک شاخص بالقوه اختلال نافرمانی مقابله‌ای ODD در نظر گرفته شود، ارائه می دهد.
شدت بالقوه ODD بر اساس میزان گستردگی رفتار رتبه بندی می شود:
ODD خفیف. شامل رفتارهای مخالفی است که فقط به یک محیط محدود می شود، مانند مدرسه.
ODD متوسط. این رفتار حداقل در دو محیط مانند مدرسه و خانه وجود دارد.
ODD شدید. علائم در سه یا چند مکان مانند مدرسه، خانه و یک باشگاه فوق برنامه وجود دارد.
تأثیر بالقوه
بسته به شدت مورد، اختلال نافرمانی مقابله‌ای ODD ممکن است چندین اثر نامطلوب بر عملکرد کودک یا نوجوان داشته باشد. مسائل مربوط به اَنگ و عزت نفس ممکن است در کودکان مبتلا به ODD نیز رخ دهد.
این وضعیت می تواند بر موارد زیر تأثیر منفی بگذارد:
- عملکرد تحصیلی
- زندگی اجتماعی
- محیط خانه
از آنجایی که علائم اصلی اختلال نافرمانی مقابله‌ای ODD شامل خشم و پرخاشگری است، کودکان مبتلا به این اختلال گاهی با اَنگ و قضاوت از سوی همسالان خود مواجه می شوند که ممکن است ندانند رفتار آنها خارج از کنترل آنها است.
گزینه های درمانی برای اختلال نافرمانی مقابله‌ای ODD
تشخیص اختلال نافرمانی مقابله ای می تواند برای کودکان و والدین سخت باشد. اما صرف نظر از سن کودک در هنگام تشخیص، علائم ODD را می توان با یک برنامه درمانی شخصی برای کودک شما مدیریت کرد.
دو شاخه اصلی درمان ODD درمان و داروهای تجویز شده است. ممکن است مجبور شوید چندین استراتژی و ترکیبی از چیزها را امتحان کنید تا بهترین کار را پیدا کنید.
همکاری مطلوب و توأم با اعتماد، با متخصص اطفال، درمانگر یا روانپزشک خانواده خود برای ایجاد بهترین برنامه برای فرزندتان اغلب بهترین استراتژی برای یافتن درمان ODD است.
گزینه های درمانی اغلب اولین قدم در جستجوی درمان برای ODD هستند. مانند هر راهبرد درمانی دیگری، ممکن است مجبور شوید چندین اَشکال درمانی را امتحان کنید تا بتوانید بهترین روش را برای فرزند و خانواده خود بیابید.
چندین رویکرد برای درمان وجود دارد که به مدیریت علائم اختلال نافرمانی مقابله ای ODD در کودکان و نوجوانان کمک می کند:
- آموزش مدیریت والدین (PMT): درمان به طور خاص برای پرداختن به رفتارهای کودکان و نوجوانان مرتبط با ODD، با تاکید بر روابط مثبت والد-کودک و تکنیک های فرزندپروری که به کودکان کمک می کند تا راهبردهای مقابله ای سالم را توسعه دهند.
- درمان شناختی رفتاری (CBT): به ویژه برای کمک به نوجوانان و کودکان بزرگتر مبتلا به ODD موثر است که با آموزش آگاهی از الگوهای فکری منفی، احساسات خود را تنظیم کنند و خشم را به روش های سازنده تر پردازش کنند.
- درمان چند سیستمی (MST): درمان فشرده و مبتنی بر خانه منبع مورد اعتماد برای نوجوانان ۱۲ تا ۱۷ ساله با اختلال نارسایی شدید بینایی که شامل ارزیابی خانواده، خانواده درمانی فردی و گروهی، مداخلات همسالان، تثبیت بحران و مدیریت مورد است.
- حل مشکل مشارکتی (CPS): مداخله مبتنی بر والدین برای رفتار ODD که به والدین، مربیان و سایر مراقبان می آموزد که چگونه به کودکان و نوجوانان کمک کنند تا احساسات را تنظیم کنند و مهارت های حل مسئله را ایجاد کنند.
در حال حاضر، هیچ دارویی تأیید شده توسط سازمان غذا و دارو برای درمان اختلال نافرمانی مقابله ای ODD وجود ندارد. اما برخی از پزشکان و روانپزشکان ممکن است داروهای خاصی را برای درمان علائم ODD تجویز کنند.
تجویز دارو برای ODD نادر است و معمولاً فقط برای موارد شدید یا مقاوم به درمان توصیه می شود.
سایکوتیک های غیر معمول ریسپریدون (ریسپردال) و آریپیپرازول (ابیلیفای) ممکن است تحریک پذیری و پرخاشگری را کاهش دهند. این داروها گاهی اوقات برای درمان علائم در مواردی که زندگی تحصیلی یا خانگی کودک به طور قابل توجهی تحت تأثیر این اختلال قرار می گیرد، تجویز می شود.
