آموزش عملی تاب آوری

آموزش عملی تاب آوری

کارگروه مترجمین رسانه تاب آوری اجتماعی

تاب‌آوری توانایی برخی از افراد جهت سازگاری با تغییرات، مقابله با انواع آسیب‌ها، مشکلات جدی یا موقعیت‌های استرس‌زا، تغییر هویت آنها و پس از طی یک فرآیند، رسیدن به رشد شخصی عمیق است. برخی از افراد فقط این ظرفیت را به عنوان یک موهبت ذاتی دارند، اما بیشتر آنها آن را یاد می گیرند و در طول زندگی خود رشد می کنند و می توانند از آموزش های تاب آوری بهره مند شوند.

در مواجهه با ناملایمات، افراد تاب‌آور بر جنبه‌هایی تمرکز می‌کنند که می‌توانند آن‌ها را کنترل، اصلاح و بهبود بخشند. به عبارت دیگر، نه تنها در عبور از شرایط سخت موفق هستند، بلکه می توانند پس از عبور از آنها قوی تر ظاهر شوند.

افراد تاب‌آور می‌توانند بر درد غلبه کنند و اوقات بد را موقتی تلقی کنند. آنها اعتماد به نفس دارند و خود را توانمند و شایسته می دانند زیرا توانسته اند به اندازه کافی روان خود را تقویت بخشیده و حس مسلط بودن را در خود پرورش دهند.

در عوض، افراد غیر تاب‌آور از نظر عاطفی بدون اینکه بتوانند واکنشی نشان دهند تحت تأثیر موقعیت‌ها قرار می‌گیرند. این ممکن است به دلیل اختلالات روانی باشد که قبلاً رفتار فرد را تغییر داده است. قبل از هر تغییری در دنیای بیرون، این افراد بیش از حد در معرض دید قرار می گیرند و بدون اینکه بدانند چگونه از خود محافظت کنند آسیب پذیر می شوند.

آن‌ها این موقعیت‌ها را با ناراحتی زیادی تجربه می‌کنند، زیرا آنها را به احیای چیزی که در وهله اول باعث آسیب شده است سوق پیدا می کنند. هر گونه تغییر در زندگی آنها یک رویداد آسیب زا باقی می ماند و باعث درد عمیق و احیای تروما در آنها می شود.

انواع تاب آوری

اگرچه اغلب از تاب آوری برای صحبت در موارد سازگاری و بقا به طور کلی استفاده می شود، اما می توانیم آن در قالب چهار دسته شناسایی و عنوان کنیم: روانی، عاطفی، جسمی و اجتماعی.

تاب آوری روانشناختی به ظرفیت ذهنی برای تحمل و سازگاری با شرایط عدم اطمینان، چالش ها و ناملایمات اشاره دارد. این به عنوان قدرت ذهنی شناخته می شود و به استراتژی هایی مربوط می شود که برخی افراد برای حفظ آرامش و تمرکز در زمان بحران و حرکت رو به جلو بدون عواقب منفی در دراز مدت به کار می برند.

تاب آوری فیزیکی توانایی بدن برای سازگاری با چالش ها، حفظ قدرت و بازیابی سریع و کارآمد است. این به توانایی بهبودی پس از بیماری، تصادف و سایر نیازهای فیزیکی مربوط می شود. انتخاب یک سبک زندگی سالم، ارتباط، زمان استراحت، توانایی لذت بردن از فعالیت ها و سرگرمی ها در اینجا نقش مهمی ایفا می کنند.

تاب‌آوری جامعه به توانایی یک جامعه یا گروهی از مردم برای واکنش و بازیابی از موقعیت‌های نامطلوب مانند بلایای طبیعی، جنگ ها، مشکلات اقتصادی و سایر چالش‌هایی که ممکن است با آنها مواجه شوند، اشاره دارد.

تاب‌آوری عاطفی توانایی برخی افراد برای درک احساسات و خوش‌بینیِ واقع‌بینانه است، حتی زمانی که در یک بحران یا زمان‌های پرتلاطم قرار دارند. آنها در استفاده از منابع داخلی و خارجی خود فعال هستند و می توانند استرس ها و احساسات خود را به روشی سالم مدیریت کنند.

ایجاد تاب آوری عاطفی

افرادی که از نظر عاطفی تاب آور هستند با آنچه باعث درد یا رنج آنها شده است تعریف نمی شوند. آن‌ها می‌دانند که آسیب‌ها و عوامل استرس‌زا بخشی از زندگی‌شان است، اما به خود اجازه حمله نمی‌دهند. آنها همچنین همراهی خوبی دارند، در همه جنبه های زندگی خود توسط افراد انعطاف پذیر و تاب آور احاطه شده اند و در سختی ها حمایت می شوند.

از جمله شایستگی‌های افراد تاب‌آور می‌توان به این نکته اشاره کرد که آنها نسبت به احساسات و نیازهای خود آگاه هستند، به بدن خود گوش می‌دهند و در صورت نیاز درخواست کمک می‌کنند. آنها پذیرش را تمرین می‌کنند و درک می‌کنند که درد بخشی از زندگی است، رنج را انکار یا نادیده نمی‌گیرند و آن را سرکوب نمی‌کنند، بلکه به با توانمندی عاطفی به خود اطمینان می‌دهند که بهبود خواهند یافت و بهتر خواهند شد.

آنها می توانند بدون عوامل منحرف کننده مانند رادیو یا تلویزیون با خودشان در سطح و سکوت باشند، زیرا خودشان را قضاوت نمی کنند یا از خود اجتناب نمی ورزند. آنها در شرایط عدم دریافت پاسخ های لازم ناامید نمی شوند و چون اعتماد دارند آرام آرام پاسخ لازم را نیز خواهند یافت. آنها همچنین عادات سالمی دارند و از خود مراقبت می کنند، چه بسا با برنامه های خوب روزمره.

برای برخی افراد، تاب آوری یک وضعیت ذاتی است. با این حال، می توانند -و باید- در طول زندگی توسعه یابند. برای اینکه موقعیت‌های منفی را دوباره به چیزی مثبت تبدیل کنید، باید روی این نکات تمرکز کنید:

۱. نگرش درست را ایجاد کنید: از ترحم به خود، داشتن احساس گناه و طرز تفکر قربانی بپرهیزید. افراد تاب آور با عمل پاسخ می دهند. سعی کنید با خودتان صحبت کنید و به خودتان یادآوری کنید که چقدر برای رویارویی با چالش های زندگی و مقابله با آنها قوی هستید.

۲. حواستان باشد: درک اینکه چه احساسی دارید و چرا از عواطف منفی جلوگیری می کنید، تا شما را تحت الشعاع قرار ندهند و از جرکت بازندارند. دانستن منشأ احساساتتان به شما کمک می کند بفهمید چه چیزی را باید تغییر دهید.

۳. خودکنترلی را تمرین کنید: شما نمی توانید برخی از شرایط را کنترل کنید، اما می توانید نحوه واکنش خود را نسبت به آنها کنترل کنید. سعی کنید نگرش ها و پاسخ های خود را در داخل کنترل کنید.

۴. خوش بینی را در خود پرورش دهید: سعی کنید دنیا را نه از روی آنچه کمبود دارید، بلکه با به حداکثر رساندنِ نقاط قوت و دستاوردهای خود و به حداقل رساندنِ نقاط ضعف و کاستی های خود ببینید.

۵. روابط اجتماعی خود را تقویت کنید: اگر یک شبکه اجتماعیِ قوی و حمایت کننده داشته باشید، برای رویارویی با چالش ها، مقابله با استرس ها، در قالب فردی سالم تر و شادتر آماده خواهید شد. افرادی که حمایت یا تعارض کمی در روابط اجتماعی خود دارند، اغلب آسیب پذیرتر هستند و در مواجهه با ناملایمات مشکل دارند.

۶. حفظ حس شوخ طبعی: کسانی که می توانند در مواجهه با مشکلات بخندند و حس شوخ طبعی خود را حفظ کنند، استرس کمتری دارند و آمادگی بیشتری برای کنار آمدن با مشکلات و پیوند با دیگران در مواقع سختی ها و دشواری ها دارند.

۷. ورزش: فعالیت بدنی ارتباط مستقیمی با تاب آوری دارد. اندورفین‌هایی که ترشح می‌شوند بر خُلق و خوی شما تأثیر مثبت می‌گذارند و در عین حال به شما کمک می‌کنند تا سالم بمانید.

۸. جنبه معنوی خود را توسعه دهید: برای ارتباط با خود باز باشید و با تکنیک هایی مانند مدیتیشن یا یوگا به درون نگری بپردازید. برای فکر کردن و صلح با خود و اطرافیان هر روز برای خودتان وقت و زمان خوبی قائل شوید.

۹. تسلیم نشوید: سعی کنید پویایی و حس تلاش و پشتکار را در دراز مدت بدون هرگونه تسلیم شدن در شرایط دشوار، بدون توقف فعالیتهایتان برای رسیدن به اهداف خود حفظ کنید. به وجود فرآیند اعتماد کنید.

اگر فکر می کنید نمی توانید به تنهایی به آن دست پیدا کنید، با یک مربی رسمی تلاش کنید. برخی از آموزش های تاب آوری هیجانی و آموزش مدیریت استرس به شما کمک می کند تا در تمرکز بر این شایستگی ها موفق شوید.