آموزش تاب آوری عاطفی چگونه است؟
برنامه آموزشی تاب آوری با هدف بهبود تاب آوری عاطفی
فهرست عناوین مطلب
آموزش تاب آوری عاطفی چگونه است؟
برنامه آموزشی تاب آوری با هدف بهبود تاب آوری عاطفی
کاری از پایگاه خبری اختصاصی مددکارنیوز
تاب آوری ظرفیت حفظ عملکرد شایسته در مواجهه با عوامل استرس زای اصلی زندگی است (کاپلان، ترنر، نورمن و استیلسون، ۱۹۹۶).
تاب آوری عاطفی را می توان با دانش، آموزش و انگیزه مناسب توسعه داد. چه با مخاطرات محل کار دست و پنجه نرم کنید، چه درگیر یک رابطه آشفته باشید، یا در حال عبور از جنبه های منفی فرزندپروری کمی شورشی در خانه باشید، با تاب آوری عاطفی نه تنها می توانید به طور موثر با این موقعیت کنار بیایید، بلکه از خود در برابر ویرانی عاطفی نیز محافظت می کنید.
پروژه رفاه یک آکادمی آموزشی آنلاین است که دوره های اختصاصی برای کمک به کارآموزان برای توسعه تاب آوری عاطفی شان دارد. آنها با ارائه کمک به تعداد زیادی از رهبران و متخصصان، از استراتژیهایی استفاده میکنند که عملی، مبتنی بر شواهد هستند و برای کمک به حرفهایها در بهبود تاب آوری فردی، مهارتهای رهبری و تاب آوری تیمی طراحی شدهاند.
یکی از جنبههای مهم ایجاد تابآوری عاطفی، پذیرش این واقعیت است که به طور جدایی ناپذیری با سایر جنبههای زندگی مرتبط است.
به عنوان مثال، ایجاد تاب آوری در محل کار، شما را در روابط شخصی خود تاب آور می کند و بالعکس. خواه این آموزش برای بهبود در یک زمینه خاص باشد یا خیر، مطمئناً تأثیرات خود را بر سایر جنبه های زندگی نیز نشان می دهد.
برنامه آموزشی تاب آوری با هدف بهبود تاب آوری عاطفی
۱. خودآگاهی
توانایی هماهنگ کردن با احساسات، تعارضات درونی و ادراک خود از جهان. از طریق خودآگاهی، درک عمیق تری از اینکه چگونه احساسات در اعمال ما نقش دارند به دست می آوریم.
به جای اینکه به دنبال کمک در خارج باشیم، یا دنیا را برای بدبختیهایمان سرزنش کنیم، خودآگاهی به ما این شهامت را میدهد که در درون خود به دنبال پاسخ بگردیم. با ایجاد هماهنگی بیشتر با دنیای درونی خود، ایجاد خودآگاهی به ما کمک می کند تا توانایی و شناخت بیشتری پیدا کنیم.
۲. پایداری
آموزش تاب آوری به فرد کمک می کند تا ثبات و تعهد خود را برای ادامه تلاش ایجاد کند. چه در مواجهه با عوامل استرس زای بیرونی یا مدیریت درگیری های داخلی، پشتکار انگیزه درونی را زنده نگه می دارد.
۳. کنترل عاطفی
افراد با سطوح بالاتری از کنترل عاطفی و خود می توانند خود را تغییر مسیر دهند و احساسات خود را دستکاری کنند. آنها کمتر تحت فشار استرس قرار می گیرند یا اجازه می دهند که بر زندگی آنها تأثیر بگذارد. آنها قبل از جهش فکر میکنند و سریع به نتیجهگیری نمیپردازند.
۴. تفکر تاب آور
آلیس بویز (۲۰۱۴)، در یکی از مقالات خود در روانشناسی امروز، اشاره کرد که تفکر تاب آور یک جنبه ضروری از سلامت روان است که به موفقیت شخصی و حرفه ای هر انسانی کمک می کند.
این یک مهارت اجتماعی قدرتمند است که شامل خوش بینی، سازگاری، عقلانیت و تفکر مثبت است. فردی که این مهارت ها را از طریق آموزش یا تجربه داشته یا توسعه داده باشد، قطعاً در زندگی از نظر عاطفی تاب آورتر و متعادل تر خواهد بود.
۵. روابط بین فردی
داشتن روابط شخصی خوب هم یک محصول جانبی و هم یک شرط لازم برای تاب آوری عاطفی است. اگر ما قدرت ایجاد پیوندهای بین فردی قوی در سطح حرفه ای یا شخصی را داشته باشیم، در حال حاضر یک گام به جلو برای یک زندگی تاب آور برداشته ایم.
جنی فیلیپس، Ph.D. در علوم اجتماعی و آموزش از دانشگاه انتاریو در یکی از وبلاگهای خود (۲۰۱۴) اشاره کرد که: ایجاد روابط بین فردی قوی، دید ما را گسترش میدهد – این روش نگاه ما به جهان و خود را تغییر میدهد.
ما موجوداتی اجتماعی هستیم و محاصره شدن توسط مردم به ما قدرت می دهد تا بر مشکلات غلبه کنیم، آنها را تحمل کنیم و از آنها تکامل پیدا کنیم. برای ایجاد تاب آوری عاطفی در یک زمینه بزرگتر، باید ظرفیت بهبود روابط بین فردی موجود خود را داشته باشیم و برای ایجاد روابط جدید آماده باشیم.
موسسه بهداشت روانی محل کار، یکی از مراکز پیشرو مربیگری زندگی در استرالیا، یک برنامه آموزشی برای تسهیل افراد دارای تاب آوری عاطفی در محل کار ایجاد کرد.
پزشکان ثبت شده بهداشت روان و توسعه دهندگان محتوای دوره، که چهره این برنامه هستند، معتقدند که کارگرانِ تاب آورِ عاطفی، مکانیسم های مقابله ای بهتری دارند. آنها هوشیارتر هستند و هوش هیجانی بالاتری دارند.
آموزش شامل:
مبانی ذهن آگاهی و روانشناسی مثبت.
پویایی و فعالیت های گروه برای بهبود عملکرد تیم.
بر اعتماد به نفس و عزت نفس تمرکز کنید که یک جنبه ضروری برای خود تاب آوری بیشتر است.
کارگاه ها و آموزش های عملی برای مقابله با شرایط سخت در محل کار (مصاحبه مواجهه، برخورد با مراجعین مشکل دار و …).
جنبههای عمیقتر عصبروانشناسی، مدیریت هیجانی، تأثیرات ژنتیکی، و تجربیات اولیه دوران کودکی – عواملی که مسئول تاب آور یا غیرتابآور کردن فرد هستند.
خود ارزیابی و تکالیف کیفی برای پیگیری پیشرفت خود و سنجش تاب آوری که در پایان برنامه به دست می آید.