کارگاه آموزشی تاب آوری در مددکاری اجتماعی برگزار شد

به گزارش مجله اینترنتی مددکاری اجتماعی ایران، با هدف ارتقاء دانش دانشجویان و فارغ التحصیلان رشته مددکاری اجتماعی و سایر علوم یاورانه، در تاریخ های ۲۲ و ۲۳ اسفندماه سال جاری، مجموعه کارگاههای آموزش تاب آوری در مددکاری اجتماعی (با تاکید بر تاب آوری زنان)، به همت انجمن علمی دانشجویی مددکاری اجتماعی این دانشگاه برای تعداد ۵۰ نفر برگزار گردید.

آموزش تاب آوری در دانشگاه علامه طباطبایی

سرفصل های آموزشیِ این کارگاه دو روزهٔ تاب آوری به شرح ذیل بوده است:

تبیین مفهوم تاب آوری (تبیین و واکاوی مفاهیم عام و خاص تاب آوری)،  تاب آوری زنان، تشریح مولفه های اساسی تاب آوری زنان، مولفه های اساسی تاب آوری و تشریح مولفه ها به تفکیک و به تفصیل، توانمندسازی زنان و چگونگی فرآیندهای توانمندسازی در ابعاد مختلف، خودمدیریتی و پارامترهای اساسی موجود در این مبحث، خودمراقبتی در مددکاری اجتماعی.

مدرس این کارگاه دو روزه تاب آوری، آقای جواد طلسچی یکتا (مددکار اجتماعی و دکتری مدیریت راهبردی و سازمانی کوچینگ) و مدیریت اجرایی کارگاه، خانم روناک ایرجی (دبیر انجمن علمی دانشجویی مددکاری اجتماعی دانشگاه علامه طباطبایی) بوده اند.

اهمیت آموزش فراگیر تاب آوری به آحاد مختلف جامعه

اهمیت آموزش تاب آوری به طور بخصوص در جوامع آسیب پذیر و در حال توسعه جدی‌تر است. این کشورها باید به شوک‌های وارده از منابع گوناگون پاسخ دهند در عین آنکه همتایان آن‌ها در جهان توسعه یافته به عملکرد آن‌ها چشم دوخته اند.

به دو دلیل اهمیت آموزش فراگیر تاب آوری مورد توجه است:

۱. ایجاد تاب آوری نسبت به گفت و گو در خصوص شکنندگی یک دولت، هدفی اصولی‌تر و استراتژیک‌تر می‌باشد.
۲. تاب آوری بر خلاف سایر اهداف سیاسی، به دنبال رفع کمالگرانه‌ی مشکلات نیست؛ بلکه به دنبال ایجاد تغییرات پیوسته، پایدار و قابل دست‌یابی است.

سطح اعتماد اجتماعی شهروندان به دولت و یکدیگر، رهبری سیاسی با کیفیت و سطح پایین فساد همگی در ایجاد تاب آوری در جوامع موثر اند. در نظر گرفتن ابعاد اجتماعی جامعه در رتبه بندی میزان تاب آوری کشورهای گوناگون تغییر ایجاد می‌کند. برای مثال در صورتی که ابعادی نظیر شادمانی، سلامتی، طرد اجتماعی و درآمد را در نظر بگیریم بلغارستان از تاب آوری بالایی برخوردار است و مجارستان دارای تاب آوری کمتری است.

در حالی که آلمان و لهستان در میان تاب آورترین کشورها قرار دارند، بلغارستان و بالتیک در یک بازه‌ی زمانی متوسط نسبت به بازه‌ی زمانی کوتاه به مشکلات اقتصادی پاسخ بهتری می‌دهند. بعضی کشورها (خصوصاً آلمان) به خوبی توانسته اند با تاکید بر اهمیت آموزش تاب آوری، به شرایط عادی پیش از وقوع فجایع باز گردند. در عوض کرواسی، قبرس، یونان، ایتالیا و اسپانیا هنوز از وضعیت اجتماعی و اقتصادی پیش از بحران خود عقب هستند.

اهمیت آموزش تاب آوری تنها به افزایش ظرفیت‌های فردی بر نمی‌گردد؛ یک دولت باید شرایطی را که منجر به تضعیف تاب آوری مردم می‌شود را به چالش بکشد. سیاست‌ها و خدمات گوناگون باید عواملی را که منجر به تقویت تاب آوری می‌شوند شناسایی کنند و از آن‌ها محافظت کنند.